STRATEJİ VE GÜVENLİK

Sınırlı yaklaşım güvenlik epistemolojileri arasında yer almaz.

A devletinin sınırlarına tank girmesi objektif bakış açısından tehdittir, fakat bu tankların barış gücüne ait kuvvetler olması tehdide bakışı değiştirir yaklaşımı öznel güvenlik yaklaşımına aittir.

Her ne kadar soğuk savaş yıllarında eleştirilerle karşılaşsa da, esas olarak soğuk savaşın sona ermesi güvenlik çalışmalarında etkili olmuştur.

Buzan, beş sektörde güvenlik ilkesini ortaya atmıştır. Bu beş sektör; askeri, siyasi, ekonomik, toplumsal ve çevresel olarak ayrılmaktadır.

Güvenlik çalışmaları alanının geleceği konusunda üç farklı görüş ortaya çıkmıştır. İlk görüşe göre; alan askeri konularla sınırlı tutularak, Uluslararası ilişkilerin alt-disiplini olarak varlığını sürdürmelidir. İkinci görüşe göre; Güvenlik çalışmaları alt-disiplini yeni gündem ile birlikte anlamını yitirmiştir, bu nedenle Uluslararası ilişkiler genel çatısına yeniden entegre edilmelidir. Üçüncü görüşe göre ise;alan askeri tehditler dışındaki sorunları da içerecek şekilde Uluslararası ilişkiler disiplininin parçası olmaya devam etmelidir.

Buzan ve Hansen güvenlik çalışmalarının geçmişi ve mevcut durumunu ortaya koymak için 11 farklı güvenlik teorisinden bahsetmektedir. E şıkkında yer alan post-pozivist yaklaşım bir güvenlik çalışma alanı değil bir yaklaşım biçimidir.

ABD ve Avrupa merkezli Güvenlik Çalışmaları, ilk olarak Uluslararası ilişkilerin genel teorileri ile bağlantıları bakımından ayrılmıştır. ABD kökenli Güvenlik Çalışmalarında, Uluslararası ilişkiler kuramları (neorealizm, inşacılık, kurumsalcılık gibi) güvenliği anlamak ve açıklamak için kullanılır. Bir başka deyişle, ABD’de artık salt güvenliğe özgü teori yoktur. Buna karşılık, Avrupa merkezli Güvenlik Çalışmaları, sadece güvenliğe özgüdür. Uluslararası ilişkiler teorilerinden esinlenme söz konusudur, fakat bu teoriler ABD’dekinden farklı olarak Uluslararası ilişkiler genel çatısından çıkarak salt güvenlik analizi ile ilgilenir hale gelmişlerdir.

Güvenlik dışılaştırma, Bölgesel Güvenlik kompleksleri, güvenlik sektörleri ve Güvenlikleştirme Kopenhag okulu yaklaşımının temel kavramları arasında yer almaktadır. Eleştirel güvenlik çalışmalarının temelinde özgürleştirme yer almaktadır.

Güvenlik epistomojileri Buzana göre öznel, nesnel olarak ikiye ayrılmaktadır. bunun yanında pozivist ve post pozivistler arasında da tartışmalar mevcuttur.

Pozitivistlere göre, bilgiye ulaşmak için sosyal bilimlerde ve doğa bilimlerinde aynı yöntemler kullanılır ve pozitivizmde nedensel analizler, neden-sonuç ilişkileri ve niceliksel yöntemlere başvurulur. Buna karşılık, sosyal dünyanın doğa bilimlerinin yöntemleriyle incelenemeyeceği görüşünü savunanlar, felsefi, sosyolojik ve kurucu nitelikteki post-pozitivist yöntemlere başvurmaktadırlar.

Ken Booth ve Richard Wyn Eleştirel güvenlik çalışmaları, David Campbell ve James Der Derian ise Post-yapısal güvenlik çalışmalarının temsilcileridir.

Soğuk Savaşın sona ermesiyle Güvenlik Çalışmaları alt-disiplininde üç önemli sonuç olmuştur: Güvenlik gündeminin dönüşümü, Güvenlik Çalışmalarının sorgulanması ve yeni yaklaşımların doğması ya da gelişmesi.

Buzan’ın “beş sektörde güvenlik” yaklaşımı kapsamına devletlerin askeri, siyasi, toplumsal, ekonomik ve çevresel sorunları girmektedir.

Yerleşmiş geleneğe karşı çıkan yazar olarak bilinen iki yazardan biri Ullman, diğeri de Buzan’dır.

Toplumsal güvenlik, dil, kültür, dini ve ulusal kimlik ile geleneklerin geleneksel kalıplarının gelişimi için kabul edilebilir koşullar dahilinde sürdürülebilirliğine ilişkindir.

Dorff, sorunları askeri unsurlara bağlı olduklarında güvenlik tehdidi olarak gördüğü için savaşı yürütebilecek ekonomik gücün yetersizliği bir güvenlik tehdididir.

Buzan ve Hansen’e göre Güvenlik Çalışmalarının beş temel sorusu şu şekildedir:  Kimin güvenliği korunmalı? Askeri güvenlik temel güvenlik sektörü müdür? Güvenlik siyasetinin belirleyici kavramı aciliyet midir? Güvenlik epistemolojisi nedir? Güvenlik sadece dış dınırlara yönelik tehditlerle mi ilgilidir?

Post-pozitivistler, sosyal dünyanın doğa bilimlerinin yöntemleriyle incelenemeyeceğini savunmuş, sosyolojik ve felsefi yöntemlere başvurmuşlardır.

Buzan & Hansen sınıflandırmasına göre, başlıca temsilcileri Emanuel Adler ve Michael N. Barnett olan, toplulukların askeri güvenliğini post-pozitivist yaklaşımla inceleyen güvenlik teorisi “eleştirel inşacılık”tır.