TARİH FELSEFESİ I

Antikçağ Yunan medeniyetinde tarih konusunun, diğer pek çok medeniyette olduğu gibi, efsaneler tarafından işlendiği söylenebilir (Bıçak 2004, s. 50). Pindoros geçiş süreci tarihçisidir. Protagoras ise kültürlerin kökenlerini araştırmaya yönelik çalışan bir tarihçidir. Herodotos’un başlattığı tarihçilik geleneğine kadar etkili olan efsaneye dayalı bu dönemde etkili olmuş başlıca isimler Homeros ve Hesiodos’tur. Hatta Yunanlılara göre Homeros ve Hesiodos’un insanlığın ilk çağları için yetkili tarihçiler oldukları da öne sürülür (Sikes 1914, s. 2)

Theogania ile İşler ve Günler Hesiodos’un köken bilimini işleyen kitaplarıdır. Peloponnesos ise Thukydides tarafından ortaya koyulmuş bir eserdir. Kozmogoni diğerlerinden farklı olarak evrenin kökeni hakkında ortaya atılmış savları bilimsel boyutta açıklama için kullanılan bir kavramdır. Homeros’un bilinen en büyük yapıtları, İlyada ve Odysseia adlı iki destanıdır. Bu destanlarda din, kahramanlık ve gelenek ağırlıklı yer tutar.

Pindaros, tarihsel bir dünyada yaşadığını açıklıkla dile getiren bir ozan-düşünürdür. İnsanların gelecek hakkında kehanette bulunmalarının yersiz ve anlamsız olduğuna inanır.

“İnsan her şeyin ölçüsüdür; olanların olduklarının, olmayanların, olmadıklarının” sözünün sahibi Protagoras, tanrıları dışarıda tutup, kültürü oluşturan her tür değerin üreticisi olarak insana işaret etmiştir. Diğer düşünürlerin çalışmaları da dünyanın kökenini bilmeye yöneliktir.