TARLA BİTKİLERİ II - Deneme Sınavı - 26

Kurak bölgelerde yonca bitkisi yetiştirmede mutlaka sulama yapılmalıdır. Doğru cevap B'dir.

Biçme, bitkinin yedek besin maddesinin en fazla olduğu zaman yapılmalıdır. Bu nedenle yonca çiçeklenme başlangıcında yani % 10 çiçeklendiğinde biçilebilir. Çünkü bu devrede dekara ham protein verimi en yüksek düzeydedir. Doğru cevap D'dir.

Korunga suyu kısıtlı olan bölgelerde veya kıraç alanlarda yoncadan daha verimlidir. Ancak, sulu veya taban alanlarda yoncayla boy ölçüşemez. Korunga en elverişli toprakta bile en fazla 2-3 biçim verebilmektedir. Sulama yapılabilen zengin topraklarda verimi önemli ölçüde artsa da aynı koşullardaki yoncadan çok daha az verimlidir. Doğru cevap A'dır.

Korunganın ekim zamanı, kışı sert geçen bölgelerde erken ilkbahardır. Ilıman
bölgelerde sonbahar ekimi de yapılabilir. Korunga fideleri yavaş geliştiği ve ilk yıl
soğuklardan zarar gördüğü için ekimin ilkbaharda yapılması daha güvenilir bir
yoldur. Doğru cevap E'dir.

Fiğ türü yem bitkisi tek yıllıktır. Korunga , yonca ve üçgüller çok yıllık yem bitkileridir. Doğru cevap E'dir.

Fiğler daha çok ot ve dane yemi, mera bitkisi, yeşil gübre bitkisi ve ekim nöbeti
bitkisi olarak değer kazanmışlardır. Doğru cevap A'dır.

Baklagillerden bezelye insan gıdası ve hayvan yemi olarak kullanılmaktadır. Doğru cevap B'dir.

Yem bezelyesi Türkiye’nin yerli bitkisidir. Erzurum ve çevre illeri ile, Karadeniz
Bölgesi’nde Rize’de kültürü yapılan bir baklagil yem bitkisi türüdür. Bitki bu bölgede “kürül”, “gürül” veya “külür” gibi isimlerle bilinmektedir. Doğru cevap C'dir.

Verilenlerin hepsi doğrudur. Doğru cevap E'dir.

Verilen fiğ türü "yaygın fiğ" dir. Doğru cevap B'dir.

Ot üretimi amacı ile dekara 4­-6 kg tüylü fiğ gereklidir.

Verilen ifadeler "ak üçgül"ünn özellikleridir. Doğru cevap B'dir.

I, III, V

Yem bitkileri içinde en fazla kuru ot verimi yoncadan alınır.

En iyi yetiştiği topraklar, tınlı, kumu çok olmayan, yeter derecede kireçli topraklardır. Toprak pH’sına
hassas olduğu için bu özelligi önem taşır. Çünkü toprağın asitliği ot verimini çok etkiler. Yoncanın yetiştirilmesi için toprak asitliğinin pH=6.5’dan aşağı olmaması gereklidir. Bu nedenle asitli topraklarda kireçleme yapmalıdır. Yonca, toprakta taban suyunun da yakın olmasını istemez. Kökleri derine gittiğinden böyle bir durumda kökleri, taban suyu yüksek yerlerde çürür ve gelişemez. Bunun için yonca yetiştirilecek yerlerde taban suyu en fazla 2 m’ye kadar çıkmalıdır. Yoncanın fazla ot ve tohum vermesi için toprağın verimli olması şarttır. Bu amaçla yonca ekilecek toprak özellikle potasyum ve fosfor yönünden analiz edilmeli ve bu maddeler eksik ise toprağa gübre halinde verilmelidir. Yonca baklagil familyasına ait bir bitki olduğu için, toprakta fazla miktarda azota ihtiyaç göstermez.

Çünkü yonca 1 kg kuru madde üretmek için 800 litre su harcar.

Yoncanın
seyrekleşme nedenleri şu şekilde sıralanır:
• Yonca yabancı otlar ile rekabet edemediğinden seyrekleşir.
• Taban suyunun yüksek ve durgun olduğu yerlerde yonca kısa zamanda seyrekleşir.
• Birçok topraklarda, uzun süre sulu ziraat yapıldığında kireç azalması olacağından buralarda yonca seyrekleşir.
• Ağır killi topraklarda, biçme makinaları, taşımada kullanılan araba ve hayvanların çiğnemesiyle toprak sıkışması olur. Bu durum, bitkilerin normal büyüme ve gelişmesini engeller ve yonca seyrekleşir.
• Seyrekleşme iyi tesviye edilmemiş yonca tarlalarında da görülür. İyi tesviye edilmemiş tarlalarda su çukur yerlerde toplanarak oradaki bitkilerin ölümüne neden olur.
• Biçme zamanı ve biçme yüksekliğinin de yoncanın seyrekleşmesi üzerine etkisi vardır. Erken bir devrede ve 10 cm yüksekliğin altında yapılan biçimler seyrekleşmeye sebep olur.

Korunga suyu kısıtlı olan bölgelerde veya kıraç alanlarda yoncadan daha verimlidir. Kuru tarım alanlarında ekim nöbeti içerisinde yer alabilecek çok yıllık baklagil yem bitkilerinin en başında gelir. Bu nedenle kuru tarım alanlarında buğday-nadas şeklinde uygulanan ekim nöbetinde, buğday verimini düşürmeden nadas alanlarını azaltmak için korunganın yer aldığı sistemler (Üç yıl korunganadas-buğday) uygulanabilir. Ancak, sulu veya taban alanlarda yoncayla boy ölçüşemez. Korunga en elverişli toprakta bile en fazla 2-3 biçim verebilmektedir. Sulama yapılabilen zengin topraklarda verimi önemli ölçüde artsa da aynı koşullardaki yoncadan çok daha az verimlidir.

Yaygın Fiğ (Vicia sativa)
Türkiye’de en fazla yetiştirilen fiğ türüdür.

Macar Fiği (Vicia pannonica)
Macar fiği Orta Avrupa’nın yerli bir bitkisidir. Kışa ve kurağa dayanımı iyi bir fiğ türüdür. Kışa dayanımı yaygın fiğden fazla tüylü fiğden azdır. Fakat Türkiye’nin normal kışlarından zarar görmez. Toprak seçiciliği fazla değildir. Hatta diğer fiğ türlerine göre ağır killi topraklarda, nemli topraklarda, kireççe zengin topraklarda daha iyi gelişir