TEMEL VETERİNER MİKROBİYOLOJİ VE İMMÜNOLOJİ - Deneme Sınavı - 7

Antiserum: Aranan antijene karşı spesifik antikor içeren serumdur. Eğer konakçının doku ve vucut sıvılarında infeksiyöz bir hastalık etkeninin saptanması amaçlanıyorsa, antijen sulandırması yapılır ve üzerine uygun miktarda antiserum (antikor) eklenir.

Seroloji kelimesinin tam karşılığı “serum bilimi”dir. Diğer bir ifade ile seroloji kan serumunda antikor varlığını/düzeyini inceleyen bir bilim dalıdır.

Bivalan: Bir antikor molekülünün iki antijenik molekül ile birleşmesini sağlayan yapısal özelliğidir.

Konjugat: Enzim, radioizotop, fluoresan boya gibi çeşitli moleküllerle işaretlenmiş antijen veya antikordur.

Substrat: Enzimlerle kimyasal reaksiyonlara girerek çeşitli ürünler açığa çıkaran maddelerdir.

Anti-immunglobulin: Bir hayvan türüne ait immunglobulin (antikor) molekülünün başka bir hayvan türüne injekte edilmesi ile elde edilen immunglobulin molekülleridir.

Reagent: Özellikle ELISA, IFA gibi serolojik testlerde reaksiyona katılan maddelerdir.

İkincil bağlanma testlerinde, eriyebilir özellikte olan antijenler ile homolog antiserumun bir araya gelmesi ile oluşan reaksiyonlara “presipitasyon” adı verilir. Eriyebilir özellikteki antijenlere “presipitinojen ve bunlar ile reaksiyona giren spesifik antikorlara ise “presipitin” denir.

Aglutinasyon, partiküler yapıdaki antijen ile homolog antiserumun bir araya gelmesi sonucu oluşan reaksiyonlara verilen isimdir. Aglutinasyon reaksiyonunda antijen partikül halindedir ve bivalan yapıdaki spesifik antikorlar ile reaksiyona girdiklerinde kümelenirler.

Sensitivite: Bir serolojik testin gerçek pozitif sonuçları verme yeteneğinin ölçüsüdür.

Epitel bariyeri, peristaltik hareket ve mukus tabakası sindirim kanalındaki savunma sağlayan mekanizmalardandır.

IgE ve IgG fonksiyonlarını immun eliminasyon mekanizması ile yürütür.

Yenidoğanların mukoz membranlarındaki en önemli immunglobulin sınıfı IgM’dir. Bunun bir nedeni, yenidoğanların antijenlerle ilk kez karşılaşmaları ve primer immun yanıtta IgM’lerin baskın olması; diğer nedeni bağırsaktaki enzim aktivitesinin düşük olması nedeniyle IgM’nin parçalanmadan fonksiyonunu yürütebilmesidir.

Bağırsak mukozasında en yaygın olarak bulunan ve antijenle ilk teması yapanlar, intraepitelyal lenfositlerdir.

Langerhans hücreleri lenf düğümlerine göçer ve antijenleri buradaki CD4 hücrelerine sunarak, deriden giren antijene karşı sistemik immun yanıt oluşmasına neden olur.

Epiteliokorial plasenta atlar ve domuzların sahip olduğu plasenta tipidir ve antikor geçişine izin vermez.

Hemokorial plasenta insan, diğer primatlar ve kemiricilerde bulunur. Bu plasenta tipinde anneden fötusa IgG geçer, diğer immunglobulin sınıfları geçemez.

Bakteriyel hücre duvarı ve kapsülüne ait polisakkaridler T-bağımsız antijenlerdir. Böyle antijenler B hücrelerini direkt olarak uyarabilirler ve sadece IgM sınıfı antikorların üretimine neden olurlar.

Viral nötralizasyonda etkili olan antikorlar, vücut içinde IgG ve IgM, mukozal yüzeylerde sIgA’dır. Bağırsak ve solunum sisteminde IgE de viruslara bağlanabilir. Nitelik açısından IgM, konsantrasyon açısından IgG en önemli nötralizan antikorlardır.

Doğal koşullarda vücudun mikroorganizmalarla ve diğer antijenlerle ilk ve en çok karşılaştığı yerler mukozal yüzeylerdir.