Siyasî Liderlerin ve Siyasî Partilerin Sosyal Medyadaki Siyasal İletişim Yöntemleri

Sosyal medya, Web 2.0’ın kullanıcı hizmetine sunulmasıyla birlikte, tek yönlü
bilgi paylaşımından, çift taraflı ve eş zamanlı bilgi paylaşımına ulaşılmasını sağlayan medya sistemidir. Ayrıca sosyal medya, kişilerin internet üzerinde birbirleriyle yaptığı diyaloglar ve paylaşımların bütünüdür.

Viral içerik, bir internet kullanıcısından diğerine hızla ve yaygın olarak dağıtılan içerik
anlamına gelmektedir. Başka bir deyişle, viral içerikler sosyal ağlarda paylaşılması ve virüs gibi yayılması amaçlanan içeriklerdir.

Sosyal medya; tasarım, diğer medya türleriyle etkileşim ve seçmenlerle yakınlık kurma fırsatı gibi özellikleri sayesinde kullanıcılarına kişiselleşme
imkânı tanımaktadır.

Yeni medya (new media), bilgisayarların
işlem gücü olmadan oluşturulamayacak
veya kullanılamayacak olan ortamlara denir. Genellikle dijital olup kullanıcısına
veya hedef kitlesine etkileşim olanağı sağlar. Yeni medyaya örnek olarak internet,
web siteleri, video oyunları, CD-ROM ve
DVD’ler sayılabilir.

Birincisi; siyasetçiler sosyal medya aracılığıyla kendi adaylıklarını ve siyasî partilerini kamusal alanda daha
görünür kılabilmeyi hedeflemektedir. Bu bakımdan, gençler gibi geleneksel medyanın ulaşamadığı toplum
kesimlerine erişmek için sosyal medya kullanılmaktadır. İkincisi; email, SMS, geleneksel medya yayınları ve
çevrimdışı kampanyalar gibi daha durağan yöntemlerin aksine, sosyal medyanın hareketliliğinden istifade
edilmek istenmektedir. Üçüncüsü; halkla diyaloğu ve siyasî meselelerde onlardan geri dönüş almayı mümkün kılması, katılımcı demokrasinin önünü açması ihtimalinden faydalanabilme arzusu bulunmaktadır.

İnternet kullanımının yaygınlaşmasının siyasî
partilerin ve liderlerin durumunu nasıl etkileyebileceği konusunda üç temel öngörü bulunmaktadır
 Birincisi, sosyal medya partiler arası rekabeti artırmaktadır. Marjinalleşmiş yeni
partiler ve parti dışı siyasî hareketler, görünürlüğünü artırmak için sosyal medyadan yararlanmaktadır. Sosyal medya görece ucuz ve erişilebilir bir araç olduğu için, küçük siyasî gruplar daha güçlü gruplarla benzer görünürlük düzeyinde rekabet edebilmektedir. Sosyal medya küçük siyasî partilerin ana akım partilere benzer şekilde potansiyel seçmenlere
ulaşmalarına izin vermektedir. Bu durum, çoğulculuğun artmasını ve seçmen katılımının yükselmesini sağlayabilmektedir. Basılı medya ve televizyon gibi geleneksel kanallar, kamuoyunu bilgilendirme
ve reklam kampanyaları yürütme konusunda hâlâ büyük bir güce sahiptir. Fakat bu geleneksel medyanın içeriği sosyal medyanınki kadar zengin ve çeşitli değildir. Sosyal medyanın bilgi alışverişi konusunda sunduğu yeni imkânlar, demokrasinin genel
çerçevesini güçlendirme potansiyeli taşımaktadır.

İkinci öngörü, sosyal medyanın vatandaşlar arasında daha dengeli bir güç dağılımını sağlayarak,
siyasî liderler ve adaylar üzerindeki taban kontrolünü artırması yönündedir. Sosyal ağlar adaylar ve
destekçileri arasında sürekli etkileşimi mümkün kılarak, seçmenin liderlerini kontrol etme kabiliyetini geliştirebilmektedir. Bu etkileşim, politikacıların destekçilerinin talep ve beklentilerine daha iyi cevap vererek, siyasî programlarını geliştirmelerine yardımcı olabilmektedir. Aynı zamanda, siyasî partiler destekçilerini harekete geçirmek için daha kolay ve hızlı bir şekilde koordine edebilmektedir. Bu durum insanların siyasî meselelere daha fazla angaje olmasını ve siyasî partilere katılımın artmasını teşvik edebilmektedir.

Üçüncü öngörü, siyasî kurumların politika yapma biçimini internete kaydırırken, çevrim dışı
şartların belirleyici olacağıdır. Bir başka deyişle, büyük siyasî partiler internetin imkânlarından faydalanabilme konusunda küçüklere göre daha avantajlı konumdadır. Maddî kaynakları daha fazla olan
partiler ve liderler daha iyi ekipmana ve daha yetenekli personele sahip olacaktır. Geleneksel ve yeni
medya kampanyalarını koordine ederek strateji geliştirmede daha fazla imkânı vardır. Bu da partiler
ve adaylar arası rekabeti zayıflatarak, halihazırda çevrimdışı siyasette var olan eşitsizlikleri çevrimiçi
alana taşımaktadır

.

Dijital pazarlama, ürün ve hizmetlerin
internetteki dijital teknolojilerden istifade
ederek pazarlanması yöntemidir. Radyo,
televizyon, gazete ve fiziksel panoların aksine, daha interaktif yöntemleri (internet,
sosyal medya ve mobil platformlar vb.)
kullanır.

Sahte haber (fake news); çöp haber, sözde haber
veya yalan haber olarak da bilinmektedir. Sosyal
medya veya geleneksel medya aracılığıyla yayılan,
kasıtlı dezenformasyon veya aldatmacalardan oluşan bir haber şeklidir. Genelde bir kişiyi/kurumu
itibarsızlaştırmak, finansal/siyasî çıkar elde etmek
veya okuyucu/takipçi kitlesini artırmak gibi amaçlarla yayınlanmaktadır

Gerçek-ötesi (post-truth), hakikat-sonrası veya post-olgusal şeklinde de çevirmek
mümkündür. Nesnel hakikatlerin belirli
bir konu üzerinde kamuoyunu belirlemede
duygulardan ve kişisel kanaatlerden daha
az etkili olması durumu şeklinde tanımlanmaktadır. Doğruların, hakikatlerin ve
olguların önemini yitirdiği bir dönemi ifade etmektedir.

Gerçek-ötesi siyaset, tartışmaların büyük ölçüde meselelere dair olgulardan kopuk şekilde duygulara hitap ettiği; argümanların çürütülse bile tekrar
edilerek kabul ettirilmeye çalışıldığı bir politik kültürü ifade etmektedir. Bu anlayışta uzman görüşlerinin ve bilimsel bulguların çok fazla önemi yoktur.
Doğru ile yanlışın, sahte ile gerçeğin siyasî pozisyona göre şekil alabildiği görülmektedir. Bu sorunun
aslında siyasî hayata dair uzun geçmişe dayanan bir
mesele olduğu söylenebilirse de; bu problem internetin ve özellikle de sosyal medyanın yaygınlaşmasıyla çok daha kritik hâle gelmiştir. 

Popülizm, toplumdaki seçkin bir tabaka
tarafından halkın çıkarlarının bastırıldığını ve engellediğini

varsayan ve devlet organlarının bu seçkin tabakanın etkisinden
çıkarılarak halkın yararına kullanılması
gerektiğini savunan siyasî bir felsefe veya
söylem biçimidir. Son yıllarda popülist hareketlerin liderlerinin hem sol hem de sağ
görüşlüler arasından çıktığı görülmektedir

Sosyal medyanın kişiselliğe ve diyaloğa açık yapısı siyasî
partilerin kurumsal iletişim stratejiyle çelişebilmektedir.

Sosyal medya görece ucuz ve erişilebilir bir araç
olduğu için, küçük siyasî gruplar daha güçlü gruplarla benzer görünürlük düzeyinde rekabet edebilmektedir

Her siyasî parti ve lider sosyal medya stratejisini
belirlerken kendi ilkelerine, değerlendirmelerine ve
öngörülerine göre hareket etmektedir.

Siyasetçinin  kişiselleştirilmiş mesajlarının siyasetçinin takipçileri
tarafından tanınması, hatırlanması ve kendisine yakınlık hissedilmesi bakımından katkısı olabilmektedir

Genç siyasetçilerin yaşlılara göre; şehirli seçmenlere hitap eden siyasetçilerin kırsal seçmenlere hitap
edenlere göre sosyal medyayı daha yoğun kullandıkları görülmektedir. 

Siyasetçiler sosyal medyayı genelde politikaları
ve kampanyaları hakkında bilgi vermek amacıyla
kullanmakta ve şahsî internet sitelerine link vermektedir. Ayrıca,

artık haberlerde sosyal medyada yayınlanan mesajlara sıklıkla atıf yapıldığı için,
adaylar sosyal medya hesaplarıyla ana akım medyanın siyasî içerikli yayın akışını

etkilemeye çalışmaktadır. Bununla birlikte, sosyal medya hesapları zaman zaman,

finansal destek talebinde veya
oy kullanma çağrılarında olduğu gibi, seçmenleri
harekete geçirme maksatlı olarak da kullanılmaktadır. Bunun yanında, adaylar

politikaları ve fikirleri
hakkında kamuoyunun düşüncesini tespit etmek
için sosyal medyadan istifade etmeye çalışmaktadır.

Siyasetçilerin ve siyasî partilerin sosyal medyadaki diğer kullanıcılarla doğrudan etkileşimleri nadir
görülmektedir. Bu hesaplar, özellikle de iktidardaki aktörler tarafından daha çok ‘yayın’ aracı olarak
kullanılmaktadır. Muhalefet hesaplarının sosyal
medyayı biraz daha interaktif kullanma eğiliminde
olduğu görülmektedir. Bu etkileşim de çoğunlukla
diğer siyasetçilere veya gazetecilere yönelik olmaktadır. Bazı siyasetçiler ise hesaplarını normal kullanıcılarla yoğun şekilde etkileşimde bulunmak için
kullanmaktadır. Bu da siyasetçinin yaklaşılabilir ve
erişilebilir olma imajını desteklemektedir. Özellikle
kişiselleştirilmiş mesajlarının siyasetçinin takipçileri
tarafından tanınması, hatırlanması ve kendisine yakınlık hissedilmesi bakımından katkısı olabilmektedir. Gün geçtikçe daha fazla siyasetçi sosyal medyada kişisel içerikli mesajlara da yer vermektedir.

Seçim kampanyalarındaki aday imajı, siyasal
iletişim ve siyasal psikoloji gibi alanların temel
inceleme konularından biridir.

Eski siyaset anlayışını terk edip yeni siyaset yöntemlerini benimsediğini öne süren siyasetçiler, eski
propaganda tarzı ile ilişkili monolog stilini reddetme eğilimi göstermektedir. Onun yerine, halkla
karşılıklı diyaloğu mümkün kılan sosyal medyanın
tercih edilebileceğini düşünmektedirler. Bu kapsamda hem kişisel hem de kurumsal sosyal medya
hesaplarının çok daha aktif bir şekilde kullanılmasını, yeni dönemin ihtiyaçlarından biri olarak değerlendirmektedir. 
Bu kapsamda, son dönemde sosyal medya seçim kampanyalarında yaygın olarak kullanılan
bir araç haline gelmiştir. Adaylar, siyasî partiler,
gazeteciler ve seçmenlerin büyük bir kısmı sosyal
medyayı yorum yapmak, etkileşimde bulunmak
ve kamuoyunun eğilimlerini araştırmak gibi çeşitli
maksatlarla kullanmaktadır. Pek çok farklı alandan
araştırmacılar, sosyal medyanın bu artan rolünü
anlamak üzere çalışmalar yürütmektedir.