TARIM EKONOMİSİ VE TARIMSAL POLİTİKALAR

İkinci sektör endüstriyel faaliyetleri (imalat, elektrik, inşaat gibi) alanlardır.

Tarım sektörünün gıda ihtiyacının karşılanması olarak formüle edilen asli fonksiyonunun haricindeki ikinci temel işlevi, sanayi ve hizmetler sektörüne ham madde sağlanmasıdır.

Tarım sektörünün doğal kaynaklara ve tabiat koşullarına bağımlılığı, arz imkânları ve esnekliği üzerinde büyük oranda kısıtlayıcı etki yapmaktadır.

Rekolte, tarım kesiminde bir üretim döneminde üretilen ürün miktarıdır

Angarya vergisi uygulamalarına Çin Halk Cumhuriyeti’nde ve ülkemizde 1921-1952 yılları arasında rastlamak mümkündür.

II. Dünya Savaşı’nda yerle bir edilen Japonya’nın, 1968’de dünyanın ikinci büyük ekonomisi konumuna yükselmesi akademik ve entelektüel çevrelerde “Japon Mucizesi” olarak adlandırılmıştır.

Çiftçinin Eline Geçen Fiyatlar Endeksi Çiftçinin Ödediği Fiyatlar Endeksine bölünürse Net Değişim Ticaret Hadleri hesaplanır.

Eksojen kalkınma yaklaşımına göre kalkınma gelişmiş bölgelerden geri kalmış bölgelere (merkezden çevreye) doğru yayılma gösterir ve dışsal olarak belirlenir.

Sanayide verim yüksektir. Sanayi sektöründe istihdam edilenlerin gerçekleştirdiği kişi başına üretim, tarım sektörü çalışanlarına kıyasla görece yüksektir.

Ekonomide tarım ve sanayi olmak üzere iki sektör bulunmaktadır.

Tarım sektörünün iktisadi kalkınma Sürecine temel katkıları ; ülke, bölge veya dünya ölçeklerinde nüfusun beslenmesi ve gıda güvenliğinin sağlanması (ürün katkısı), diğer sektörlerin ham madde ve bazı hâllerde iş gücü ihtiyaçlarının karşılanması (üretim faktörü katkısı) diğer sektörler tarafından üretilen mal ve hizmetler için talep oluşturulması (piyasa katkısı) ekonominin döviz ihtiyacının karşılanmasına katkı sağlanması (döviz katkısı) tarım sektörünün sermaye birikim süreçlerinin önünü açması (sermaye birikimi katkısı)  gelir dağılımının iyileştirilmesine ve yoksulluğun ortadan kaldırılmasına yönelik çabaların odağı olması (sosyal eşitlik ve adaletin gerçekleştirilmesi katkısı)

Kalkınmada Tarıma Öncelik Verilmesi Lehindeki Görüşler;  Tarım sektörünün geliştirilmesi için sanayi sektörüne kıyasla daha

az yatırıma ve ithalata ihtiyaç duyulabilmesi, gelişmekte olan ülkelerin geleneksel yetersizlikleri ve eksiklikleri nedeniyle yatırımların sanayi yerine tarıma kanalize olabilmesi ile politik ve popülist güdüler, kalkınmanın erken aşamalarında ortalama gelir artışının ilk etapta tarım ürünlerine yönelik talebi arttırması

Kalkınmada Sanayiye Öncelik Verilmesi Lehindeki Görüşler; Sanayi sektörünün teknolojik gelişmelerin uygulanmasına daha yatkın ve uyumlu olması, sanayi sektöründe artan verimler ilkesinin geçerli ve arz esnekliğinin yüksek olması, sanayi sektörünün yatay - dikey entegrasyonlara ve pozitif dışsallık meydana getirmeye daha yatkın olması, sanayi sektörünün kalkınma için daha elverişli bir toplumsal yapı ve ortam oluşturması.

Kalkınmanın Finansmanı İçin Tarımdan Sanayiye Kaynak Aktarımında Farklı Uygulamalar; ; Angarya (Emek Vergisi), Arazi Vergisi, Devletin Bedelini Ödemek Suretiyle Tarımsal Ürünlere El Koyması (İstimval) İç Ticaret Hadlerinin Tarım Aleyhine Döndürülmesi Suretiyle Sanayiye Kaynak Transferidir.

Tarımsal Kalkınmaya Yönelik Modelleme Çalışmalarının ana çerçevesi ; Klasik modeller,  Lewis modeli,  Kuznets Ters U hipotezi, Fei-Ranis Modelidir.

Üç Sektör Teorisi’ne göre; ekonomik gelişmeye paralel olarak iş gücünün sektörel dağılımı tarımdan tarım dışı sektörlere, yani sanayi ve hizmetlere doğru kayar. Bu eğilim, tarımın yoğun olduğu kırsal kesimden sanayi ve hizmetlerin ağırlıklı olduğu kentlere göç olgusunu açıklar.

Herhangi bir işte çalışan bir işçinin işten çıkarılması toplam üretim hacminde bir değişiklik meydana getirmiyor ise gizli işsizlik vardır. Bir başka deyişle gizli işsizlik, marjinal verimliliği sıfır olan işçilerin mevcut olması hâlidir.

Rekolte, tarım kesiminde bir üretim döneminde üretilen ürün miktarıdır.

Endojen kalkınma yaklaşımına göre kalkınma süreci yerel/bölgesel aktör, kaynak, içsel potansiyeller ve dinamiklere göre şekillendirilmeli ve kalkınma alternatifleri yerel unsurlara göre belirlenmelidir

Kelley, Wiliamson ve Cheetham (KWC) Modelinin temel varsayımları;