TARIM EKONOMİSİ VE TARIMSAL POLİTİKALAR

Tarımsal üreticilerin gelir seviyesinin düşük ve istikrarsız olması; tarımsal ürünler talebi gelir esnekliğinin birden küçük olması ile açıklanır.

D) şıkkı haricindekiler sayfa 61 de maddeler halinde verilen kıstlardandır. D seçeneği kısıt değil, tarımsal üretimdeki istikrarsızlıkla ilgili bir kavramdır.

Tarımsal destekleme politikasının kısıtlarından olan Uluslararası antlaşmalar politika setinin uygulanabilirliğini etkileyen kısıttır (sayfa 61).

sayfa 62 de ki eski ve yeni tarımsal kavramları veren Tablo 3.1 e bakıldığında sadece A seçeneğinin yeni kavramlar sutünunda yer aldığı görülmektedir.

Tarım politikalarının eski kavramlarından olan "Tarım çiftçiliktir" kavramı tarımsal üretimin ağırlıklı olarak öz tüketim için yapıldığı anlamına gelmektedir. Çiftçiler genel olarak kendi tüketim leri için ürün üretmekte ve az miktarda da piyasaya talep ölçüsünde sunmaktadırlar.

Evrensel ve kurumsal tarım alanları oluşturmak devletin alacağı önlemlerden değildir.

Tarımsal üretimin devlet tarafından desteklenmesinin pek çok amacı vardır. Ancak şehirlerde yaşayanların değil kırsal kesimlerde yaşayanların refahının ve gelir düzeyinin artırılması bu amaçlar arasında yer alır.

Bazı dönemlerde bir ürünün aşırı üretimi söz konusu olabilmektedir. Bu gibi durumlarda devlet, tarımı destekleme politikası gereği önlemler alabilir. Verilen örnek üretimde istikrarsızlığa ilişkindir.

Üretime endeksli bazı ürün gruplarında teşvik amaçlı vergi indirimi sağlanabilir. Ancak vergi artışı üreticiyi teşvik edici bir politika değildir.

Taban fiyat uygulaması doğrudan bir destektir. Diğerleri ise dolaylı destek araçları arasındadır.

Boşluğu en uygun şekilde tamamlayan kelime grubu prim sistemi’dir.

Yukarıdaki tanımlama monetizasyon terimi ile açıklanmaktadır.

Eski terimler içinde yer alan bu tanım tarımın çiftçilik oluşunu tanımlamaktadır.

Devlet borçlanma için Kamu Borçlanma Senetleri dağıtır ve kolaylıkla para bulabilmek için bu senetlerin faizini yüksek tutar.

Devlet belli bir ürünün üretim miktarında artırmayı hedefler ise o ürün için yüksek bir taban fiyat uygulaması getirir. Böylelikle üretici imkânlarının daha geniş bir bölümünü o ürüne ayırmaya yönelir.

Çiftçilerin ekonomik yaşantılarını iyileştirmek, tarımsal üretimi toplum yararına düzenlemek, kırsal kesimin refahını yükseltmek ve tüketicileri fiyat artışlarından korumak amacıyla uygulanan devlet önlemleri dizisine ‘Tarım Politikası’ adı verilmektedir.

Yukarıdaki seçenekler arasında “kişisel çıkarlar” değil, politik kaygılar tarımsal üretimin devlet tarafından desteklenmesi amaçları arasındadır.

Tarımsal değil, “tarım dışı gelirler” tarım politikasının kısıtları arasında yer alır.

Yukarıdaki ifadeler arasında Taban Fiyatı Politikası hariç hepsi tarımsal destekleme politikaları arasından dolaylı destekleme araçları arasındadır. Taban Fiyatı Uygulaması ise doğrudan destekleme araçları arasındadır.

Taban fiyatı politikası, üreticileri, tavan fiyat politikası ise tüketicileri korumayı hedeflemektedir.