TEFSİR TARİHİ VE USULÜ

Kur’ân, toptan değil, yaklaşık olarak 23 yılda peyderpey indirilmiştir.

Âlimlerin çoğuna göre, ilk inen âyetler Alak sûresinin ilk beş âyetidir.

Kur’ân’ın tamamını veya bazı sûre ya da âyetlerini öğrenip okuyan, öğreten, dinleyen, ezberleyen, hükümlerine göre amel edenlerin kazanacakları sevapları, bazı sûre yahut âyetlerin şifalı olduğunu bildiren hadisleri içeren literatür için kullanılan tabir Fezâilu’l-Kur’ân'dır.

Ebû Amr’ın kırâatı: Sadece Sudan’ın bir kısmında okunmaktadır.

Terim olarak sûre, “âyetlerden –en az üç âyetten- meydana gelen, başı ve sonu bulunan müstakil Kur’ân parçası” demektir.

Şafiî ve tara arlarına göre “Kur’ân lafzı hemzeli değildir; “el/ال” ile ma’rife yapılmış ve mürteceldir (bir tür özel isimdir); Hz. Peygamber’e inen kelâma özel isim olarak konmuştur, türememiş, kara’e/قرأ’den de alınmamıştır, şayet kara’e’den alınmış olsaydı her okunan şeyin Kur’ân olması gerekirdi”.

Kûr’ân’daki âyetlerin sayısı konusunda farklı rakamlar bulunmaktadır. Kur’ân’da, İbn Abbas 6216, Basralılar 6204, Medîneliler 6219, Şamlılar 6226, Kûfeliler de 6236 âyet bulunduğunu ifade etmektedirler.

“Kur’ân’ın herhangi bir sûresinde, bir veya birkaç kelime ya da cümleden meydana gelen ve başından ve sonundan ayrılmış olan bölümlere” denir.

Terim olarak sûre, “âyetlerden –en az üç âyetten- meydana gelen,
başı ve sonu bulunan müstakil Kur’ân parçası” demektir.

Kırâat, “Kur’ân’ın kelimelerinin eda keyfiyetlerini ve ihtilafarını nakledenlerine
isnat ederek bilmektir”. Konusu: Telaffuzlarındaki ihtilaf ve edâlarındaki keyfiyet
bakımından Kur’ân’ın kelimeleridir. Gayesi: Mütevâtir kırâatların zabt melekesini
elde etmektir.