TEMEL VETERİNER MİKROBİYOLOJİ VE İMMÜNOLOJİ - Deneme Sınavı - 21

çoğunlukla, dalak, timus ve karaciğerde, MHC sınıf II moleküllerini taşıyan makrofajlar

dendritik hücreler deri ve

lenf nodüllerinde, B hücreleri lenf nodüllerinde bulunur.

Bazı sitokinler,
hücrelerin üreme ve çoğalmasını uyarırlar ki, bunlara büyüme faktörleri denir.
Bunlardan başka, viral infeksiyonlarda görevli interferon (IFN), sitotoksik özellikli lenfotoksin veya tümör nekrozis faktörü (TNF) grupları vardır. Ancak, sitokinler birden çok fonksiyona sahip olabildikleri için, bir sitokin diğer bir grup
içinde de yer alabilir.

Humoral immun yanıt, B hücrelerinin antijenle uyarılması ile başlayan ve antikor üretimi ile sonuçlanan olayları içine alır.

Ekzojen antijenlerin işlenmesi çeşitli aşamalarda gerçekleşir (Şekil 8.4). İlk basamak, antijenin yutulması ve bir fagozom (veya endozom) içinde hücreye
alınmasıdır.

Mikroorganizmanın vücuda ilk kez girişinde bu işi genellikle makrofajlar, daha
sonraki girişlerinde dendritik hücreler ve/veya B hücreleri yaparlar

Primer immun
yanıtta üretilen antikorların çoğu IgM, az kısmı IgG olurken; sekonder immun
yanıtta çoğunlukla IgG, antijene göre IgA ve IgE, az miktarda da IgM üretilir.

Spesifik antikorlar
toksinlerin bu özel kısmına bağlanarak, bunların konak hücrelerine tutunmalarını engellerler. Bu olaya toksin nötralizasyonu, böyle antikorlara nötralizan antikor
denir. Dokulara hızla geçebilmeleri ve yüksek affiniteye sahip olmaları nedeniyle IgG, böyle toksinleri en iyi nötralize eden antikor sınıfıdır.

Antikora Bağımlı Hücresel Sitotoksite (ADCC)
NK hücreler spesifik antijen reseptörleri taşımamalarına karşın, immunglobulinler için Fc reseptörlerine sahiptirler. Bu reseptörler IgG1 ve IgG3 sınıfı immunglobulinlerin Fc kısımlarına bağlanır. NK hücrelerin bu mekanizma ile tanıdıkları hedef hücrelerin başında virusla infekte hücreler gelir.

Fagositoz non-spesifik bağışıklık mekanizmasıdır

Bir mikroorganizma ile karşı karşıya gelen fagositik hücrenin öncelikle ona bağlanması gerekir. Fagositler mikroorganizmalar ile katı dokular içinde karşılaştıklarında bunları kolayca yakalayıp bağlanabilirler. Ancak olay vücut sıvılarında geçiyorsa bu bağlanma kendiliğinden olmaz. Çünkü, elektrolit ortamda fagositlerin ve mikroorganizmaların yüzeyleri genellikle negatif yüklüdür. Fagositlerin mikroorganizmaya bağlanmasına engel olan bu duruma zeta potansiyeli denir. Bağlanmanın gerçekleşmesi için mikroorganizmanın yüzey elektrik yükünün değişmesi gerekir. Eğer mikroorganizmanın yüzeyi pozitif yüklü olan antikorlar veya komplement ile kaplanırsa elektrik yükü değişir. Böylece, fagositlerin üzerinde bulunan antikor reseptörleri (FcR) ve C3b reseptörleri ile bu bağlanma gerçekleşir. Mikroorganizma yüzeyini kaplayarak fagositozu kolaylaştıran böyle maddelere opsonin, bu olaya opsonizasyon denir. Dolayısıyla opsonizasyon bağlanma aşamasında önemlidir.

MHC molekülleri ile ilgili olarak ifadelerinin hepsi doğrudur

Sitokinler, çoğunlukla immun sistem hücreleri tarafından salgılanan ve hücrele- rin özelliklerini veya fonksiyonlarını etkileyen küçük proteinler veya glikoproteinlerdir. İmmun yanıtın her aşamasında, hormon benzeri bir etki ile hücrelerarası iletişimi sağlarlar. Diğer bir deyişle, hücrelerarası iletişimi sağlayan sinyal molekülleridir. İmmun sistem hücreleri de dahil olmak üzere birçok hücre tarafından salgılanırlar. Sitokinler, hücre gelişmesi, çoğalması, aktivasyonu, yangı, bağışıklık, doku tamiri ve morfogenezis gibi önemli biyolojik faaliyetleri düzenlerler ve işlevleri mutlak gereklidir. İmmun yanıtta hücrenin olduğu her olayda mutlaka sitokin fonksiyonu da vardır.

Sitokinler, çeşitli şekillerde adlandırılmakta ve sınıflandırılmaktadır. Lenfositler tarafından üretilen sitokinlere lenfokin, makrofajlar tarafından üretilenlere monokin adı verilmiştir. Ancak, sitokinler birden fazla hücre tipi tarafından da üretilebildikleri için, böyle bir ayrım yapmadan tümüne sitokin demek daha doğrudur. Sitokinler fonksiyonlarına göre sınıflandırılıp adlandırılabilirler. Buna göre, lenfositler ile diğer immun sistem hücreleri arasında ki ilişkileri düzenleyen sitokinlere interleukin (örn. IL-1, IL-2, IL-12) adı verilir. Yangı olayında görev alan ve kemotaktik özellikli sitokinlere kemokin denir. Bazı sitokinler, hücrelerin üreme ve çoğalmasını uyarırlar ki, bunlara büyüme faktörleri denir. Bunlardan başka, viral infeksiyonlarda görevli interferon (IFN), sitotoksik özellikli lenfotoksin veya tümör nekrozis faktörü (TNF) grupları vardır. Ancak, sitokinler birden çok fonksiyona sahip olabildikleri için, bir sitokin diğer bir grup içinde de yer alabilir.

Primer ve sekonder immun yanıt arasında önemli farklar ortaya çıkar. Antikor üretimi, primer immun yanıtta yaklaşık 2 haftada pik düzeye çıkıp aynı sürede hızla azalırken, sekonder immun yanıtta birkaç günde pik düzeye çıkıp haftalarca hatta aylarca yüksek seviyede kalır. Primer immun yanıtta üretilen antikorların çoğu IgM, az kısmı IgG olurken; sekonder immun yanıtta çoğunlukla IgG, antijene göre IgA ve IgE, az miktarda da IgM üretilir. Primer immun yanıtta üretilen antikorların antijene affinitesi düşükken, sekonder immun yanıtta antikorların affinitesi artar. Primer immun yanıtta antikorların çoğu lenf nodülleri ve dalakta üretilirken, sekonder immun yanıtta kemik iliğinde üretilir. Bunlardan da anlaşılacağı gibi, geçirilen infeksiyonlar veya aşılamalar ile kazanılan bağışıklın temelinde bu mekanizmalar bulunmaktadır.

Toksin nötralizasyonu, Virus nötralizasyonu, bakteriyel Adhezyon İnhibisyonu Antikorların direkt etkilerindendir.

Fagositik hücreler bazı bakterileri direk olarak fagosite edebilmelerine karşın, çoğu patojenik bakteriyi tek başlarına fagosite edemezler. Böyle patojenik bakteriler, ancak antikorlarla kaplandıklarında fagositoza duyarlı hale gelirler bu duruma opsonizasyon denir.

verilen ifadelerin hepsi doğrudur

Nk lar ile ilgili verilen ifadelerden hepsi doğruudur

Doğru cevap B'dir.

Doğru cevap A'dır.