SOSYAL HİZMET YÖNETİMİ

Doğal örgütlerde toplumsal ilişkilerin yapısı duygusal bir nitelik taşımaktadır ve karşılıklı beklentiler üzerinde şekillenmiştir. Buna karşın biçimsel örgütlerde ise toplumsal ilişkiler ussal bir nitelik taşımakta, anlaşmalara dayanmakta ve açıkça tanımlanmış yükümlülüklerle şekillenmektedir. Doğal örgütlerde inanç ve değer paylaşımı güçlü ve oldukça belirgin bir görünüm taşırken, biçimsel örgütlerde göreceli olarak zayıf ve belirgin değildir. Doğal örgütler sosyal ve psikolojik nedenlerle kendiliklerinden oluşurken, biçimsel örgütler, planlı ve amaçlı bir biçimde bilinçli olarak oluşturulmaktadırlar.

Klasik yönetim kuramcıları, en yüksek verimliliği sağlayacak bir örgüt yapısını bulmaya ağırlık vermişlerdir. Bu bağlamda, örgütün toplumsal ya da beşeri yönünü dikkate almayarak, “emredici liderlik”, “otoriter denetim ve gözetim” ve “kuramsal yapı” niteliklerine sahip biçimsel örgüte vurgu yaptıkları söylenebilir. Bu özellikleri nedeniyle klasik kuram dar, sınırlı, mekanik ve bürokratik olmakla eleştirilmiştir.

Douglas McGregor’a göre, A, C, D ve E seçeneklerinde yer alan varsayımları temel alan bir yönetici, çalışanları teşvik eder ve gelişmeleri için onlara olanak sağlar. Çalışanlarını motive edebilmek için “yetki devri, iş genişletme ve katılımlı yönetim” gibi somut uygulamalar gerçekleştirebilir. B seçeneğindeki varsayımı temel alan bir yönetici ise, ayrıntılı iş tanımları, sıkı kontrol, pek az yetki devri gibi yöntemleri benimser.

Modern yönetim kuramının temelini iki ayrı yaklaşım oluşturmaktadır. Bunlardan birincisi “Sistem Yaklaşımı”dır. İkncisi ise “Durumsallık Yaklaşımı”dır. Bu yaklaşımlara ilaveten yeni yönetim yaklaşımlarından da söz edilebilir.

Yönetimin dört önemli temel görevi vardır. Bunlar; örgütün önceden belirlediği hedeflere ulaşması, çalışanları yönetme, örgütün amaçları doğrultusunda verimliliği ve etkililiği ve yönetim işlevlerini yerine getirmedir.

A, B, C ve E seçeneğinde yer alan unsurlar, yönetimin denetim işlevleri arasında yer alır. D seçeneği ise, denetim sürecinde yer alan aşamalarından biridir.

Analitik beceriler, sorunların çözümünde mantıksal ve bilimsel yaklaşım ve teknikler kullanabilme becerleridir. Analitik becerinin üst yönetim kademelerine çıktıkça önem artar. Çünkü üst düzey yöneticilerin politika belirleyicileri olmaları nedeniyle önemli kararlar almayı gerektiren karmasık sorun ve belirsizliklerle karşılaşma olasılıkları yüksektir. II. ve III. seçeneklerde yer alan davranışlar, beşeri ve teknik beceriler ile ilgili özelliklerdir.

Yönetcilerin mesleklerini etkin ve verimli bir şekilde yürütebilmeleri için sahip olmaları gereken nitelikler Fayol tarafından “fiziksel nitelikler”, “entelektüel nitelikler”, “manevi nitelikler”, “genel kültür” “yönetsel kapasite”, “işletme fonksiyonlarına iliskin bilgiler” ve “işletme ile ilgili genel bilgiler” şeklinde yedi grupta toplanmıştır. Genel yetenek bu nitelikler arasında yer alammaktadır.

Lidere ait özellikler şunlardır: Liderlik yapar, geliştirir, insanlar üzerinde yoğunlaşır, güven aşılar, statükoya meydan okur, güçlü iradeye bağlıdır, öğretir, uzun bir perspektifi vardır, ne ve niçin diye sorar, doğru işleri yapar, meydana getirir ve yeni şeyler bulur.

Oluşum şekillerine göre örgütler ikiye ayrılır -Biçimsel Örgütler -Doğal Örgütler

durumsallık yaklaşımı modern yönetim kuramıdır

Klasik yönetim kuramı

Sistem yaklaşımı modern yönetim kuramı yaklaşımlarındandır.

neo-klasik yönetim kuramı yaklaşımının öncülerinden biri taylor değildir