TARLA BİTKİLERİ I - Deneme Sınavı - 14

Nadas, toprağın işlenerek belli bir süre boş bırakılmasıdır. Nadas yapılma zamanına ve yapılma şekline göre çeşitlere ayrılabilir. Örneğin; güz nadası, yarım nadas, bostan nadası, kara nadas, anızlı nadas ve tam nadas.

Tarla tarımı içerisinde değişik bitkilerin birbirini takip edecek şekilde ve belirli bir sıra ile aynı tarlada yetiştirilmesine ekim nöbeti denir. Münavebe veya rotasyon olarak da adlandırılan ekim nöbeti kısaca, aynı tarlada arka arkaya farklı bitkilerin yetiştirilmesidir.

Tarla bitkilerinde uygulanan başlıca ekim yöntemlerini aşağıdaki gibi sıralayabiliriz;

    3. Ocağa Ekim

Kil oranı yüksek olan topraklarda ekimden sonraki yağışların etkisiyle oluşan kaymak tabakası çıkışı engelleyebilir. Eğer tahıllar sıraya ekilmişse bu kaymak tabakasını kırıp bitkiler toprak yüzeyine çıkabilir.

Vernalizasyon istek süresi az olan kışlık tahıllar (buğday, arpa, çavdar, yulaf, tritikale) bazı yıllar kısa süreli soğuklardan aldanır ve sapa kalkmaya yönelir.

Hasattan, ermesini bitirmiş ve hasat olgunluk devresine girmiş ürünler anlaşılır. Yurdumuzun değişik bölgelerinde çeşitli hasat yöntemleri uygulanmaktadır. El ile yolarak, orakla, tırpan (kosa) ile, orak makinaları (dolaplı biçer, biçer bağlar) ile hasat ve biçerdöverler ile hem hasat ve hem de harman bir arada yapılır.

Tarla bitkileri, yetiştirilen bitkilerin cinslerine göre gruplara ayrılır. Bunlar; tahıllar, yemeklik tane baklagiller, endüstri bitkileri, yem bitkileridir.

Yıllık yağış miktarının yıllık buharlaşmadan fazla olduğu ve toprakta su oranın yüksek olduğu ekolojik alanlarda nemli ziraat sistemi uygulanır.

Toprağın işlenmesi hangi şekilde ve yöntemle olura olsun, özellikle kurak bölgelerde toprak yapısını bozmakta, erozyona yol açmakta ve topraktan suyun uzaklaşmasına neden olmaktadır.

Yarım nadas: Anız bozma kışa girerken yapılır, ilkbaharda ekim yapılır.

Bir bölgede uygulanacak ekim nöbeti; iklim koşulları, arazinin toprak yapısı, sulama olanakları, yetiştirilecek bitki cinsleri, yabancı ot, hastalık ve zararlıların görülme durumu ve ekonomik koşullar gibi hususlara göre değişiklik gösterir.

Başarılı bir ekim için tohum miktarı; birim alana atılacak tohum sayısı, tohumun ağırlığı, safiyeti ve çimlenme yeteneğine göre belirlenir.

Bu ekim yönteminde tohumun tarla yüzüne dağılımı homojen olmamaktadır. İstenilen bitki sıklığını elde etmek zordur. Aynı zamanda bu ekim yönteminde bakım ve hasat işlemleri istenildiği gibi yapılamamaktadır.

Tahılları kuvvetli ve derin bir kök sistemi meydana getirmesi sağlayan fosfor, genellikle ilk gelişme devrelerinde alınır. Fosfor, başaklanma ve çiçeklenmeyi çabuklaştırmakta, erme devrelerini de kısaltmaktadır.

Soğuk dönemden sonraki iyi havalarda sapa kalkan bitki, havaların soğumasıyla birlikte zarar görür. İşte bu zararın en aza indirilmesi için sapa kalkmanın önlemsi gerekir. Bu gibi durumlarda ya merdane geçirilir ya da koyun otlatılarak ilk gelişen sapların zarar görmesi, yok edilmesi sağlanır.

a- Yırtarak Toprak İşleme Yöntemi: Dişli tırmıklar, karasaban, kültüvatörler, taban yırtan pulluklar ve benzeri gibi toprak işleme aletleri toprağı yırtarak işlerler. b- Devirerek Toprak İşleme Yöntemi: Kulaklı (soklu) pulluklar, diskli pulluklar, diskaro ve benzerleri gibi toprak işleme aletleri toprağı devirerek işlerler. c- Alttan Toprak İşleme Yöntemi: Kazayakları, kırlangıç kuyruğu pulluklar ve benzeri gibi toprak işleme aletleri toprağı alttan işlerler. Doğru cevap C seçeneğidir.