STRATEJİ VE GÜVENLİK

E seçeneğinde belirtilen ifade geleneksel caydırıcılık teorisinin temel varayımları arasında yer almamaktadır.

ABD stratejisi büyük oranda NATO’nun Kas›m 2011’de Lizbon Zirvesi’nde kabul ettiği yeni stratejik konseptine de yansımış, nükleer ve konvansiyonel kuvvetlerin uygun karmasına dayalı caydırıcılık genel stratejinin temel unsuru olarak kalmıştır. Burada nükleer silahların kullanımını gerektirebilecek şartların uzak olduğu vurgulanmakla birlikte, müttefiklerin güvenliği için en önemli garantinin yine stratejik nükleer güç olduğu ifade edilmiştir.

oyuna dahil olan taraflar ikiden fazla olduğu için n toplamlı ve sonuçunda oyuncuların değişik miktarlarda kazanca sahip olması değişken toplamlı olmasına neden olmaktadır.

Tavuk oyununda her oyuncunun başat bir stratejisi vardır. Bunun nedeni, her oyuncu için en rasyonel yaklaşımın kötünün iyisini seçmek olmasıdır. Zira en iyi peşinde koşmanın alternatif maliyeti en kötü duruma düşmek olabilir.

II. ifade oyun teorisinin yararlı yönleri içerisinde sayılabilecek bir ifadedir.

Genişletilmiş Dolaysız Caydırıcılık durumunda bir devletin diğer devletlere karşı saldırı olasılığı vardır ve bu bir "yakın tehdit" oluşturur.

ABD ile Sovyetler Birliği arasında Soğuk Savaş döneminde görülen caydırıcılık türü, "Genel Caydırıcılık"tır. Bu caydırıcılık ortamında, taraflar arasında düşmanca ilişkiler bulunmasına rağmen, "yakın-olası" tehdit yoktur.

Statükoyu değiştirmek isteyen ve İKNA hedefini benimsemiş bir devlet ya "saldırı" ya da "zorlayıcı ikna" stratejisini seçecek ve nükleer veya konvansiyonel silahlara başvurabilecektir. bu şartları taşıyan tek seçenek A şıkkıdır.

Bir saldırıya ancak konvansiyonel güçlerle karşı koyamama durumunda taktik nükleer silahların kullanılmasını içeren strateji "Hesaplı Tırmanma" stratejisidir.

Mahkumun ikilemi; oyun teorisinin irdelediği, "değişken toplamlı" ve iki kişi üzerinden anlatılan bir oyundur.

Oyun teorisinin iktisat biliminden ödünç aldığı ve oyunların temelini oluşturan varsayım "rasyonellik" varsayımıdır.

Doğru seçenek A'dır. A seçeneğinde ifade edilen "teorik tartışmaların geliştirilmesi", ilk kuşak caydırıcılık çalışmalarına ait bir özelliktir.

Doğru seçenek E şıkkıdır. Burada üç kişilik ve "değişken toplamlı" bir durum verilmektedir.

1960'lı ve 1970'li yıllardaki akademik çalışmalarında oyun teorisini caydırıcılık analizinde kullanan ve ekonomik bilimler dalında 2005 Nobel ödülüne ortak olan düşünür Thomas Schelling'dir.

1945-1962 dönemi Caydırıcılık stratejisinin tarihsel gelişimi içinde "Zorlayıcı İkna" dönemi olarak anılmaktadır.

1950'li yıllarda "kitlesel karşılık" stratejisini eleştirenler, "kademeli caydırıcılık" stratejisinin benimsenmesini önermekteydi.

İkinci dalganın öncü teorisyenleri Bernard Brodie, Thomas Schelling, Glenn Snyder ve Albert Wohlstetter’di. Caydırıcılık stratejisinin gelişiminde yaygın etkiye sahip olan bu çalışmaların çoğu, caydırıcılık analizlerini oyun teorisine, daha spesifik olarak “tavuk oyunu”na dayandırmıştır.

Genel caydırıcılık, Soğuk Savaş döneminde ABD ve Sovyetler Birliği liderliğindeki iki kutuplu düzende en yaygın görülen caydırıcılık türüdür. Burada caydırma, kesin ve yakın bir saldırı olasılığı olmasa da, taraflar arasındaki ilişkilerin düzenlenmesinde kullanılan bir yöntem olarak ortaya çıkmıştır.

Bir devletin müttefiki olarak kabul ettiği başka bir devletin karşı karşıya olduğu saldırı tehdidini ve düşmanca davranışları caydırmaya çalıştığı bir durumu açıklamak için kullanılan caydırıcılık kavramı "Genişletilmiş Caydırıcılık"tır.