TEKNOLOJİ,İNNOVASYON VE GİRİŞİMCİLİK

İlişkisel (eş zamanlı) modellere getirilen önemli eleştirilerden biri, inovasyon sürecini işletme depart­manlarının birbirleriyle ilişkisi sonucu ortaya çıkan basit bir süreç olarak değerlendirilmesidir. Buna karşın etkin bir inovasyon faaliyetinde, işletmenin yeteneklerinin yanı sıra çevresindeki kaynakların da sürece katılması gerekmektedir. Dolayısıyla etkin bir inovasyon için firmanın Ar-Ge, üretim ve pazarlama gibi fonksiyonlarının yetenek ve bilgisi ile bilimsel ve teknolojik Ar-Ge ve toplumun ihtiyaçlarının in­teraktif bir şekilde iletişimi ve bütünleşmesi gerek­mektedir (Rothwell ve Zegveld, 1985; Trott, 2002).

Yukarıdaki gereklilik kapsamında oluşturulan interaktif inovasyon modelleri, inovasyonda pa­zarın çekici ve teknolojinin itici gücünü birlikte dikkate alarak işletmenin yetenekleri ile ihtiyaçlar arasında sürekli ve interaktif bir iletişimi öngör­mektedir. Bu modellerde hedef; inovasyon süreci boyunca bilgi paylaşımını artırmak ve işletme yete­neklerini, bilimsel gelişmeler ve toplumun ihtiyaç­larıyla bütünleştirmektir. Doğru Cevap D’dir.

Drucker (2001)’a göre inovasyon için fırsat ve fikir oluşturabilecek kaynaklar, aşağıdaki şekilde yedi gruba ayrılmakta­dır:

İşletmelerin inovasyon kaynağı olarak yararlanabilecekleri dışsal kaynaklar; pazarlar ve müşteriler, inovasyon toplulukları, rakipler ve tedarikçiler, stratejik ortaklıklar, üniversiteler, kamu kurumları ve özel kuruluşlar ile diğer ülkelerin inovasyon sistemi aktörleri olmak üzere altı başlıkta incelenebilir.

İşletmeler, diğer işletmeler, tedarikçiler ve aracılarla aşağıda belirtilen nedenlerle inovasyona dayalı stratejik ortaklıklar yapabilirler:

İşletme departmanlarının inovasyon kaynağı ola­rak değerlendirilmesi sürecinde departmanlar ara­sı iş birliği kaçınılmaz olmaktadır. Bu iş birliğinin bir yansıması olarak; yeni fikirler Ar-Ge tarafından geliştirilmekte ancak bunun bir ürüne dönüştü­rülmesinde üretim departmanının, fiyatlama, ko­numlandırma ve tutundurulmasında ise pazarlama departmanının sürece dâhil olması gerekmektedir.

Schumpeter’in “yaratıcı yıkım” olarak isimlendirdiği olaylar da işletmeler için durumsal inovasyon kay­nağı olabilmektedir. Yeni bir teknolojinin veya başka alanlardaki inovasyonun ortaya çıkmasının mevcut­ları yersiz bırakması, yaratıcı yıkıma örnek olarak verilebilir. Bu durum bazen de yeni bir sektörü ortaya çıkarıp mevcut sektörlerin ortadan kalkmasına neden olabilmektedir. Dolayısıyla yaratıcı yıkım bağlamın­da yapılan inovasyonlar, sektörel bir değişim ve dönüşümü de beraberinde getirmektedir. Yaratıcı yıkım sonucunda meydana gelen bu değişim ve dönüşümler aynı zamanda işletmeler içinde yeni alanlar ortaya çıkarabilmekte ve inovasyonlar için önemli bir kaynak oluşturabilmektedir.

İnovasyon süreci, çok sayıda faktörü ve aktörü bünyesinde barındırmakta ve bunlar arasında paylaşımı esas almaktadır. Bilgi ve iletişim teknolojilerinde yaşanan hızlı değişim ve çeşitlenme, bu süreci kolaylaştırmakla birlikte sürecin bir model (yaklaşım) kapsamında yürütülmesini de gerekli kılmıştır. Bu ihtiyaca dayalı olarak ortaya çıkan inovasyon teorileri (yaklaşımları); bilginin üretilmesini, paylaşılmasını, ticari bir değere dönüştürülmesini ve kullanımını açıklamaya çalışmıştır.

İnteraktif inovasyon modelleri, inovasyonda pazarın çekici ve teknolojinin itici gücünü birlikte dikkate alarak işletmenin yetenekleri ile ihtiyaçlar arasında sürekli ve interaktif bir iletişimi öngörmektedir. Bu modellerde hedef; inovasyon süreci boyunca bilgi paylaşımını artırmak ve işletme yeteneklerini, bilimsel gelişmeler ve toplumun ihtiyaçlarıyla bütünleştirmektir.