SOKAK SOSYAL HİZMETİ VE ADLİ SOSYAL HİZMET

Evsizliğin tarihi süreci beş ana dönemle sınıflandırılabilir. Bu beş değişim döneminin koşulları ve evsizlik tarzları birbirinden farklıdır. Blou’a göre ilk dönem, endüstrileşme öncesi dönemdir. Bu dönemde barınaklar yok denecek kadar azdır, evsizler bugünkü ev­sizlerden konsept olarak farklıdır. İkincisi, 18. yy sonlarında yaşanan sanayileşmedir. Ma­kineleşme ile birlikte işsizlik yaşanmıştır. Bu dönemde yaşanan evsizlik geçici bir nitelik taşımıştır. Köyden kente göç yaşanmıştır. Üçüncü dönem kolonileşmedir. Sömürü yoluyla Asya ve Afrika’dan insanların getirilmesi evsizliğe yol açmıştır. Dördüncü dönem sana­yileşmenin yaygınlaşmasıdır. 100 yıl süren bu süreçte kapitalizm gelişmiştir. Evsizlik en çok bu dönemde ortaya çıkmıştır. Bunu 1930 Büyük Ekonomik bunalım takip etmiştir. Beşinci dönem, 1980 sonrası yaşanan piyasa ekonomisidir.

Evsizleri zamansal, coğrafi ve tipografik olarak üç ana sınıfta toplayabiliriz:

1. Zamansal Sınıflama: Kronik evsizler: Kronik evsizler barınaklardan, otellerden, arkadaş evlerin­den, tek odalı işgal edilmiş barakalardan yararlanamayan, evsizliği bir yaşam biçimi olarak seçen kişilerdir. Bunlar uzun süreden beri evsiz olan kişilerdir. Caddelerde yaşamayı normal olarak kabul ederler ve açıkça evsiz olarak tanım­lanırlar. Toplumdaki diğer bireylerle iletişimlerinde çok şüphecidirler.

5. Sıcak bir ev ortamı sağlayamayan harap, dökük (baraka vs.) mekânlarda yaşamak durumda olanlar.

• Eğitimden çok üretim amacıyla çalıştırılma

4. Bilişsel gelişimleri risk altındadır: Bilişsel gelişimleriyle doğrudan bağlantılı olan dikkat, konsantrasyon, bellek ve görsel-uzamsal alanlarda güçlükler doğuran ana etken çocukların bali ve tiner gibi uçucu, uyarıcı ve uyuşturucu maddeler kokla­malarıdır.