SOSYAL SORUNLAR

Çalışma çağındaki nüfusun belirlenmesinde, alt ve üst yaş limitlerin dışında olan nüfus bağımlı nüfus olarak tanımlanmaktadır. 15 yaş altının çalışma çağından sayılmamasının nedeni çocukların korunması iken, 65 yaş üstünün dâhil edilmemesi ise yaşlı nüfusun nispeten verimliliğinde yaşanan azalmadır. Her toplum için 15 yaş altı ve 65 yaş üstü insanların çalışmadan muaf kabulü, bu nüfusun hayatlarını devam ettirmeleri için, çalışan nüfusa bağımlı olmasını gerektirir. Bu sebeple 15 yaş altı ve 65 üstü nüfus, bağımlı nüfus olarak tanımlanmaktadır.

A, B, C ve E seçenekleri iş aramayan ve işbaşı yapmaya hazır olmayan kişilerdir. İş bulma ümidi olmayanlar; daha önce iş aradığı halde bulamayan veya kendi vasıflarına uygun bir iş bulabileceğine inanmadığı için iş aramayan ancak işbaşı yapmaya hazır olduğunu belirten kişilere denir.

Ülkemizde ücretli, maaşlı veya yevmiyeli çalışan kişiler, toplam istihdam içinde en büyük paya sahip gruptur.

Türkiye’de imalat sektörü, en önemli istihdam alanlarından biridir.

Ülkemizde gençlerde ve kadınlarda işsizlik oranı çok daha yüksek düzeylerdedir.

A, B, C ve D seçenekleri işsizlik rakamlarının olduğundan düşük hesaplanmasının nedenlerindendir. Mal ve hizmet taleplerinin azalması üretimin düşme nedenlerindendir.

İradi işsizlik; kişinin kendi isteğine bağlı işsizlik olarak tanımlanır.

Türkiye’de işsizlik sigortasıyla ilgili yasal
düzenleme, 1999 tarihinde 4447 sayılı İşsizlik Sigortası
Kanunu’yla uygulanmaya başlamıştır.

Üretim faaliyetinde kullanılan insan gücüne emek denir.

İstihdamın tam istihdam düzeyinin altında olması eksik istihdam olarak tanımlanır.

Çalışma çağında olan kişileri tanımlamak için kullanılan yaş aralığı 15-65 aralığıdır.

Nüfusun, öğrenci ve yetimhane yurtlarında, özel nitelikli hastanelerde, hapishane ve kışlalarda ikamet edenler dışında kalan kısmına, kurumsal olmayan nüfus denir.

İş gücü: Kurumsal olmayan çalışma cağındaki nüfus içinde, emek piyasasıyla ilişkisi olan nüfus iş gücü olarak tanımlanmaktadır. Emek piyasası ile ilişki, bir işte çalışma ya da çalışma isteğiyle iş arama şeklinde iki farklı şekilde olabilir. Dolayısıyla istihdam edilenler ve işsizlerden oluşmakta olan iş gücü, mal ve hizmet üretimi için, emeğini arz edenleri kapsamaktadır. İşgücü, istihdam edilenler ile işsizlerin toplamından oluşmaktadır.

Emek piyasası ile ilişkili olan bireylerin ilişkili olma potansiyeli olan bireylere oranı iş gücüne katılım oranı olarak tanımlanabilir.

Fiilen bir işte çalışanların, emek piyasası ile ilişkide olma potansiyeli olan bireylere oranı, istihdam oranı olarak bilinmektedir.

Çalışma istek, arzu ve yeterliliğinde olmasına rağmen aradığı hâlde düzenli bir gelir sağlayacak iş bulamayan kişiler işsiz olarak kabul edilmektedir.

İşsizlik yardımı, gelir kaybına maruz kalan işsizlere asgari bir gelir güvencesi sağlayan bir diğer pasif istihdam politikasıdır. İşsizlik yardımı, sosyal devlet ilkesini benimseyen ülkelerdeki işsizlik sigortasından yararlanamayanlara yönelik bir uygulamadır.

Pasif istihdam politikaları işsizlere gelir sağlamayı amaçlayan uygulamaları kapsarken aktif istihdam politikaları işsizlerin işe yerleştirilmesine ve istihdam yaratılmasına yönelik uygulamaları içerir. Aktif istihdam politikaları uzun dönemli işsizlerin istihdamının arttırılmasına yöneliktir. Uygulanan aktif istihdam politikaları, işsizlerin niteliklerini geliştirmek suretiyle verimliliklerini arttırarak iş bulmalarına ve çalışma yaşantısına geri dönmelerine destek olmayı amaçlar. Ancak aktif istihdam politikaları yüksek maliyetlere neden olacağından öncelikli olarak dezavantajlı işsizlerin bu programdan yararlanması sağlanmaktadır. Aktif istihdam politikaları, iş bulmakta büyük sorunlar yaşayan uzun dönemli işsizler, gençler, kadınlar, özürlüler ve göçmen işsizleri hedefler.