TEMEL VETERİNER MİKROBİYOLOJİ VE İMMÜNOLOJİ - Deneme Sınavı - 9

Fab kısmı antijenle bağlanmayı sağlayan bölgeleri içerir, yani molekülün immunolojik fonksiyonu ile ilgilidir. Fc kısmı ise immunglobulinin hücrelere veya Fc reseptörlerine bağlanmasını sağlar, yani molekülün biyolojik fonksiyonu ile ilgilidir. İmmunglobulin molekülündeki hafif zincirin C-ucundaki ilmek bölgesinin (CL) ve C-ucundan başlayan CH3, CH2 ve CH1 ilmek bölgelerinin yapısı herbir immunglobulin sınıfı için sabittir veya çok az farklılık gösterir. Bu nedenle bunlara sabit bölge denir. İmmunglobulin molekülündeki tüm zincirlerin N-ucundaki ilmek bölgelerine değişken bölge denir.

IgG kanda en yüksek konsantrasyonda (%70-80) bulunan immunglobulin sınıfıdır. İki ağır ve iki hafif zincirden oluşmuş tipik monomer yapısındadır. IgG sekonder lenfoid organlardaki B lenfositleri ve plazma hücreleri tarafından üretilir ve salgılanır. En küçük immunglobulin sınıfı olduğu için diğer Ig sınıflarına göre damar çeperinden ve plasentadan daha kolay geçer.

IgM kanda ikinci yüksek konsantrasyonda (%5- 15) bulunan immunglobulin sınıfıdır. İki ağır ve iki hafif zincirden oluşmuş monomer yapıdaki IgM, sadece B hücreleri üzerinde “B hücre reseptörü” (BCR) olarak bulunur ve ortama salınmaz. En büyük immunglobulin sınıfı olduğu için damar çeperinden ve plasentadan geçemez. IgM primer immun yanıt sırasında ilk oluşturulan immunglobulin sınıfıdır ve en yüksek konsantrasyonuna primer immun yanıt sırasında ulaşır.

IgE yüzeysel lenfoid dokudaki plazma hücreleri tarafından üretilir ve salınır. Diğer immunglobulin sınıflarının yürüttüğü antimikrobiyal görevleri etkili bir şekilde gerçekleştiremez. Ancak, parazitlere karşı ve allerjik reaksiyonlarda görev alan en önemli immunglobulin sınıfıdır. Paraziter veya allerjik hastalıklarda konsantrasyonu belirgin şekilde artar. IgE’nin önemli bir özelliği, özel reseptörler bulunduran mast hücrelerine ve bazofillere bağlanabilmesidir.

Polimorfnükleer nötrofil lökositler veya kısaca nötrofiller, myeloid serinin en yoğun hücre tipidir. Nötrofillerin en önemli görevi yabancı maddeleri, fagositoz denen olay vasıtasıyla yutmak ve parçalamaktır. Nötrofiller fagositoz olayını hızlı ve etkili bir şekilde gerçekleştirirler. Vücuda giren yabancı maddelere, özellikle mikroorganizmalara ilk ve en çabuk müdahale eden hücreler nötrofillerdir. Bu yüzden, vücudun ilk savunma hattı olarak kabul edilirler.

Nötralizasyon testi ve koruma testleri üçüncül testlerdendir.

Bazofiller: Polimorfnükleer granülositler içinde en az bulunan hücre tipi bazofillerdir. Sitoplazmik granülleri, hemotoksilen adlı bazofilik boya ile boyan- dığından bu adı almışlardır. Kan lökositleri içindeki oranları yaklaşık %0.5’tir. Nötrofillerden biraz daha büyük olan bazofiller 10-14 μm çapındadır. Normalde damar dışında bulunmazlar, ancak damarlardan dokulara sızabilir ve yangı olayı- na katılabilirler. Bazofillerin fagositik yetenekleri yoktur.

Yardımcı T lenfositleri: Yabancı bir antijene karşı immun yanıtı gerçekten başlatan ilk hücrelerdir. Çünkü, antijen sunan hücreler tarafından iletilen tüm antijenik bilgiler bu hücreler tarafından alınıp, diğer efektör hücrelere iletilir. B lenfositleri ve diğer T lenfositleri, yardımcı T lenfositleri tarafından uyarılmadıkça protein antijenlere karşı etkili bir yanıt veremezler. Bu hücreler CD4 yüzey molekülü taşır ve CD4 hücreler olarak da adlandırılır. Yardımcı T lenfositleri, salgıladıkları sitokinlere göre üç alt tipe (Th1, Th2, Th0) ayrılırlar.

Ig G , Ig M ve Ig A presipitasyon reaksiyonlarına katılan immunglobulinlerindendir

Birincil bağlanma testleri çok düşük konsantrasyonlardaki antijen veya antikorları saptama özelliğine sahip oldukları için duyarlılıkları yüksek testlerdir

Bazı kaynaklara göre mantar alemi Myxomycota ve Eumycota olarak iki bölüme ayrılmaktadır. Myxomycota bölümünde, uygun olmayan şartlarda spor oluşturan ve uygun koşullarda ise saprofit olarak yaşayan mantarlardır.

Slime molds: Protistalar içerisinde mantarlara benzeyen dış yüzeyleri cıvık, sümüksü bir tabaka ile kaplı cıvık mantar olarak da adlandırılan gruptur.

Simbiyotik yaşam: İki canlının tek bir organizma gibi birbirleriyle yardımlaşarak bir arada yaşamalarıdır.

Mantarlar görünüm bakımından küf­ler ve mayalar olmak üzere ikiye ayrılırlar. Üremeleri tek hücre şeklinde, küremsi yapılar halinde olursa maya, çok hücreli şekilde, filamentoz iplikçikler şeklinde olursa küf olarak isimlendirilir.

Hifa: Mantar kolonileri hifa adı verilen genellikle ince uzun ve saydam mikroskopik filamentlerden oluşmuşlardır. Bunların her birine hifa adı verilir.

Kapsül: Bazı mantarlar dış yüzeylerini örten bir slime tabakası veya çok sert bir kapsül meydana getirirler. Kapsül veya slime tabakası hücrelere tutunmayı veya yapışmayı sağlayan amorf polisakkaridlerden oluşmuştur.

Ünit membran: Sitoplazmayı ve hücre içerisindeki organellerin etrafını saran birden fazla görevi olan zardır.

Jerm tüpü: Mantar sporlarının olgun mantar formuna dönüşmesi sırasında oluşan ve dışarı doğru uzanan tüp şeklindeki yapıdır.

Sporangium: Hifaların uçlarında bulunana ve içinde sporları taşıyan büyük yuvarlak keselerdir.

Lomazom: Bazı mantar türlerinde hücre duvarı ile sitoplazmik membran arasında yerleşmiş ve lomazom olarak adlandırılan bazı yapılar bulunmaktadır. Buralarda sitoplazmik membran içe doğru çöküntüler meydana getirmektedir. Bu oluşumlar salgısal aktivitede ve sitoplazmanın sentezinde bazı önemli görevlere sahiptir.