STRATEJİ VE GÜVENLİK - Deneme Sınavı - 34

Güvenlik kavramını tanımlayan eserlerde çoğunlukla iki unsur kullanıldığı görülür. Bunlardan ilki olan güvenlik özneleri, kim için güvenlik sorularında, ikincisi olan güvenlik tehditleri ise neye karşı güvenlik sorusuna cevap verir. Cevap a şıkkıdır.

Literatürdeki yaygın görüşe göre Stratejik Çalışmaların bir disiplin olarak 1940’ların ortalarında doğduğu kabul edilir.Doğru cevap ''A'' şıkkıdır.

1960-1970 arasında Stratejik Çalışmalar literatüründe çok fazla bir gelişmenin gözlenmemiş olması nedeni sonucunda literatürde duraklama dönemi başlamıştır.Doğru cevap ''D'' şıkkıdır.

Georg Wilhem Friedrich Hegel, on dokuzuncu yüzyıl-modern dönem stratejist ve siyasi düşünürlerindendir.

Stratejik Çalışmaların diğer bir özelliği de alanın Amerika­merkezli niteliğidir.

Güvenlik gündeminin genişlemesine katkıda bulunan akademik tartışmaların yanı sıra, yeni gelişen bazı güvenlik teorileri de Stratejik Çalışmaları kendi pers­ pektif­lerinden sorgulamaya başlamıştır. Bu çerçevede Demokratik Barış Teorisi, Güvenlik Rejimleri Yaklaşımları, Üçüncü Dünya Güvenlik Okulu ve Alternatif Güvenlik Yaklaşımı gibi bazı yeni güvenlik yaklaşımları ortaya çıkmıştır.

1980’lerde Stratejik Çalışmalara alternatif olarak doğan bu akımlara ek olarak, yumuşama döneminin ürünü olan Barış Araştırmaları da, bu dönemde geleneksel anlayışın sorgulanması yaklaşımını sürdürmüştür.

SSCB’nin dağılması ve iki kutuplu düzenin sona ermesiyle Uluslararası İlişkiler disiplininde başlayan değişimin Güvenlik Çalışmaları alt-disiplini bakımından üç önemli sonucu olmuştur: Güvenlik gündeminin dönüşümü, Güvenlik Çalışmalarının sorgulanması ve yeni yaklaşımların doğması ya da gelişmesi.

Siyasi güvenlik, devletlerin örgütsel istikrarı, hükümet sistemleri ve onlara meşruiyet veren ideolojilere ilişkindir.

Jomini’nin Strateji Anlayışı
Antoine-Henri de Jomini uzun yıllar Napoléon Bonaparte’ın ordusunda görev yapmış bir subaydır. Özellikle Fransız ordusundan ayrılıp Rus ordusuna katılmasıyla beraber aldığı sorumluluk onun kendi fikirlerini uygulamasına izin vermiştir. Onun stratejik bilgisini önemli kılan kendi ordusunu çağdaşı olan ordulardan birkaç adım öne
çıkartacak hamleler yapmış olmasıdır. 18. yüzyılın son döneminde ordular dolaysız bir biçimde savaş alanında karşı karşıya gelmekteydiler ve bu yüzden yapılan manevralar oldukça kritik bir öneme sahipti. Jomini bu türdeki savaşların hem asker hem de kaynak kaybına yol açtığını fark ederek sadece manevra yapmanın yetersiz olduğunu ortaya koymuş ve manevraların hızlı gerçekleştirilmesinin daha önemli olduğunu savunmuştur. Süratli hamleler yapabilmek için ordunun küçük parçalar halinde -bir bütünün organik parçaları olmak kaydıyla- yeniden örgütlenmesi gerektiğini savunmuştur. Ayrıca, modern Avrupa orduları için lojistik ve harita bilgisinin önemini fark ederek, o döneme kadar savaş alanlarında asıl hedef olarak gösterilen toprak işgali yerine düşmanı hızlı bir biçimde bertaraf ederek dolaylı yoldan alan kazanmanın gerekliliğini savunmuştur. Napoléon’un strateji anlayışı ile özellikle saldırgan ve kesin zafere hızlı yollardan ulaşmayı hedef­leyen yöntemler benimsemesi nedeniyle benzer yönlere sahiptir. Bu taktiği 20. yüzyılın ortalarına doğru Adolf Hitler yönetimindeki Nazi ordusu, “Blietzkrieg” stratejisinin bir parçası olarak kendi hava kuvvetlerinde uygulamıştır. Anlaşılacağı üzere Jomini da tıpkı Napoléon gibi, savaşın yürütülmesi ile meşgul olmuş; bir başka deyişle savaş taktikleri ve askeri strateji kavramları Jomini’nin düşüncelerini yönlendirmiştir.

Buzanın güvenlik sektörleri yaklaşımları askeri, siyasi, ekonomik, toplumsal ve çevre güvenliği olarak kategorize edilmektedir.

Buzan ve Hensen'e göre Güvenlik Çalışmalarının beş temel sorusu içerisinde; Güvenlik epistemolijisi nedir? sorusu yer almaktadır.

Meteryal ya da objektif tehditlerle ölçülen objektif güvenliğin tarih, normlar, algılamalar ve ilişkiler süzgecinden geçirilmesini ifade eden yaklaşım öznel güvenlik olarak tanımlanmaktadır.

Güvenliği devlet içi tehditlerle de ilintili bir kavram olduğunu ileri süren, Avrupa merkezli güvenlik yaklaşımına sahip, Fransız filozof Michel Foucault ve Fransız sosyolog  Pierre Bourdjeu'dan esinlenen Didier Bigo'nun geliştirdiği kurum Paris Okuludur.

Cinsiyete özgü güvenlik sorunlarının anlaşılamayacağı ve analiz edilemeyeceğini savunan Cynthia Enloe ve Ann Tickner'ın öncüleri olarak anıldığı güvenlik teorisi Feminist Güvenlik Çalışmalarıdır.

Emanuel Adler Eleştirel İnşacılık akımının temsilcilerindendir.

Avrupa'nın güvenlik okullarının özelliklerindendir.

Güvenliğin ana öznesinin insan olduğunu vurgulayan yaklaşım İnsan Güvenliği yaklaşımıdır.

Türkiye’de güvenlik kavramı, ilk olarak İkinci Dünya Savaşı’nın ardından askeri çevrelerce kullanılmıştır.

Güvenlik kavramını askeri tehditlerin ötesine geçecek şekilde kavramsallaştırmıştır.