SOSYAL BİLİMLERDE TEMEL KAVRAMLAR - Deneme Sınavı - 5

Çizgi-roman bir kültür endüstrisi ürünüdür.

Edward B. Tylor: Evrimciliğin temsilcilerinden. Bronislav Malinowski: İşlevsel yaklaşımın temsilcilerinden. Franz Boas: Tarihselciliğin temsilcilerinden. Claude Lévi-Strauss: Yapısalcı antropolojinin temsilcilerinden. Radcliffe-Brown: Yapısalcı-işlevselci ekolün temsilcilerinden.

Yapısalcı yaklaşım, kültürün dilde yaşadığı, geliştiği ve biriktiğini, dilin de kültürün hazinesi ve bilincini oluşturduğuna vurgu yapar.

Uygarlık kelimesi Latince "Kent" anlamına gelen "civitas" kökünden gelmektedir.

İnsanın kendi varlığı üzerine düşünebilmesi

E şıkkı kültürün temeli olmaktan çok, kültürün bir sonucu olarak değerlendirilmelidir.

Dilbilim göstergeleri açıklarken kültürün oluşumunu açıklayan yaklaşımlar arasında değildir.

Küreselleşme pozitif bir dönüşüm gibi görünse de bu dönüşümde Batı merkezli bir işleyiş esastır. Bu nedenle de diyalektik bir işleyişi yoktur.

Frankfurt Okulu kültürü bir mücadele alanı olarak çözümler. Doğru cevap: D

Bu kültürün kökeni batı merkezlidir.

Emile Durkheim sosyolojiyi bir disiplin hâline getirmiş, özellikle din sosyolojisi alanında en önemli çalışmaları yapmış ve işlevselci yaklaşımları formüle etmiş Fransız sosyologdur. Özellikle “Dini Hayatın ilk Biçimleri” isimli eseriyle din sosyolojinin en önemli kitaplarından birini yazmıştır.

Yapısalcı Marksizmin ünlü düşünürü Louis Althusser kurumlar arasındaki belirlenimcilik (determinizm) ilişkisini Marx’ın altyapı-üstyapı eksenine üçüncü bir boyut getirerek açıklar. Ona göre toplum yapısı ekonomi, siyaset ve ideoloji ayakları üzerine oturur. Belirlenimcilik tek taraflı değildir. Bazı toplumlarda ekonomi, bazı toplumlarda siyaset başka bazı toplumlarda da ideolojik saç ayağı belirleyicidir. Ancak Althusser’e göre hangi kurumun hangi toplumda son kertede belirleyici olacağını yine ekonomi belirler (üst-belirlenim) diyerek Marx’ın bıraktığı boşluğu kendince kapatır.

Max Weber özellikle ekonomi ile din arasındaki belirlenimcilik hususunda dinin öneminin Marksist literatürde fazla küçümsenmiş olmasına karşı önemli bir tezi ifade etmiştir. Onun Protestan Ahlakı ile kapitalist ruh arasındaki çekiciliğe dair görüşleri bir ekonomik olgu olarak kapitalizmin oluşumunda bir dinsel zihniyet olarak Protestanlığın çok önemli bir katkısı olduğuna dairdir. Weber ekonomik belirlenimciliğe tam karşı bir alternatif olarak din belirlenimciliğini savunmaz. Aksine bu belirlenimciliğin tek taraflı olmadığını ve özellikle kapitalist bir ahlak ile dinin bir araya gelmesinin bir tarihsel olayı meydana getirdiğini söyler.