STRATEJİ VE GÜVENLİK

Varşova Paktı 1955’te SSCB, Arnavutluk, Bulgaristan, Çekoslavakya, Doğu Almanya, Macaristan, Polonya ve Romanya arasında imzalanan dostluk, işbirliği ve yardımlaşma anlaşmasıdır.

Çevre sorunlarını güvenlik kapsamında değerlendiren bir yaklaşımda, küresel ısınma bir güvenlik tehdidi iken diğer seçeneklerde verilenler güvenlik özneleridir.

Sun Tzu'nunzafer için belirttiği beş ana koşul aşağıda belirtilmiştir: Savaşı, ancak ne zaman savaşılıp, ne zaman savaşılmayacağını bilen kazanır. Savaşı, elindeki zayıf gücü de kuvvetli gücü de en iyi kullanan kazanır. Savaşı, ordusunun her seviyedeki personeline aynı ruhu veren kazanır. Savaşı, düşmanın en hazır olmadığı zamanı beklemesini bilen kazanır. Savaşı, askeri kapasiteye sahip olup, sivil yönetim tarafından müdahale edilmeyen komutan kazanır.

20. yüzyılın ortalarına doğru Adolf Hitler yönetimindeki Nazi ordusu, “Blietzkrieg” stratejisinin parçası olan bir taktiği kendi hava kuvvetlerinde uygulamıştır.

1980’lerden itibaren güvenlik stratejik çalışmaların dar kalıbına sığmayan bir kavrama dönüştü. 1980’lerin sonlarında, süper güçler arasındaki nükleer gerilim ortadan kalkarken güvenliğin askeri sorunların yanı sıra yoksulluk, nüfus fazlalığı, çevre sorunları, siyasi baskılar, suç, ekonomik istikrarsızlık, hastalık, göç vb. sorunlarla tehdit edildiği anlayışı yerleşmeye başlamıştı.

Kim için güvenlik sorusunun tek bir cevabı yoktur. Güvenlik teorilerinin büyük bir kısmı tek bir aktöre yönelmek suretiyle güvenliği kavramsallaştırsa da, Güvenlik Çalışmaları’nı tek ve yeknesak bir aktör çerçevesinde şekillendirmek mümkün değildir. Tek bir güvenlik öznesi benimsemek yerine, somut analizler yapılarak; zaman, mekan ve konuya bağlı uygun bir güvenlik öznesi tespit edilmesi daha sağlıklı bir yaklaşımdır. Bu çerçevede, “güvenliği tehdit edilen şey” bazen birey, bazen devlet, bazen de sistem düzeyinde kendini gösterebilir.

Dar anlamda strateji, Eski Yunan geleneğinde generallik sanatın›, yani askeri araçların savaşın amacına ulaşmada kullanılmasını ifade eder. Prusyalı general Carl Von Clausewitz, 1832’de yayınlanan “Savaş Üzerine” başlıklı çalışmasında “stratejiyi savaşın amaçlarına ulaşmak için muharebenin araç olarak kullanılması” teorisi”şeklinde tanımlamaktadır.

Geniş anlamda strateji ise, Hart’ın tanımı ışığında bir ulusun ya da uluslar topluluğunun siyasi amaçlara ulaşabilmek için tüm kaynakların› koordine etmesini ve yönlendirmesini içeren bir kavramdır. Genel strateji, yüksek strateji ya da ulusal strateji olarak da anılan bu kavram bir milletin siyasi, ekonomik, askeri, psikolojik kaynakların› savaş ve barış zamanında hükümetin belirlediği ulusal siyasi hedefleri elde etmeye yönelik en fazla desteği verecek şekilde yönlendirme bilim ve sanatıdır.

Strateji savaşın amaçları doğrultusunda kullanılmasıdır.

Stratejik düşüncenin gelişimini üç bölümde incelemek mümkündür. Bunlar 18.yy öncesi klasik dönem,18.yy sonrası modern dönem ve nükleer silahların geliştiği dönem.

Bu strateji anlayışını 20.yy. ortalarına doğru Adolf Hitler yönetimindeki Nazi ordusu kendi hava kuvvetlerinde kullanmıştır.

Güvenlik kavramı, soğuk savaşın başladığı 1940’lardan Soğuk Savaşın sona erdiği 1980’lere kadar neredeyse tamamen Stratejik Çalışmaların gölgesinde tanımlanıyordu.

Güvenlik kavramının ana unsurlarının ne olduğuna dair ilk kapsamlı çalışmayı Arnold Wolfers yapmıştır.

Eleştirisel Güvenlik Çalışmalarının en önemli isimlerinde Ken Booth’a göre ‘Devlet bireyin güvenliğini sağlayan araç, bireyin güvenliği amaçtır’ fikrini savunmuştur.