TEMEL VETERİNER GENETİK

Epigenezis

Canlılarda kalıtımı sağlayan ve genleri taşıyan moleküllerdir

1 ve 2 doğrudur. Hipokrat’ın, daha sonraları Darwin tarafından Pangenezis adı verilen, görüşünde temel etken erkek ve dişinin tüm hücrelerinden gelen minyatür organ kopyalarıdır. Bu kopyaların kan yoluyla taşınıp, birleşerek yavruyu oluşturduğunu iddia etmiştir. Bu nedenle 3. ifade yanlıştır.

James Watson- Francis Crick- Maurice Wilkins

hipokratın görüşü olup daha sonra Darwin tarafından adlandırılmıştır.Bu nedenle sadece 2 ve 3  doğrudur

: Bir canlının hem genetik (genotip) hem de dış etkenlerin etkisiyle (çevre) ortaya çıkan yapısal, gelişimsel, biyokimyasal ve fizyolojik özelliklerinin tümüne fenotip denir Doğru cevap E şıkkıdır.

Don

Büyük gruplarda görülen varyasyonu, genetik değişimleri

genetik ıslah

Klonlama

Hofmeister’in 1840 yılında kromozomları keşfetmesi, yarısının bir yavru hücreye, diğer yarısının diğer yavru hücreye aktarıldığını göstermesi ile yeni bir canlının oluşumu hakkında ve kalıtımın aydınlatılmasında önemli bir ilerleme sağlanmıştır. Sonraki yıllarda da kromozomların ebeveynlerden geldiği, üzerlerinde kalıtımsal faktörler taşıdıkları ve birbirlerine benzer çiftler yani homolog kromozomlar halinde bulundukları Amerikalı biyolog Walter Sutton’un deneyleriyle kesinlik kazanmıştır.

Rosalind Franklin tarafından DNA molekülünün X ışınları kristalografisi çalışması ve bu sayede de James Watson, Francis Crick ve Maurice Wilkins’in DNA’nın üç boyutlu yapısal modelini ortaya koymaları genetik bilimi için önemli bir yapı taşı oluşturmuştur.

İnsan genomunun genlerden oluşan kısmının %99’unun %99,99 doğrulukla dizilendiği projede; insan genomunda tahmini olarak 20.000-30.000 gen bulunduğu tespit edilmiştir.

Ebeveynlerin (parental soy, P) sahip olduğu bu karakterlerin yavrularına (Filial soy, F) aktarılması olayına kalıtım - soya çekim denilmektedir. Bu aktarım parental soya ait gametlerle olmakta ve iki koyunun çiftleflmesinden yine bir koyunun doğması gibi her canlı yine kendisine benzer canlılar doğurmakta, bazı karakterler nesiller sonra bile tekrar ortaya çıkabilmektedir.

Populasyon genetiği: Büyük gruplarda görülen varyasyonu, genetik değişimleri, sebeplerini ve tarihi geçmişlerini ele almaktadır. Özellikle evrim çalışmaları ve populasyonlardaki gen frekanslarının hesaplanması, genetik karakterizasyonları gibi çalışmalar bu alana girmektedir. DNA, RNA ve protein çalışmaları moleküler genetik alanında gerçekleşmektedir.

Çiftlik hayvanlarında, bir sürüde arzu edilen karakterlerin veya verimleri arttırıcı genlerin oranını yükseltmek veya arzu edilmeyen hastalıkla ilişkili genlerin oranını azaltmak için yapılan tüm çalışmalara genetik ıslah adı verilmektedir.

Fenotip: Bir canlının hem genetik (genotip)  hem de dış etkenlerin etkisiyle (çevre) ortaya çıkan yapısal, gelişimsel, biyokimyasal ve fizyolojik özelliklerinin tümüne verilen addır.

Niteleyici karakterler renk, şekil gibi kesin sınırlarla sınıflandırılabilen don rengi, kan grupları, boynuzun varlığı ve yokluğu gibi karakterlerdir. Bu tür karakterler bir veya birkaç gen tarafından ifade edilirler ve çevre faktörlerinden etkilenmezler.

Birçok bilim adamı tarafından hem bitkilerde hem de hayvanlarda yeni bireylerin oluşması ile ilgili birçok denemeler, melezleme çalışmaları yapılmış çeşitli teoriler ortaya konulmuştur. Bunlardan ilki “Ön Oluşum” (Preformasyon) teorisidir ve Leeuwenhoek, Bonnet, Spallanzani gibi birçok bilim adamı tarafından savunulmuştur. On sekizinci yüzyıla kadar kabul gören bu teoriye göre sperm (animalculist görüş) veya yumurta içinde (ovulist görüş) homunculus adı verilen minyatür bir insan bulunmaktadır.

Biyoloji eğitimi almış bir rahip olan Gregor Johann Mendel, bezelyeleri (Pisum sativum) çaprazlayarak renk, şekil gibi karakterlerle yaptığı deneysel çalışmalarında kalıtsal maddenin bağımsız birimlerden oluştuğunu, bu birimlerin ebeveynlerden döllere geçerken birbirlerinden etkilenmeden bir araya geldiklerini ve çeşitliliği oluşturduklarını ortaya koymuş ve 1866 yılında makale olarak yayımlamıştır. Ancak döneminde anlaşılamayan Mendel, çalışmasının ilgi görmemesi üzerine denemelere son vermiştir.