STRATEJİ VE GÜVENLİK - Deneme Sınavı - 32

Önce­ likle, 1979’un sonunda SSCB’nin SS­20 füzelerini kendi topraklarının yanı sıra, ve Doğu Avrupa’daki müttefiklerinin topraklarına da yerleştirmesi sonucunda, 12 Aralık 1979’da toplanan NATO Bakanlar Konseyi’nden Batı Avrupa ülkeleri­ ne ABD’nin orta menzilli Pershing II ve karadan karaya fırlatılan Cruise güdümlü füzelerinden toplam 572 adet yerleştirilmesi kararının çıkması ile taraf­lar arasın­ daki silahlanma yarışı canlanma ve sorgulama döneminde yeni bir boyut kazandı.

Stratejik Çalışmaların güvenlik çalışmaları  kapsamındaki mevcut konumunu: Askerlik Birimi- Stratejik Çalışmlar- Realist Güvenlik Çalışmaları-Uluslararası Güvenlik Çalışmaları

Okuma Parçası 1
Sun-Tzu der ki,
1. Savaş Sanatı’nın en pratik kavramı, düşman ülkesini tümüyle, zarara uğratmadan ele geçirme fikridir. Yakıp yıkmanın kimseye faydası olmaz. Aynı şekilde, bir orduyu da tümüyle ele geçirmenin nimetleri sınırsızdır.
2. Bu nedenle, savaşların tümünde savaşarak zapt etmek en üstün başarı demek değildir. Üstün başarı düşmanın direncini savaşmadan kırmaktır.
3. (a) Komutanlığın en üstün meziyeti düşman planının çözüp kırmaktır.
3. (b) En iyi ikinci meziyet düşman güçlerinin birleşmesini engellemektir.
3. (c) Üçüncüsü ise düşman ordusuna savaş meydanında taarruzda bulunmaktır.
En kötü meziyet ise surlarla korunan bir kentin kuşatılmasıdır.
4. Savaşta ana kurallardan biri, mümkün olabildiğince surlarla korunan kentlerin
kuşatılmasından kaçınmaktır. Kuşatmada kullanılacak savaş gereçlerinin hazırlanması bile aylar sürecektir.
5. Öf­kesini kontrol etmesini bilmeyen komutan ordusunu düşman üzerine karınca sürüsü gibi yollayandır. Bu taktik, ordusunun en az üçte birinin daha savaşın
başında boşu boşuna yok olmasından başka sonuç getirmez. Özellikle kuşatma
esnasında başa gelen en büyük felaket budur.
6. Akıllı lider düşman ordusunu savaşmadan, düşman kentlerini kuşatmadan ele
geçirmesini bilir. Düşman krallığını savaş meydanında uzun sürecek savaşlardan
çok savaş oyunları ile bitirir.
7. Ordusunu savaş meydanlarında boşuna kırdırmadığından imparatorluk tahtına
göz dikebilir. Böylece bir adam bile yitirmeden kesin zafere ulaşabilir. İşte buna
Stratejik Savaş denir.
8. Savaşta önemli bir kural: Elindeki ordunun gücü düşmandan on misli büyük ise
düşmanı kuşat; beş misli büyük ise saldır; iki misli büyük ise ordunu ikiye böl.
9. Güçleriniz eşitse hala çatışmaya girebilirsin;gücün zayıfsa düşmandan uzak durmanda fayda var; ancak her alanda düşmandan zayıfsak geri çekilmek yapılacak en akıllı iştir.
10. Her ne kadar, küçük bir kuvvetle inatçı bir direniş yapmak mümkünse de, genellikle büyük kuvvetlerin zafere daha yakın olduğu gerçeği asla unutulmamalıdır.
11. Komutanlar devletin kalesidir. Kalenin her noktası sağlam ise, devlet güçlü; kale
çürükse devlet zayıf­tır.
12. Bir komutan yapacağı üç hata ile ordusunun başına felaket getirebilir.
13. (a) Orduya ilerleme veya geri çekilme emri verdiğinde ordunun bu emri uygulamayacağının farkında olması. Buna orduyu topallaştırma da denir.
14. (b) Ordudaki koşulları düşünmeksizin orduyu krallığını yönetir gibi yönetmeye
kalkması. Bu, askerin zihninde huzursuzluk yaratır.
15. (c) Zor koşullara uyum askeri prensibini göz önüne almaksızın, subay seçimi. Bu
askerin güvenini sarsar.
16. Ordunun huzuru kaçar, güvenini yitirirse bu durumdan diğer prenslerin yararlanmaya çalışıp, sorun yaratacakları kesindir. Bu da orduya anarşi getirecek, zaferi olanaksızlaştıracaktır.
17. Zafer için beş ana koşulun olduğunu bilmeliyiz:
(a) Savaşı, ancak ne zaman savaşılıp, ne zaman savaşılmayacağını bilen kazanır.
(b) Savaşı, elindeki zayıf gücü de kuvvetli gücü de en iyi kullanan kazanır.
(c) Savaşı, ordusunun her seviyedeki personeline aynı ruhu veren kazanır.
(d) Savaşı, düşmanın en hazır olmadığı zamanı beklemesini bilen kazanır.
(e) Savaşı, askeri kapasiteye sahip olup, sivil yönetim tarafından müdahale edilmeyen komutan kazanır.
18. Sonuçta, düşmanı ve kendinizi iyi biliyorsanız, yüzlerce savaşa girseniz bile sonuçtan emin olabilirsiniz. Kendini bilip, düşmanı bilmiyorsanız, kazanacağınız
her zafere karşın yenilgiyle de tanışabilirsiniz. Ne kendinizi ne de düşmanı biliyorsanız, sizin için gireceğiniz her savaşta yenilgi kaçınılmazdır.

Tarih ve politika biliminin kurucusu sayılan Floransalı düşünür, devlet adamı, stratejist.

Güvenlik kavramının ana unsurlarının ne olduğuna dair kapsamlı ilk çalışmayı Arnold Wolfers yapmıştır.

Clausewitz’e göre stratejinin ahlaki, fiziki (askeri güç), matematiksel (askeri gücün konuşlandırılması), coğrafi (ülkenin coğrafi konumunu belirleyen dağ, nehir, orman gibi unsurlar) ve istatistiksel unsurları vardır.

Modern dönem 18. yüzyılda Napoleon savaşları ile başlar (Booth, 1987). Modern dönemde stratejik düşüncenin dört önemli öncüsü Napolyon, Jomini, Clausewitz ve Hart’ın strateji anlayışları dönemin temel özelliklerini açıklamak için yol göstericidir.

Güvenlik kavramı, Soğuk Savaşın başladığı 1940’lardan Soğuk Savaşın sona erdiği 1980’lere kadar neredeyse tamamen Stratejik Çalışmalar’ın gölgesinde tanımlanıyordu. Yani, bu döneme kadar güvenlik, devletleri ilgilendiren askeri sorunlar çerçevesinde devletlerin uyguladığı güç politikaları ile özdeşleştiriliyordu.

Thomas C. Schelling

Genişletilmiş Genel Caydırıcılık

Karşılıklı Caydırıcılık Dönemi

ABD ve Sovyetler Birliği arasında çıkan Küba Krizi’yle ortaya çıkmıştır.

anarşi

İki kişi, değişken toplamlı

Tavuk oyunu

Zımni pazarlık

Oyun teorisi, özellikle Thomas Schelling’in sistematik ve bilimsel, dolayısıyla da yeterli olmadığını öne sürdüğü caydırıcılık teorisinin eksiklerini tamamlayacak bir araç olarak caydırıcılık analizlerinde yoğun olarak kullanılmıştır.

Dolaysız caydırıcılık, taraf­lardan en az birisi ciddi ve kesin bir saldırı planı içindeyse ve karşı taraf da misilleme tehdidiyle bu saldırıyı önlemeye çalışıyorsa ortaya çıkan caydırıcılık türüdür.

1945-1962 Dönemi caydırıcılık stratejisinin ilk gelişme dönemi olmakla birlikte, birçok yazar bu dönemi caydırıcılık değil, zorlayıcı ikna (compellence) kavramıyla ifade etmeyi tercih etmektedir.

1950’lerin sonlarında ise caydırıcılık stratejisinin nükleer silahları pazarlık amacıyla kullanma tehdidi üzerine kurgulanması gündeme geldi. Bir başka deyişle, zorlayıcı ikna bağlamında caydırıcılığın geçerliliği tartışılmaya ve bunun yerine caydırmaya dayalı bir stratejiye geçilmesi gerektiği önerilmeye başlandı. Bunun en önemli nedeni, 1957’de Sovyetler Birliği’nin Sputnik 1 uydusunu fırlatmasının ardından ABD’nin Sovyetler Birliği karşısında nükleer tekelini koruyamayacağının ortaya çıkmış olmasıydı.