STRATEJİK İLETİŞİMDE LİDERLİK OLGUSU

Kişilerin enerjilerini harekete geçirebilmek, onları motive edebilmek, onlarla ortak amaçlara ulaşabilmek için liderlik önemlidir.

1990’lı yıllarda liderlik anlayışında yeni yaklaşımlar ortaya çıkmıştır. Bu yaklaşımlar şu şekildedir:

“Kültürel liderlik,” “Süper liderlik” “Moral liderlik”, “Öğrenen liderlik”,” Vizyoner liderlik”, “Kuantum tipi liderlik paradigması”, ”Dönüsümcü liderlik” vb.

Liderlik kavramının şu özellikleriyle dikkat çektiği söylenebilir (Bayram, 2013):
• Liderlik; belli bir insan kalabalığı içinde ve belirli amaçlara ulaşılması hedeflendiğinde söz konusudur.
• Liderlik; bu kalabalığı oluşturan insanlar (üyeler) arasındaki iletişimi sağlamalı ya da kolaylaştırmalıdır.
• Liderlik; bu kalabalığı oluşturan bireylerin öznel çabalarını uyumlaştırmalıdır.
• Liderlik; bu belli amaç ya da amaçlar doğrultusunda bireyleri harekete geçirmeye isteklendirmelidir (güdülemelidir).
• Lider hem bu kalabalığı hem de amaçları simgelemeli, izlenen kişi olarak başı çekmeli ve engellerle karşılaşıldığında “danışılan”, “hakemlik yapan”, “bağdaştıran”, “barıştıran” bir kişilik sergilemelidir.

Liderin, izleyenlerini etkileyebilmek adına kullandığı beş güç kaynağı vardır. Bu güç kaynakları şunlardır (Bayram, 2013) :
1. Makam Gücü
2. Ödüllendirme Gücü
3. Zorlayıcı Güç
4. Uzmanlık Gücü
5. Kişilik Gücü

Tanımsal farklılıklarına baktığımızda yönetim, belirli amaçlara ulaşmak için eldeki tüm kaynakları birbiriyle uyumlu verimli ve etkin kullanabilecek kararlar alma ve uygulama süreçlerinin toplamıdır. Yönetici bu süreci yöneten kişidir. Liderlik ise bir grup insanı belirli amaçlar etrafında toplayabilme ve bu amaçları gerçekleştirmek için harekete geçirme bilgi ve yeteneklerinin toplamıdır (Balkan, 2004).Lider de bunları gerçekleştirebilen kişidir.

Liderlik kuramlarını Kurt Lewin’in Klasik Ayrımı, Özellik Kuramı, Davranışsal Kuramlar, Durumsallık Kuramları ve Durumsal Liderlik Biçimleri şeklinde dört ana başlık altında incelemek mümkündür (Arun, 2008).

Lewin örgütlerde sürükleyici ve kısıtlayıcı olmak üzere iki güç alanı tanımlamıştır. Burada sürükleyici güçler üstlerden gelen baskılar, ödüllendirme, rekabet gibi örgütsel amaçlar doğrultusunda motive edici araçlardır kısıtlayıcı güçlerse sürükleyici güçlerin etkisini azaltan diğer güçlerdir.

Otokratik liderler esas itibarıyla izleyicileri yönetimin dışında tutan; amaçların ve vizyonun belirlenmesinde onlara hiçbir söz hakkı tanımayan liderlerdir. Bu tarz liderlere göre izleyiciler sadece liderden aldıkları emirleri harfiyen yerine getirmekle yükümlüdür. Otokratik liderlik modelinde yönetim yetkisi tamamen liderde toplanmaktadır.

Liderlik konusundaki ilk çalışmalara özellikle zamanın askerî ve bürokratik yöneticilerinin liderlik özelliklerinin incelenmesiyle başlanmıştır. Liderin özelliklerinin doğuştan ve bireysel özelliklerinden kaynaklandığını savunan tartışmalar özellik kuramı olarak adlandırılır. Özellik kuramının temeli “Büyük Adam Yaklaşımı” olarak da adlandırılır. Yaşadıkları döneme damgasını vuran liderlerin kişisel özellikleri araştırılarak liderlik için gerekli bireysel ve toplumsal özellikler saptanmaya, başarılı ve başarısız liderlerin özellikleri belirlenmeye çalışılmıştır. “Liderler doğarlar” varsayımını korumuştur

Bu modelin başlıca özelliklerini ise şu şekilde sıralayabiliriz:
• Örgütte temel güdülenmeyi oluşturan araç, takdir ve ödüllendirmedir.
• Tam bir bilgi paylaşımı söz konusudur.
• Örgütün vizyon ve amaçları tüm işgörenlerin katılımı ile gerçekleştirilir.
• Sorun çözme tekniklerinden geniş ölçüde yararlanılarak hataların önceden tespit edilmesine çalışılır.

Fred Fiedler’ in durumsallık kuramına göre liderin davranışlarının etkinliğini belirleyen üç önemli durum vardır. Bunlar: Lider ile izleyiciler arasındaki ilişkiler (iyi-zayıf), başarılacak işin niteliği (planlanmış-planlanmamış), liderin mevkice otoritesinin derecesi (fazla-az).

Bu kurama göre lider, aşağıdaki dört liderlik davranışından birini gösterebilir:
• Otoriter: Standartların tam olarak uygulanmasını ister.
• Destekleyici: Astların ihtiyaçlarına ve isteklerine önem verir fakat işin daha uygun ortamlarda yapılması için fazla çaba sarf etmez.
• Katılımcı
• Başarıya yönelik: İddialı amaçlar ortaya koyar ve astlarına bunları başarabileceklerine dair güven duyduğunu belirtir. Onlardan devamlı olarak en yüksek düzeyde performans göstermelerini ister. 

Vroom ve Yetton’ un modelinde iki durumsallık değişkeni bulunmaktadır. Bunlardan birincisi, kararın kabulü ve kalitesidir. İkincisi ise liderlik biçimidir. Kararların kabulü astların, kararların uygulanmasına etkili bir şekilde katılımıyla gerçekleşebilir. Kararların grup süreci üzerindeki etkisi, iletişim ve normları olduğu kadar, kararın kalitesini de etkiler

Postmodern kuramlar olarak ele alınacak olan kuramlar; Karizmatik Liderlik Kuramı, Etkileşimci Liderlik Kuramı, Stratejik Liderlik Kuramı, Vizyoner Liderlik Kuramı ve Dönüştürücü Liderlik Kuramı olacaktır (Dikmen, 2012).

Bireysel kazanç ve çaba için ödüllerin değişimi temelli liderliğin aksine, dönüştürücü liderlik; çalışanların çabasını örgütsel değerlerin ve çıktıların (ürünlerin) öneminin farkındalığını arttırarak yönetme ve ilham verme hususlarına odaklanır.

Örgütlerde oluşan stratejik liderlik biçimleri ile ilgili pek çok ayırıma gidilmiştir. Bu liderlik biçimleri şöyledir:

Geleneksel Yönetici Tarzındaki Stratejik Lider

Politik İhtimal Cevaplayıcısı Olarak Görülen Stratejik Lider

Rekabet Pozisyonunu Belirleyen Stratejik Lider

Vizyoner Dönüşümcü Olarak Stratejik Lider

Kendini Düzenleyen ve Kolaylaştırıcı Stratejik Lider

Vizyoner liderlerin taşıdığı özellikler olarak üç husus dikkat çekicidir. Bu özellikler şunlardır:

Vizyonu Takipçilere İfade Edebilme Kabiliyeti

Vizyonun Davranışlar Vasıtası İle Aktarılması

Vizyonun Durumsal ve Ortamsal Değişkenlere Uyarlanması

Bu yönetim şeklini daha çok ataerkil toplum kültürüne sahip ülkelerin örgütsel yapılarında görmek mümkündür. Paternalist liderlik, kuvvetli bir disiplin ve otorite anlayışını yardımsever babacan bir tavırla ve aynı zamanda dürüstlükle harmanlayan liderlik tarzını ifade eder. 

Dönüşümsel liderlik ile ilgili bir dizi çalışma yapan Bass ve Avillo Dönüştürücü
liderler için dört boyut önermektedir. Bunlar; ilham verici motivasyon, idealleştirilmiş etki, bireysel ilgi, zihinsel teşviktir.

Yaratıcı liderlik konseptinin temelinde bireyin kendi iç sesini dinlemesinden çok diğer insanlara ulaşması fikri yatmaktadır. Yaratıcı liderler, vizyon çizgisinde tecrübelerine dayanan sezgi ve mukavemetlerini deneme olanakları geliştirerek yaratıcı alternatifler ortaya koymayı sağlar.