TARLA BİTKİLERİ II - Deneme Sınavı - 13

Drenaj topraktaki fazla suyun çeşitli yöntemlerle alan dışına çıkartılması işlemidir. Drenaj, toprak üstündeki açık hendekler ve toprak altında borular döşenmek suretiyle yapılabilir. Doğru cevap B şıkkıdır.

Merdane çekme toprağı bol miktarda organik madde içeren nemli çayır ve meralarda, kışın donan ve erken ilkbaharda karlar kalktıktan sonra ısınıp kabaran toprağın bastırılması ve meydana çıkan bitki köklerinin tekrar toprak içerisinde sokularak soğuktan zarar görmelerinin önlenmesi için ağır bir merdanenin çekilmesidir. Doğru cevap B şıkkıdır.

Su toplama havzası olma özellikleri direkt olarak taban suyu ve akarsuları zenginleştirmeye yöneliktir. Diğer seçeneklerdeki faydalar farklı yönlerde gerçekleşmektedir.

Biçenekleri diğer doğal çayırlardan ayıran fark, bu alanların ilkbaharda bir süre otlatma amacıyla kullanılmalarıdır.

Türkiye’de ormanlarda hayvan otlatma yasağı vardır. Bu nedenle bu alanlardaki otlar değerlendirilememektedir.

Karışıma girecek baklagiller toprağa azot verirler. Topraktaki bu azotu buğdaygiller değerlendirirler. Bu nedenle buğdaygil ve baklagil yem bitkileri yapay çayırlarda karışık olarak yetiştirilir ve birim alandan daha fazla kaliteli yem elde edilir.

% 30’dan fazla meyilli olan araziler genellikle orman arazisi kapsamına girer. Eğer bir bölgenin iklim koşulları orman oluşumuna elverişli ise % 30’dan fazla olan yerler orman alanı olarak bırakılmalıdır. İklimi kurak olan bölgelerde ise her yer mera olarak kullanılmalıdır.

Hem çaylar hem de meralar doğal ve yapay olarak sınıflandırılmaktadır. Genellikle yumak halinde, kök saplı ve sülüklü bitkiler barındırmak meraların özelliği iken diğer seçeneklerdeki özellikler çaylara aittir.

Fakir ve kurak topraklarda bulunan kıraç Meralar Türkiye’nin önemli bir kısmını kaplar.

Karıklama meralarda yüzey akışını önlemek ve toprak nemini uzun süre koruyarak bitki örtüsünü geliştirmek için 1-1.5 m aralıklarla 8-10 cm derinliğinde ve 50 cm kadar taban genişliği olan küçük karıkların tesviye eğrilerine paralel (meyile dik) bir şekilde açılmasıdır. Toprak ve su muhafaza yöntemleri arasındadır.

Tüm diğer yaklaşımlar mera ıslah yöntemlerinin seçilmesinde dikkat edilecek hususlar arasındadır. Yabancı ve zehirli otlarla savaşta ise, bunların yoğunlaşmadığı dönemlerde mücadele yapılmalıdır.

Gözleme: Meralarda yağışın toprakta tutulması ve bu suretle yem üretiminin artırılması amacıyla, 40-50 cm aralıklarla, 15-20 cm çapında 7-8 cm derinliğinde çukurların açılmasıdır.

Çayır, otu biçilerek değerlendirilen, düz ve taban suyunun yüzeye yakın olduğu
yerlerde bulunan ve üzerinde daha çok yüksek boylu bitkilerin bulunduğu yem
alanıdır.

Meraları meyil derecelerine göre şu şekilde sınıflandırılır:
• Meranın bulunduğu arazi meyili 0-5∞ arasında olanlara Düz Mera,
• Meranın bulunduğu arazi meyili 5-15∞ arasında olanlara Hafif Meyilli Mera
• Meranın bulunduğu arazi meyili 15-25∞ arasında olanlara Orta Meyilli Mera
• Meranın bulunduğu arazi meyili 25-35∞ arasında olanlara Dik Mera
• Meranın bulunduğu arazi meyili 35-45∞ arasında olanlara Çok Dik Mera
• Meranınbulunduğuarazimeyili 45∞‘ninüzerindeolanlara SarpMera adı verilir.

Biçenek: Her yıl ilkbaharda belirli süre otlatıldıktan sonra, yeniden gelişen
bitkilerin biçilerek değerlendirildiği doğal çayırlardır.

Üzerinde evcil hayvanların otlamasına elverişli doğal veya yapay bir bitki örtüsü
bulunan, kısa boylu bitkilerden oluşan yem alanlarına mera denir.

Altın ve ark. (2005)’e göre çayır ve mera ıslahının faydaları şu şekilde sıralanabilir.
Yem üretimi artar, yem kalitesi yükselik, hayvansal ürün miktarı artar, hayvanların sevk
ve yönetimi kolaylaşır, hayvanlar daha uysal olur ve ihtiyaç duyulan erkek damızlık
sayısı azalır, zehirlenmeler azalır, yangın tehlikesi azalır, havzaların su verimi artar,
erozyonu önler, mera kaynaklarının çoklu kullanımları arasındaki çekişmeleri azaltır.

Suni tohumlama: Bir mera üzerinde görülen bitkisiz alanları ekmek amacıyla sonra
tohumla ekim yapılmasıdır.

Çayır ve meraların sulanmasında esas olan toprağın 30-40 cm’lik üst kısmının her zaman nemli bir durumda bulundurulmasıdır.

Meralar en az iki otlatma mevsiminde otlatmadan korunarak bitkilerin tohum
tutması ve olgunlaşan tohumların toprağa dökülmesi, dökülen tohumlardan
çıkan fidelerin de otlatmaya dayanabilmeleri sağlanmalıdır.