STRATEJİ VE GÜVENLİK

Güvenlik Çalışmaları, 1940’larda Stratejik Çalışmalar adıyla doğarak, uzun yıllar
boyunca realist bakış açısının etkisinde kaldıktan sonra, günümüzde Realist Güvenlik Çalışmaları da dahil olmak üzere pek çok güvenlik teorisine ev sahipliği
yapan kapsamlı bir disiplin haline gelmiştir

beş sektörde yaklaşımlar şunlardır; siyasi,askeri,ekonomik,toplumsal ve çevre güvenliği.

Soğuk Savaşın sona ermek üzere olduğu yıllarda askeri güvenlik anlayışını sorgulayan ve güvenlik gündeminin genişletilmesi yaklaşımını benimseyen yazarlar arasında Jessica Tuchman Mathews, Brad Roberts, Theodore Moran da bulunmaktadır.

Buzan/Hansen’e göre güvenlik çalışmalarının beş temel sorusu şunlardır; Kimin güvenliği korunmalı ve çalışılmalı, askeri güvenlik temel güvenlik sektörü müdür? . Güvenlik sadece dışsınırlara yönelik tehditlerle mi ilgilidir, iç tehditleri de kapsar mı? ,Güvenlik siyasetinin belirleyici kavramı aciliyet midir? ,Güvenlik epistemolojisi nedir?

Eleştirisel inşacılık, devlet yerine toplulukların askeri güvenliğini özellikle söyleme dayalı postpozitivist yaklaşımlarla inceleyen, ABD’de başlayıp, Avrupa’ya 990’larda
yayılan akımdır. Başlıca temsilcileri, Emanuel Adler ve Michael N. Barnett’tir.

ABD’deki Güvenlik Okulları;
• Saldırgan (offensive) realizm
• Savunmacı (defensive) realizm
• Diğer realist teoriler (post-klasik vs.)
• Uluslararası İlişkilerin İnşacı teorisi
• Uluslararası düzende güç ve kurumlar

Literatürde güvenlik teorilerinin bütünü hakkında yapılan geniş bir değerlendirme de Steve Smith’e aittir

Smith, 1999 tarihli makalesinde, geleneksel akım dışında kalan belli başlı teorileri şu yedi başlık altında toplayıp, ana hatlarıyla özetlemektedir: Alternatif Savunma ve Ortak Güvenlik, Üçüncü Dünya Güvenlik Okulu, Kopenhag Okulu, İnşacı, Eleştirel, Feminist ve Post-Yapısal Güvenlik Çalışmaları.

National Security Culture başlıklı eser Peter J.  Katzenstein tarafından derlenmiştir.

Uluslararası İlişkilerde kuvvet kullanımının azalmasını ya da kuvvet kullanılmamasını normatif olarak savunan, stratejik nükleer tartışmalardaki tehlikelere dikkat çeken ve devletin güvenliği yerine bireyin güvenliğinin analiz merkezine alınmasını öngören anlayış barış antlaşmaları anlayışıdır.

SSCB’nin dağılması ve iki kutuplu düzenin sona ermesiyle Uluslararası İlişkiler disiplininde başlayan değişimin Güvenlik Çalışmaları alt-disiplini bakımından üç önemli sonucu olmuştur: Güvenlik gündeminin dönüşümü, Güvenlik Çalışmalarının sorgulanması ve yeni yaklaşımların doğması ya da gelişmesi.

Siyasi güvenlik, devletlerin örgütsel istikrarı, hükümet sistemleri ve onlara meşruiyet veren ideolojilere ilişkindir.

Buzanın güvenlik sektörleri yaklaşımları askeri, siyasi, ekonomik, toplumsal ve çevre güvenliği olarak kategorize edilmektedir.

Buzan ve Hensen'e göre Güvenlik Çalışmalarının beş temel sorusu içerisinde; Güvenlik epistemolijisi nedir? sorusu yer almaktadır.

Meteryal ya da objektif tehditlerle ölçülen objektif güvenliğin tarih, normlar, algılamalar ve ilişkiler süzgecinden geçirilmesini ifade eden yaklaşım öznel güvenlik olarak tanımlanmaktadır.

Güvenliği devlet içi tehditlerle de ilintili bir kavram olduğunu ileri süren, Avrupa merkezli güvenlik yaklaşımına sahip, Fransız filozof Michel Foucault ve Fransız sosyolog  Pierre Bourdjeu'dan esinlenen Didier Bigo'nun geliştirdiği kurum Paris Okuludur.

Cinsiyete özgü güvenlik sorunlarının anlaşılamayacağı ve analiz edilemeyeceğini savunan Cynthia Enloe ve Ann Tickner'ın öncüleri olarak anıldığı güvenlik teorisi Feminist Güvenlik Çalışmalarıdır.

Emanuel Adler Eleştirel İnşacılık akımının temsilcilerindendir.

Avrupa'nın güvenlik okullarının özelliklerindendir.

Güvenliğin ana öznesinin insan olduğunu vurgulayan yaklaşım İnsan Güvenliği yaklaşımıdır.