SOSYAL HİZMETE GİRİŞ

1961 Anayasası ile Türk ulusu devlete; “kişinin temel hak ve hürriyetlerini,
fert huzuru, sosyal adalet ve hukuk devleti ilkeleri ile bağdaşmayacak surette sınırlayan siyasi, iktisadi ve sosyal bütün engelleri” kaldırmak, “insanın maddi ve manevi varlığının gelişmesi için gerekli şartları” hazırlamak görevini vermiştir. Kısaca, “herkes için insanlık haysiyetine yaraşır bir yaşayış seviyesi sağlanması” devletin görevi olarak kabul edilmiştir.

1924 anayasası, ekonomik etkinlikler bakımından ‘liberal’ bir yaklaşıma sahipti.

Toplumsal muhalefetin, sendikaların gelişiminin ciddi boyutlarda engellenmesi; Gelir dağılımının bozulmasına neden olacak koşulların sağlanması ve Toplumsal mücadele yapacak baskı grupların engellenmesi 1980 Anayasası ile gelen düzenlemelerdir. 

‘Sosyal Refah Devleti’ yaklaşımını getiren anayasa ise 1961 anayasasıdır.

Sosyal adalet; Teknolojik gelişme; Bağımsızlık ve Sosyal refah başarılı bir kalkınma stratejisinin temel öğeleridir. Ancak, Toplumsal baskı bir ülkenin kalkınmasında etkili bir strateji değildir.

Toplum kalkınması; küçük toplulukların içinde bulundukları ekonomik, toplumsal ve kültürel koşulların iyileştirmek amacıyla giriştikleri çabaların devletin bu konudaki çabalarıyla birleştirilmesi, bu toplulukların ulusun bütünüyle kaynaşması, ulusal kalkınma çabalarına tam biçimde katkıda bulunmalarının sağlanması sürecidir.

Teknoloji bağımlılığı günümüzde yaşanan bir sorun iken; Gecekondulaşma, Yoksulluk, Sokak çocukları
ve Çalışan çocuklar sorunu 1950'lerdeki köyden kente göçlerle ortaya çıkan sorunlardır.

Feodal yapının dağılması; Ticari ilişkilerin başlaması ve gelişmesi; Makineleşme sürecine geçilmesi ve Endüstri toplumlarının oluşması toplumsal kalkınma için GAP gerçekleştiği Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde önem taşımaktadır. Ancak; Mülkiyetin büyük paylarının çok az insanın elinde olması GAP'tan beklenen toplumsal kalkınma çabalarını olumsuz etkilemektedir.

‘Kapitalist ekonomi düzenini koruyan, ancak sosyal sınıflar arasında uzlaşma sağlanmasını amaçlayan, bunun için gerek ekonomik, gerek sosyal gelişmeler açısından bu düzenin daha iyi işlemesini sağlayıcı önlemlerin alınması gereğini duyan devlet’ tanımı SOSYAL DEVLET kavramını ifade etmektedir.

Küreselleşme 21. yüzyılda bilindiği gibi yeni sorun alanları inşa ediyor. Yoksul insan gruplarının küresel hareketliliği iç savaşlarla birlikte modern düzenin endişe duyduğu en etkili sosyal sorun haline geldi. Sosyal çalışma mesleğinin hedef kitlesinde yer alan mülteciler, sığınmacılar, yabancılar, dışlananlarla ilgili yaşananlar küresel vicdanda yeni arayışları beraberinde getiriyor.

Sosyal Hizmet Konferansları sosyal davranışları uyarmak, yeni düşüncelerin doğmasını sağlamak, mevcut uygulamayı değerlendirmek hayır sevenler ile hayır kurum ve dernekleri arasındaki ilişkilere ışık tutmak, hizmetler arasındaki koordinasyonun önemini belirtmek ve kamuoyunun ilgisini ülkenin sosyal ihtiyaçları üzerine çekmek amacı ile yapılmaktadır.

İlk sosyal hizmetler konferansı Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı, Kızılay, Çocuk Esirgeme Kurumu gibi büyük sosyal yardım ve sosyal hizmetle ilgili kişilerin yardımı ile Aralık 1959 yılında toplanmıştır.

İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra azgelişmiş ülkelerde girişilen demokrasi deneyimlerinin temel sorunsalını asker-sivil ilişkileri ve bu kategoriler
arasındaki gerginlikler oluşturmuştur.

1960 müdahalesi askeri müdahale olması açısından kuşkusuz eleştirilmesi
gereken bir süreçtir.

Sosyal devlet ilkesinin, 1982 Anayasasında da benimsenmesi ilke olarak olumlu ise de bu ilkenin yaşama geçirilmesinde 1961 Anayasasına kıyasla 1982 Anayasası daha kısıtlayıcıdır (Koray ve Topçuoğlu, 1995, 67). A

Birleşik Amerika, 12 Eylül Harekâtı’na ekonomik açıdan her türlü kolaylığı göstermiştir (Kongar, 1985, 214).

Türkiye’de özellikle 12 Eylül mantığı bir kuşağın bilimine, kimliğine, yaşam tarzına, düşünce taşlarına, hayatı algılayış biçimine, özlemlerine, tüketim
alışkanlıklarına değin birçok bireysel ve sosyal yönüne derinlemesine girmiştir.

Ortalama başarılı bir kalkınma stratejisinin temel ya da siyasal diyebileceğimiz üç ögesi vardır.

Ortalama başarılı bir kalkınma stratejisinin temel ya da siyasal diyebileceğimiz üç ögesi vardır, bunların değiştirilmesi söz konusu olmadığı gibi, gerçekleşmelerine büyük özen gösterilmesi gerekir.

Kentlere göç birçok toplumsal sorunun nedeni olmuştur. Gecekondulaşma, işsizlik, yoksulluk, sokak çocukları, çalışan çocuklar sorunu
vb. bir dizi toplumsal olgu, yeni sosyal hizmet modellerinin oluşmasına kaynaklık etmiştir.

GAP (Güneydoğu Anadolu Projesi) suya dayalı, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin topyekün sosyoekonomik kalkınmasını amaçlayan insan odaklı bir
bölgesel kalkınma projesidir.

12 Eylül 1980 darbesine gelinceye kadar, Türkiye’de iki büyük işçi konfederasyonu vardı: Türk-İş ve DİSK.