TEMEL İLAÇ BİLGİSİ VE AKILCI İLAÇ KULLANIMI

Paris’te “Faculté de Médicine” tarafından 1271 yılında yayınlanan eczacılık ile ilgili yönetmelik, Avrupa ülkelerinde bu alanda hazırlanan ilk yönetmeliktir.

İslam hekimleri tedavide bitkisel droglara önem vermişlerdir. İslam dünyasında eczacıların piri olarak kabul edilen Lokman Hekimin de tedavide şifalı otları kullandığı
bilinmektedir.

Uygur Türklerinde; tablet, pastil, süpozituvar, merhem, infüzyon, dekoksiyon gibi ilaç şekillerine rastlanılmıştır. Bu ilaçların yapımında; ateşe gömerek pişirme, kaynatma, maddeyi yakarak kül elde etme gibi yöntemler tercih edilmiştir.

Uygur Türklerinde; tablet, pastil, süpozituvar, merhem, infüzyon, dekoksiyon gibi ilaç şekillerine rastlanılmıştır. İlaç hazırlamada; havan, kaynatma kabı, süzme kabı, değirmen, kevgir, süzgeç, çanak, keten torba gibi aletler kullanılmıştır. Hasta tarafından alınması gereken ilaç miktarları belirtilirken; kaşık, bıçak ucu, büyük bir kap, mercimek kadar gibi ifadeler kullanılmıştır.

Müstahzar: Önceden hazırlanarak eczanede bulundurulan ticari ilaç, preparat.