TEMEL YANGIN GÜVENLİĞİ - Deneme Sınavı - 17

Yangınla mücadelede kullanılan yöntemler soğutarak söndürme, havayı kesme ve yanıcı maddenin ortadan kaldırılması olmak üzere üç grupta incelenebilir.

Risk bölgeleri 5 grupta toplanabilir:

1. Risk Bölgesi (çok riskli): Büyük ticarethaneler, mağazalar, oteller, büyük bürolar ve idari yapılar, kongre-fuar salonlarının bulunduğu şehir merkezleri, limanlar, antrepo bölgeleri, hava alanları ve tüneller

2. Risk Bölgesi (riskli): Eski yapıların yoğun olduğu bölgeler, küçük endüstri ve imalat işletmeleri, karışık toplu yerleşim yerleri, gökdelenler, bölgesel alışveriş merkezleri

3. Risk Bölgesi (orta riskli): Toplu yerleşim bölgeleri, mağaza grupları ve küçük alışveriş bölgeleri

4. Risk Bölgesi (az riskli): Seyrek düzenli konutlar ve ticari amaçlı yapılar, az katlı toplu konutlar

5. Risk Bölgesi (risksiz): Tarımda yararlanılan alanlar ve çok seyrek yapılaşmanın bulunduğu yerler

Doğru cevap C seçeneğidir.

Yeni planlanan kentsel alanlarda bitişik nizam olarak düzenlenen imar adalarının uzunluğu 75 m ile sınırlandırılmıştır. Uzunluğu 75 m’ den fazla olan bitişik nizam yapı adalarında, yangına karşı güvenliğe ve erişim kontrolüne ilişkin ilave düzenlemeler yapılmak zorundadır.

Doğru cevap B seçeneğidir.

.... İtfaiye yerlerinin düzenlenmesi ise plan yapımı ve revizyonları esnasında planlama alanı ve nüfus dikkate alınarak, 0.05 m²/ kişi üzerinden hesaplanarak belirlenmektedir.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Büyüklüğü, ağırlığı ve manevra yetenekleri açısından itfaiye araçlarının binalara ulaşımında iç ulaşım yollarının sağlaması gereken bazı nitelikler bulunmaktadır. Bu bağlamda ilgili yönetmelik gereği iç ulaşım yollarında olağan genişlik en az 4 m çıkmaz sokak bulunması hâlinde ise en az 8 m olarak düzenlenmelidir.

Doğru cevap B seçeneğidir.

Dönemeçlerde iç yarıçap en az 11 m dış yarıçap en az 15 m alınmalı, yolların taşıma yükü 10 tonluk arka dingil ağırlığı düşünülerek en az 15 ton şeklinde hesaplanmalıdır.

Doğru cevap C seçeneğidir.

Bilhassa büyük yüzey alanlarına sahip çok katlı yapılar başta olmak üzere, tüm bina cephelerinin yangına karşı güvenliğinin sağlanmasında dikkat gerektiren hususlar aşağıda sıralanmıştır:
• Cephe geometrisi
• Cephedeki doluluk/boşluk oranı (cephe yüzeyini oluşturan duvarlar üzerindeki kapı ve pencere açıklıkları)
• Seçilen taşıyıcı sistem
• Dış duvarların inşasında kullanılan yapı malzemeleri
• Yalıtım malzemeleri ve uygulama detayları

Doğru cevap E seçeneğidir.

Bina yüksekliği 6,5 metreye kadar olan binalarda dış cephe kaplama malzemeleri veya sistemi (ısı yalıtım sistemi dahil) ilave herhangi bir şart aranmaksızın uygulanabilir.

Doğru cevap D seçeneğidir.

2007’de yenilenen BYKHY’te cepheler için hiç yanmaz malzemeden yapılma şartı yüksek binalar için kalmış, diğer binalarda ise en az zor alevlenici (B yanıcılık sınıfı) malzemeden yapılabilir olarak değiştirilmiştir. Bundan sonraki değişiklerde; diğer binaların dış cepheleri için en az zor alevlenici malzeme şartı yerini korumakla birlikte, 2009’da yapılan değişiklikte yüksek binalar için A1 sınıfı hiç yanmaz malzeme şartı yerine A2 sınıfı zor yanıcı malzeme şartı getirilmiştir.

Farklı yüksekliğe sahip bitişik nizamdaki yapılarda, alçak binanın çatı hizasındaki yüksek bina katının dış cephe kaplaması hiç yanmaz malzeme veya sistem ile kaplanmalıdır.

Doğru cevap D seçeneğidir.

Risk bölgeleri 5 grupta toplanabilir:
1. Risk Bölgesi (çok riskli): Büyük ticarethaneler, mağazalar, oteller, büyük bürolar ve idari yapılar, kongre-fuar salonlarının bulunduğu şehir merkezleri, limanlar, antrepo bölgeleri, hava alanları ve tüneller
2. Risk Bölgesi (riskli): Eski yapıların yoğun olduğu bölgeler, küçük endüstri ve imalat işletmeleri, karışık toplu yerleşim yerleri, gökdelenler, bölgesel alışveriş merkezleri
3. Risk Bölgesi (orta riskli): Toplu yerleşim bölgeleri, mağaza grupları ve küçük alışveriş bölgeleri
4. Risk Bölgesi (az riskli): Seyrek düzenli konutlar ve ticari amaçlı yapılar, az katlı toplu konutlar
5. Risk Bölgesi (risksiz): Tarımda yararlanılan alanlar ve çok seyrek yapılaşmanın bulunduğu yerler

Doğru cevap E seçeneğidir.

Türkiye’de 2002 yılından önce, sadece yerel ölçekte geçerliliği olan ve 1992 yılında yürürlüğe giren “İstanbul Büyükşehir Belediyesi Yangından Korunma Yönetmeliği” gündeme gelmiştir ve içeriğinde devlet tarafından kullanılan binalarda alınacak yangın güvenlik önlemlerini kapsayan hususlar yer almıştır.

İlerleyen süreçte 26 Ekim 1995 yılında yürürlüğe giren “Kamu Binalarının Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik” [1] ve belediyeler tarafından çıkarılmış bulunan yangından koruma yönetmelikleri ve talimatlar ile yangın güvenliği konusunda yeni birtakım düzenlemeler yapılmıştır.

26 Temmuz 2002 yılında Bakanlar Kurulu tarafından kabul edilen “Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik (BYKHY)”

Bu kapsamda ihtiyaç duyulan yönetmelik çalışmasının ilk taslağı İstanbul Teknik Üniversitesi (İTÜ) tarafından hazırlanmıştır.

Yayımlanan ilk yönetmeliğin uygulanmasında karşılaşılan problemlerin azaltılması ve AB (Avrupa Birliği)’ye uyum sürecinin gerekleri için 2003 yılında başlatılan çalışmalar sonucunda söz konusu yönetmeliği yürürlükten kaldıran yeni bir yönetmelik 2007 yılında yayımlanmıştır.

Görsel 2.3 Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik (BYKHY) kronolojik değişiklik/revizyon