STRATEJİK İLETİŞİM

Yol-Amaç kuramı, Robert House ve Martin Evans tarafından geliştirilmiştir. Yol amaç ku­ramı, büyük ölçüde güdüleme konusundaki bekleyişe dayanmaktadır. Bu kurama göre bir insanın davranışlarını etkileyen iki faktör vardır: Bekleyiş, kişinin belirli davranışlarının belirli sonuçlara ulaştıracağı konusundaki inancı ve bu sonuçlara kişinin verdiği değer olan “Valens”

Ünlü sosyolog Max Weber 1968 yılında yayınladığı eserinde karizma kavramını, otorite olmadan yaratılan rasyonel bir form ola­rak tanımlamış ve böylece karizma kavramının bugün dahi geçerli olan sosyal temelinin dayanağını ortaya koymuştur. Takipçileri harekete geçirici unsur ne bir otorite ne de bir dayatmadır. Onlar liderin amaçlarına, misyon ve vizyonuna gönül bağı ile bağlı olmakta­dır. Bu bağ yalnızca lidere atfedilen karizma sayesinde ortaya çıkmaktadır.

1978 yılında Burns tarafından ortaya atılan ardından Bass tarafından yapılan çalışmalar doğrultusunda etkileşimci liderlik yaklaşımı olarak literatürde yerini alan kuramın ana fikri katılımcıların bir alış-veriş süreci içerisinde eylemler gerçekleştirmesidir. Yani bu yaklaşım, liderin amaç ve hedeflere ulaşması açısından fayda sağlaması, takipçilerin de bu amaca hizmeti karşılığında bir ödül ile yarar sağlaması düşüncesini içermektedir.

Bireysel kazanç ve çaba için ödüllerin değişimi temelli liderliğin aksine, dönüştürücü liderlik; çalışanların çabasını örgütsel değerlerin ve çıktıların (ürünlerin) öneminin farkındalığını arttırarak yönetme ve ilham verme hususlarına odaklanır. Dönüştürücü liderler böyle yaparak çalışanların üst seviye ihtiyaçlarını aktif hâle getirirler ve onların kendi bireysel çıktılarını organizasyonun ve müşterilerin yararına geçirmek için takipçilerini cesaretlendirir.

Rekabet Pozisyonunu Belirleyen Stratejik Lider stili,  çevresel determinizm okulundan uyarlanarak Michael Porter tarafından geliştirilmiştir. Burada lider rekabetin yüksek düzeyde var olduğu pazarda rakiplerin rekabet pozisyonlarını belirleyerek onların bulunduğu pozisyona göre kendi bulunduğu örgüte güç sağlayıcı stratejiler üretir.

Vizyon kavramını en genel anlamda “insan ve toplum yaşamını ilgilendiren alanlarda is­tenilir bir geleceği kurmaya yönelik, birbiriyle bağlantılı, tutarlı ve uygulanabilirliği savu­nabilen amaçların gerçekleşmesine yönelik düşünceler, projeler, plan ve programlar bütü­nünün uygulamada başarıyı sağlayacak stratejik bir yaklaşımla ortaya konulması” olarak tanımlamak mümkündür.

Paternalist liderlik, kuvvetli bir disiplin ve otorite anlayışını yardımsever babacan bir tavırla ve aynı zamanda dürüstlükle harmanlayan liderlik tarzını ifade eder. Paternalist bir liderin çalışanlarla olan ilişkileri çocuk ile ebeveyn ilişkisine benzetilebilir.

Dönüşümsel liderlik ile ilgili bir dizi çalışma yapan Bass ve Avillo Dönüştürücü liderler için dört boyut önermektedir. Bunlar; ilham verici motivasyon, idealleştirilmiş etki, bireysel ilgi, zihinsel teşviktir.

Değişen toplum ihtiyacına adapte olan lider yapısı ile geleneksel usulleri benimseyen lider yapısı arasında farklı boyutların öne çıkışı bilgi toplumunun gereklerine uygun lider modellerini yaratmaktadır. Bu bağlamda günümüzde bilgi toplumunun gerekleri açısın­dan öne sürülen liderlik tarzlarına kısaca değinecek olursak şöyle sıralamamız mümkündür: Entelektüel Liderlik Modeli Süper  Liderlik (Kendi Kendine Liderlik)  Modeli Toplam Kalite Liderliği Modeli Öğrenen Liderlik Modeli, Yaratıcı Liderlik Modeli.

Özellik kuramı

"Grup Yaklaşımı Akımı" bu kuram üzerinde etkili olmuştur.

I, II ve III

Liderlik; liderin "danışan" ve "ödüllendirilen" konumunda olmasını gerektirmektedir.

Yargılama gücü

Demokratik - Katılımcı Lider

Özellik Kuramı

Fiedler’ in Durumsallık Kuramı

Ardışık Liderlik Kuramı

Paternalist Liderlik Modeli

1990'lı yıllarda liderlik anlayışında yeni yaklaşımlar ortaya çıkmıştır; "Kültürel liderlik" bu yeni yaklaşımlarından birisidir.