TEFSİR TARİHİ VE USULÜ

Bu taksimin ilk üç düzeyi, yorum kabul etmeyen bir yapıdadır; çünkü bilimsel araştırmanın sınırları içerisinde yer almazlar. Dolayısıyla tarihselci bir bakış açısı ya da modern dilbilimsel veriler ile bu alana girmek mümkün değildir. O halde tefsîr çalışmaları, ancak kalan dört alanla ilgilenmelidir. Doğru cevap C'dir.

• Modern okumaların ilk döneminde, Kur’ân âyetleri arasında nesh bulunmadığı söylenmekteydi; ancak son dönemde Kur’ân âyetleri arasında da neshin vuku bulduğu şeklinde bir yaklaşım kabul görmektedir. Çünkü neshin söz konusu olması durumunda olguların Kur’ân’ı biçimlendirdiği görüşünü savunmak daha kolay olacaktır.
• Kur’ân’ı anlama ve yorumlamada öze dönüş söylemi ile Kur’ân’a dönüşü savunanlara göre, Kur’ân’ın manaları, haricî bir beyana ihtiyaç duymayacak kadar açıktır. Kur’ân’ı anlamak, ne fukahanın ileri sürdüğü gibi bir kurallar bütününe ne de seçkin bir gruptan başka kimsenin bilmediği iddia edilen birtakım remizlere veya sembollere bağlıdır.
• Modern okumaların diğer bir yönü, Kur’ân’ın bütüncül bir tarzda okunması gerektiği iddiasıdır. Parçacı okuyuşların klasik tefsîrlerin ana karakteri olduğunu düşünenler, bu tür bir okumanın, muhatap için asla bütüncül bir din anlayışı oluşturamayacağını iddia eder.
• Bu dönemde bidatçiliğe, mezhepçiliğe ve taklitçiliğe karşı sert eleştiriler yapılmış, mezheplerin ve icmaın bağlayıcılığına karşı çıkılmış; icmaın pratikte gerçekleşmesinin mümkün olamayacağı iddia edilmiştir. Çünkü böyle bir durum, özgür düşünceyi yok edecektir. O halde yeniden içtihada dönülmelidir; ancak bu dönem düşünürlerinin kastettiği içtihat, geçmişin bağlayıcı içtihatlarından kurtulmayı da öngörmektedir.