Genel Sağlık Sigortası

Genel sağlık sigortası, sosyal güvenlik sistemimize 31.05.2006 tarih ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu ile giren bir kavramdır.

Genel sağlık sigortası, bütün vatandaşların sağlığının korunması ve hastalanmaları
hâlinde onlara sosyal güvenlik sağlayan; vatandaşlara koruyucu ve tedavi edici tıbbi hizmetlere ulaşma imkânı veren bir sosyal sigorta sistemidir.

Genel sağlık sigortası sistemi 18 yaş altındaki çocukları prim ödeme şartına bağlı olmaksızın kapsama almıştır.

Ülkemizde genel sağlık sigortası kurulmasına ilişkin çalışmalar 1967 yılında başlamıştır.

Ülkemizde genel sağlık sigortası kurulmasına ilişkin ilk ciddi çalışma, 1968 yılında hazırlanan “Genel Sağlık Sigortası Kurulması Üzerine Rapor”dur.

Kişilerin isteğe bağlı olarak prim ödemek suretiyle uzun vadeli sigorta kollarına ve genel sağlık
sigortasına tabi olmalarını sağlayan sigortaya isteğe bağlı sigorta denir.

5510 sayılı Kanun’la birlikte isteğe bağlı sigortalılar da genel sağlık sigortası kapsamına
alınmış bulunmaktadırlar (m.60/a-2).

13.02.2011 tarih ve 6111 sayılı Kanun m.34 ile avukat stajyerleri de genel sağlık sigortası
kapsamına alınmışlardır.

Avukat stajyerlerinin genel sağlık sigortası primleri Türkiye Barolar Birliği tarafından ödenmektedir.

Bu noktada prim ödeme gücü sınırı, aile temelinde kişi başına gelirin asgari ücretin 1/3’ünden az olmasıdır.

Koruyucu sağlık hizmetleri, kişilerin hastalıktan korunması veya sağlıklı olma hâlinin sürdürülmesi amacıyla kişiye yönelik olarak finansmanı sağlanacak sağlık hizmetlerini ifade etmektedir.

Ayakta tedavi, genel sağlık sigortalısı ve bakmakla yükümlü olduğu kişilerin sağlık hizmeti
sunucularında yatırılmaksızın ayakta sağlanan sağlık hizmetleridir.

Yatarak tedavi, genel sağlık sigortalısı ve bakmakla yükümlü olduğu kişilerin sağlık hizmeti
sunucusunda yatırılarak sağlanan sağlık hizmetleridir.

Katılım payı, sağlık hizmetlerinden yararlanabilmek için genel sağlık sigortalısı veya bakmakla yükümlü olduğu kişiler tarafından ödenecek tutardır.

Aile hekimliği, Türk sağlık sistemine ilk defa 24.11.2004 tarih ve 5258 sayılı Aile Hekimliği Pilot Uygulaması Hakkında Kanun (RG. 25665, T.09.12.2004) ile gelmiştir.

Birinci basamak resmî sağlık kuruluşları; kamu idarelerinin bünyesinde bulunan kurum hekimlikleri, sağlık ocakları, verem savaş dispanserleri, ana çocuk sağlığı ve aile planlaması merkezleri, toplum sağlığı merkezleri, 112 acil sağlık hizmeti birimleri, üniversitelerin mediko-sosyal merkezleri, Türk Silahlı Kuvvetleri hastaneleri, belediye poliklinikleri ve Sağlık Bakanlığı ile sözleşme yapmış aile hekimleridir.

Birinci basamak özel sağlık kuruluşları; özel poliklinikler, özel ağız ve diş sağlığı hizmeti veren özel sağlık merkez ve kuruluşlarıdır. 25.03.2010 tarihli Sağlık Uygulama Tebliği ile özel eczaneler de birinci basamak sağlık kuruluşları arasında sayılmışlardır.

İkinci basamak resmî sağlık kuruluşları; eğitim ve araştırma hastanesi olmayan devlet hastaneleri, dal hastaneleri ve bunlara bağlı semt poliklinikleri, entegre ilçe hastaneleri, Sağlık Bakanlığına bağlı ağız ve diş sağlığı merkezleri, belediye hastaneleri, kamu kurumlarına ait tıp merkezleri ve dal merkezleri, Türk Silahlı Kuvvetleri’ne ait eğitim ve araştırma hastanesi olmayan hastanelerdir.

İkinci basamak özel sağlık kuruluşları; Özel Hastaneler Yönetmeliği’ne göre ruhsat almış özel hastaneler, Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre açılan tıp merkezleri ve dal merkezleridir.

Üçüncü basamak sağlık kuruluşları; Sağlık Bakanlığına bağlı eğitim ve araştırma hastaneleri, özel dal eğitim ve araştırma hastaneleri, üniversite hastaneleri, üniversite diş hekimliği fakülteleri, Bezm-i Alem Valide Sultan Vakfı Gureba Eğitim Hastanesi, TSK’ye ait Tıp Fakültesi Hastanesi, eğitim ve araştırma hastaneleri ve bütün bu sayılan hastanelere bağlı sağlık uygulama ve araştırma merkezleri ve semt poliklinikleridir.