TEMEL VETERİNER MİKROBİYOLOJİ VE İMMÜNOLOJİ

I.Epitel hücrelerin lümene dökülerek sürekli olarak yenilenmesi

II.Probiyotik bakteriler

III.Tüketilen gıda miktarı

IV.Barsak içi pH değeri

V.Pankreas hormonları

VI.Barsakların peristalsis hareketi

I.lizozim

II.beta-galaktosidaz

III.defensin

IV.kriptidin

V.insülin

VI.laktoperoksidaz

VII.Antikor

I.Salgısal Ig A doğal antikordur.

II.Mukozadaki kirpikli epitel hücreler alveolllere doğru hareket halindedir.

III.10 mikrometreden daha büyük partiküller mukozada tutulur.

IV.5 mikrometreden küçük partiküller alveollere ulaşabilir.

V.Mukoza hücreleri yağ asidi salgısı yapar.

VI.Alveollerdeki normal flora bakterileri bağışıklıkta etkin olur.

I.Dişi ve erkek bireylerde normal flora bakterileri bağışıklığa katkıda bulunur.

II.Erkek bireylerde genital salgılar antimikrobik etki gösterir.

III.Dişi bireylerde normal floranın baskın cinsi Acinotobacterlerdir.

IV.Genital mukozanın nötral pH’sı patojenlere karşı koruyucu etki sağlar.

V.İdrarın yoğunluğu mikroorganizmalara karşı koruyucu etkilidir.

VI.İdrarın yavaş akışı bakterilerin vücuttan uzaklaştırılmasında etkin bir faktör olur.

I.Hücre dışı üreme gösteren bakteriler için O, K ve H proteinleri antijenik özellik taşır.

II.Hümoral immün yanıt daha etkin bir savunma sistemidir.

III.Ig E ve Ig M opsonizasyonu en etkin şekilde gerçekleştiren ve fagositozu arttıran antikorlardır.

IV.Kapsüllü patojen bakteriler kompleman proteini sayesinde kolayca lizize edilebilir.

V.Ig A, Ig G ve Ig M bakteri ve ürünlerini nötralize edebilir.

VI.Antikor ve kompleman proteinleri bakterilerle birleşerek yangı mekanizmasını harekete geçirebilir.

I.B hücresi

II.Nötrofil lökosit

III.Bazofil lökosit

IV.M hücresi

V.Makrofaj

VI.Epitel hücre

Plasenta tipi

Organizma

Antikor geçiş durumu

1- sindesmokorial plasenta

a-primat, kemirgen

I.antikor geçişi var

2-endoteliokorial plasenta

b-kedi, köpek

II. antikor geçişi yok

3- hemokoriyal plasenta

c-ruminantlar

III. antikor geçişi var

4-epiteliokorial plasenta

d-atlar ve domuzlar

IV.antikor geçişi yok

I.Viral enfeksiyonlarda önce NK hücreler, ardından sitotoksik T lenfositleri etkin olurlar.

II.Virusların konağa adaptasyonu, konağın virusun doğal konağı olmamasıyla yakın ilişkilidir.

III.Viruslar doğal konaklarında immün sistemden korunarak antijenik değişime uğrayabilir ve immün sistemden korunamazlar.

IV.Viral antijenik değişim; nörominidaz, hemaglütinin, kapsit proteinlerinin yapısal değişimi ile sağlanabilir.

V.Viruslar en çok mukozal yollarla organizmaya giriş yaparlar.

VI.Viruslara karşı bağışıklıkta interferonlar salgılandıkları hücrede antiviral etkin olur, makrofaj ve NK hücre aktivitesini de arttırılar.