STRATEJİK YÖNETİM I

İnsan kaynakları stratejisi ile örgütsel strateji arasındaki bütünleşme derecesi örgütler arasında farklılık gösterir. İnsan kaynakları yönetiminin örgütün stratejik
yönetimi ile bütünleştirilmesini gerektiren ve bu süreci etkileyen faktörlerden biri de rekabetin yoğunlaşmasıdır. Rekabetin yoğunlaşması birçok örgütte çalışanların sayısının azaltılmasını ve verimliliklerinin artırılmasını gerektirmektedir. Bu nedenle sorunun doğru cevabı D seçeneğinde yer almaktadır.

Örgütün stratejik amacının belirlenmesi ve stratejik konumlandırma sürecinde öne çıkan önemli insan kaynakları konularının neler olduğunun saptanması gerekir. Hangi konularda yapılacak iyileştirmelerin gerçek anlamda örgütün stratejik amaçlarına katkı sağlayacağı ve rekabetçi üstünlükler sağlayacağı belirlenmelidir. Burada, öncelikle insan kaynakları yönetiminin bütünü görebilmesi önemlidir. Bu nedenle sorunun doğru cevabı E seçeneğinde yer almaktadır.

Stratejik insan kaynakları yönetiminin anahtar kavramı stratejik uyumdur.
Stratejik uyum, içsel insan kaynakları stratejisinin unsurlarıyla dışsal işletme
stratejisi arasındaki uygunluktur. Örgütün insan kaynakları yönetimi, politikaları ve uygulamaları, rekabet çevresi ve işletme stratejisiyle uyumlu olmalıdır.  Bu nedenle sorunun doğru cevabı A seçeneğinde yer almaktadır.

Yönetsel bağlantı düzeyinde, insan kaynakları bölümü hem strateji formülasyonunda hem de uygulamasında, stratejik yönetim sürecinin herhangi bir bileşeninden tümüyle ayrıdır. Bu nedenle sorunun doğru cevabı C seçeneğinde yer almaktadır.

İnsan kaynakları Politikaları: İşletme içi paylaşımları, hedefleri ve değerleri ortaya koyar. Emek yoğun faaliyetlere ve insan kaynakları programlarına yardımcı olur. Stratejik iş ihtiyaçları dikkate alınarak bu politikalar, yetenekli insanların işe alınması, çalışanların verimliliğinin artırılması, maliyetlerin azaltılması, iş güvenliğine gereken önemin verilmesi, iç ve dış çevrenin iyi analiz edilmesi, çalışan sirkülasyonunun azaltılması ve yetenekli kişilere kariyer olanaklarının sunulması konularını kapsar. Bu nedenle sorunun doğru cevabı D seçeneğinde yer almaktadır.

Bazı yöneticiler zamanlarının çok büyük bir kısmını, zamanında çözmedikleri için aciliyet kazanmış günlük sorunlar üzerinde harcarlar. Bu tür sorunlara dikkatlerini öylesine yoğunlaştırdıklarından uzun döneme odaklanamazlar.  Bu nedenle sorunun doğru cevabı E seçeneğinde yer almaktadır.

Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, örgütün en önemli bileşeni olan insanın odak noktası olduğu her işle, olayla ve süreçle doğrudan ilgilenir. İnsanın işe alınması, yerleştirilmesi ve eğitimi, motivasyonu, kariyer planları, performans değerlendirmesi gibi tüm çalışmalar stratejik insan kaynakları yönetimi kapsamı içindedir. Buu nedenle sorunun doğru cevabı B seçeneğinde yer almaktadır.

Psikolojinin insan kaynaklarındaki yeri 1927 ve 1932 yılları arasında Elton Mayo’nun yaptığı Hawthorne araştırmalarıyla ortaya konulmuştur. Bu çalışmalar, çalışanların verimliliğinin sadece görevlerin nasıl tasarlandığına ve ücretlerin seviyesine bağlı olarak değil, aynı zamanda belli sosyal ve psikolojik etkenlere bağlı olarak değiştiğini ortaya çıkardı.

İnsan kaynakları planlaması, personel seçimi ve işe alımı
• Örgütteki spesifik işler için gerekli nitelikleri belirlemek üzere iş analizlerinin yapılması.
• Örgütün amaçlarına ulaşması için gerekli duyulan insan kaynağı ihtiyaçlarının tahmin edilmesi.
• Bu ihtiyaçların karşılanması için bir planın geliştirilmesi ve uygulanması.
• Amaçlara ulaşması için ihtiyaç duyulan insan kaynaklarının örgüte kazandırılması.
• Örgütteki belirli pozisyonlar için personelin seçimi ve işe alınmasıdır.

İnsan kaynakları araştırmaları
• İnsan kaynakları bilgi bankasının kurulması.
• Çalışanların iletişim sistemlerinin kurulması ve işletilmesi

İnsan kaynakları yönetimi, örgütteki iş bölümü sonucu çalışanlar arasında
çıkan gerilimler, çatışmalar, beklentiler ile ilgilenir, işgörenler ile örgütün
farklı beklentiler ve menfaatler etrafında değil, ortak hedefler etrafında buluşmalarını sağlamaya çalışır. İnsan kaynakları yönetimi personel işe alım görevini de yürütür fakat diğer görevleri de mevcuttur.

İnsan kaynakları yönetiminin örgütün stratejik yönetimi ile bütünleştirilmesini gerektiren ve bu süreci etkileyen faktörlerden biri rekabetin yoğunlaşmasıdır. Bu gelişme birçok örgütte çalışanların sayısının azaltılmasını ve verimliliklerinin artırılmasını gerektirmektedir

İnsan kaynakları yönetiminde stratejik yaklaşımın benimsenmesi ve yaşama geçirilmesi beş adımda tamamlanacak bir çalışmanın yapılmasını gerektirmektedir;Örgütün Stratejik Amacının Belirlenmesi, Stratejik Planların ve Senaryoların Uygulamaya Taşınması, Stratejik Konumlandırma, Kritik İnsan Kaynakları Konularının Belirlenmesi, İnsan Kaynakları Yönetimi Stratejilerinin Uygulanması.

Tek Yönlü Bağlantı: Bu bağlantı düzeyinde, stratejik planlama birimi örgütün stratejik planını geliştirir ve plan hakkında insan kaynakları bölümünü bilgilendirir.

İnsan kaynakları Politikaları: İşletme içi paylaşımları, hedefleri ve değerleri ortaya koyar. Emek yoğun faaliyetlere ve insan kaynakları programlarına yardımcı olur. Stratejik iş ihtiyaçları dikkate alınarak bu politikalar, yetenekli insanların işe alınması, çalışanların verimliliğinin artırılması, maliyetlerin azaltılması, iş güvenliğine gereken önemin verilmesi, iç ve dış çevrenin iyi analiz edilmesi, çalışan sirkülasyonunun azaltılması ve yetenekli kişilere kariyer imkânlarının sunulması konularını kapsar.

Rekabeti ortadan kaldırmak ve günlük sorunlar üzerinde yoğunlaşmak insan kaynakları yönetimin amaçlarından biri olamaz. Aksine günlük sorunlar üzerinde fazlasıyla yoğunlaşmaktan kaçınmak insan kaynakları yönetimi için bir amaçtır. Rekabeti ortadan kaldırmak bir amaç değildir, İKY'nin amacı rekabet sonucu üstünlüğü sağlamaktır.

İnsan kaynakları planlaması öncelikle örgütün stratejik planlarına dayanmalı, hedefleri ise örgütün hedeflerinden kaynaklanmalıdır. Yani tam tersi bir durum söz konusudur.

İnsan kaynakları yönetiminin gelişiminde 1990-2000 dönemi, üretkenlik, kalite ve adaptasyonun temel kriter olduğu ve işverenlerin iş ve özel yaşam dengesini önemsedikleri bir dönem olmuştur.

Taylor'un 1911'de ortaya koyduğu "bilimsel yönetim" kavramı, endüstri devriminin ihtiyaçlarına ve değerlerine yönelik bir kavramdı. Taylorizm, Amerikan işverenlerinin çalışan havuzunu verimli bir şekilde değerlendirebilmelerini sağladı.

Çalışma ve çalışan ilişkileri, insan kaynakları fonksiyonlarında biridir. Diğer seçeneklerdeki ifadeler ise bu fonksiyona ve diğerlerine ilişkin faaliyet örnekleridir.