TEKNOLOJİ,İNNOVASYON VE GİRİŞİMCİLİK

Şebeke organizasyonlar, işletmelerin iş birliği yapmak amacıyla belirlenmiş roller ve görevler ile bir araya geldikleri bir örgütler ağıdır

Teknolojiyi, bilimsel bilginin endüstride belirli amaçları gerçekleştirmek için kullanılması olarak tanımlayabiliriz (Oxford Dictionary, 2020).

Teknoloji ve işletme faaliyetleri arasındaki etkileşimi incelemek için başlangıç noktamız 18. yüzyılda İngiltere’de başlayan endüstri devrimidir. Endüstri devrimini başlangıç noktası olarak almamızın en temel nedeni üretim faaliyetlerinde el emeği ile birlikte ilk defa makinelerin kullanılması, üretim miktarlarının geçmişe göre olağanüstü artması ve son olarak büyüyen ve karmaşık bir hâle gelen işletme faaliyetlerini düzenleme ihtiyacının ortaya çıkmasıdır.

Bant Tipi Üretim Çağı kabul edilen teknolojik dönüşüm evrelerinden biri değildir.

Bilgisayar Ağları Çağı’na eşlik eden yönetim teorisi Modern Sonrası Yaklaşımlar’dır.

Uzak mesafeli ticaretin artmasıyla giderek gelirlerini artıran tüccarlar, loncaların yüksek üretim maliyetlerinden kaçınmak için lonca denetiminin az olduğu köy ve kasabalara hammadde sağlayarak üretimi örgütlemiş, evlerde parça başına daha düşük ücretlerle üretim yaptırmaya başlamıştır. Böylece ev işçiliği sistemi doğmuştur (Ülgen, 2013; Pamuk, 2005; Freeman ve Louça, 2013).

Üçüncü teknolojik dönüşüm evresinin bir özelliği de endüstrileşme sürecinde A.B.D.’nin İngiltere’yi geçmesidir. 20. yüzyılın başında, kişi başına gelirde ve endüstriyel ürünlerin üretiminde A.B.D. İngiltere’yi geçti ve dünyanın önde gelen ekonomilerinden biri oldu.

Süreç üretimi teknolojisi: Süreç üretim teknolojisi, üretimin kesintisiz bir şekilde sürdürüldüğü, yüksek teknolojinin ve otomasyonun kullanıldığı, bu nedenle de az sayıda fakat uzman çalışanlara ihtiyaç duyan, kitleler için standart ürünlerin üretildiği üretim sistemidir. Kâğıt ve petrol endüstrisi süreç üretimi teknolojisini kullanan endüstrilere örnek olarak verilebilir.

H. Fayol, yönetimi planlama, organize etme, yürütme, koordinasyon ve kontrol işlevlerinden oluşan bir süreç olarak tanımlamıştır (Fayol, 2012).

İsraf ve kayıpları azaltmak için görevlerin ve üretimde kullanılan ekipmanların standartlaştırılması, bir işin en kısa sürede nasıl yerine getirilebileceğinin analizine dayanan hareket ve zaman etütleri, teşvikli ücret sistemleri, çalışanların çeşitli kriterlere göre seçimi ve geliştirilmesi bilimsel yönetim yaklaşımının odaklandığı temel konulardı.

Alfred Chandler (1977), demiryolları işletmelerini ilk modern işletmeler olarak tanımlar.

Toplam kalite yönetimi, işletmenin rekabet gücünü artırmak için ürünlerini, süreçlerini, çalışanlarını sürekli geliştirmesine dayanan müşteri odaklı bir yönetim yaklaşımıdır.

Üretimin sipariş üzerine gerçekleştirildiği, her ürünün çeşitli açılardan birbirinden farklılık gösterdiği bir başka deyişle standart olmadığı, üretimin nitelikli çalışanlar tarafından gerçekleştirildiği üretim sistemi: birim üretim sistemidir.

F. Taylor, H. Fayol ve M. Weber’in çalışmaları
yönetim yazınında Klasik Yönetim Teorisi olarak
adlandırılır. Klasik Yönetim Teorisi ile işletmenin
idari ve teknik açıdan en verimli faaliyet gösterecek
şekilde işletilmesine çalışılmaktadır. Büyük ölçekli
ve kitlesel üretim yapabilen işletmeler Klasik Yönetim
Teorisinin gelişmeye başladığı dönemde yeni
bir olgudur ve bu yeni üretim sisteminin nasıl daha
verimli çalıştırılacağı üzerinde durulmaktadır.

Cevap D: Elektrik ve Çelik teknolojilerinin gelişmesi ile buhar gücü terkedilerek, yerini elektrik gücüne bırakmıştır.

E: Petrol. 1940'lardan itibaren neo-klasik yönetim teorisi kullanılmaya başlanmakta, bu dönemin de temel kaynağı petrol ve plastik maddeler olarak görülmektedir.

Toplam kalite yönetimi, işletmenin
rekabet gücünü artırmak için ürünlerini, süreçlerini,
çalışanlarını sürekli geliştirmesine dayanan
müşteri odaklı bir yönetim yaklaşımıdır. Toplam
kalite yönetimi yaklaşımına göre, sürekli iyileştirme
faaliyetleri ile geliştirilen kalite, işletmedeki bir
birim ya da çalışan grubunun değil işletmedeki
herkesin sorumluluğudur. Çalışanların kararlara
katılımı, inisiyatif almaları teşvik edilir. İşletme
fonksiyonları, birbirlerinden ayrı öncelikleri olan
birimler olarak değil, işletmenin ortak amacını
gerçekleştirmeye çalışan birimler olarak değerlendirilir.

Yalın üretim, üretim sürecinde müşterilere değer yaratmayan tüm süreçlerin ortadan kaldırılarak süreçlerin sadeleştirilmesi böylece daha verimli üretim gerçekleştirilmesini hedeflemektedir.