SİYASİ TARİH

Napolyon Bonapart, 1793’te henüz 24 yaşındayken general rütbesine yükseltilmiştir.

Napoleon 9 Kasım 1799’da “18 Brumaire Darbesini” gerçekleştirip başa geçti. 30 Mart 1814’te Koalisyon güçleri Paris’e girdi. Napoleon’u imparatorluktan feragat ederek teslim aldı.

9 Mart 1814’te İngiltere ile Avusturya, Rusya ve Prusya arasında Chaumont Antlaşması imzalandı. Buna göre, aralarında 20 yıllık bir “Dörtlü İttifak” oluşturuldu. Polonya bu ittifakta yer alan ülkelerden biri değildir.

Viyana Kongresi’nde kurulduğu için “Kongre Polonya’sı” olarak anılan Pruya, ancak 1831’e kadar varlığını sürdürebilmiş ve o tarihte Rusya tarafından ortadan kaldırılmıştır.

Belçika üzerine yürüyen Napoleon’un ordusu 18 Haziran 1815’te Brüksel yakınlarındaki Waterloo’da Müttefiklerle yaptığı savaşı kaybetti. Bu hezimet, Napoleon’un siyasi kariyerinin de sonu oldu.

1848 Devrimlerinden önce ortaya çıkan Sosyalizm akımının savunduğu görüşler şöyle özetlenebilir: Fransız Devrimi’nin getirdiği hukuki eşitliğin ötesinde, sosyal ve ekonomik eşitliği sağlayacak adımların atılmasını savunuyorlardı. Mevcut ekonomik sistemi amaçsız ve adaletsiz buluyorlardı. Çalışma şartlarının ağırlığına, aşırı sermaye birikimine karşı çıkıyorlardı. Üretim araçlarında ortak mülkiyetin erdemi üzerinde duruyorlardı.

ABD Kongresi (Meclis), Başkan’ın eylemleri üzerinde güçlü bir denetim yetkisine sahipti. Yargı organları ise tam bağımsızlığa sahipti. “Erkler Ayrılığı” ilkesi, ABD sisteminde ilk günden itibaren güçlü bir biçimde işlerlik kazanmıştı. George Washington 1789’da ABD’nin ilk başkanı seçildi.

Kral’ın ancak Meclis çalışmalarını askıya almak yetkisi olabileceğini ve tek meclisin gerektiğini savunan kesim Radikallerdir.

Demokratik bir cumhuriyetin kurulmasından yana olmakla birlikte “terör dönemi”ni başlatan ve Cumhuriyet’e ihanetle suçlanarak bazı Jacobin arkadaşlarıyla birlikte idam edilen isim Robespierre’dir.

Direktuvar döneminde iki meclisli yapı benimsenmiş ve yasama yetkisi Beşyüzler Meclisi’ne devredilmiştir.

Konsüllük yönetiminde yasa önerme yetkisi Devlet Meclisi’ne aittir.

Tilsit Antlaşması Temmuz 1807’de Rus Çarı I. Alexander ile Napoleon’un Avrupa’da nüfuz alanları kurma konusunda uzlaşma sağladıkları antlaşma olmuştur.

Viyana Kongresi sonrasında Müttefikler ile Fransa arasında imzalanan antlaşma İkinci Paris Antlaşması’dır.

“Kutsal İttifak” dörtlü ittifak çerçevesinde bir araya gelen Müttefiklerin içinde yer alan İngiltere dışındaki üç ülke -Avusturya, Prusya ve Rusya- bir araya gelerek oluşturdukları birleşmedir.

İspanya’da ve Amerika kıtasında - İtalya’dan kaçan ihtilalcilerin buralara sığınmasının da etkisiyle - yeni karışıklıkların ortaya çıkması Metternich’i tekrar kaygılandırmıştır. Ayrıca, 1821 yılındaki Yunan ayaklanması da Metternich’de Rusya’nın Osmanlı Devleti’ne egemen olması korkusunu uyandırmıştır. Bunun üzerine, Metternich 1822 yılında Verona’da yeni bir kongre toplamıştır.

Kavram olarak ilk defa 1820’lerde İngiltere’de ortaya çıkan Radikalizm, hem henüz doğmakta olan işçilerin önderleri arasında, hem de birçok yeni sanayicilerin çevresinde benimsenmekteydi. Radikaller, Parlamento’yu ve Kilise’yi reformlaştırmaya yönelik birçok çalışma ortaya koyan Jeremy Bentham’ın izinden gitmişlerdir.

Büyük bir yüz ölçümüne sahip olan ABD, büyük çoğunluğu İngilizce konuşan 300.000 kişilik türdeş bir nüfusa sahipti. Nüfusunun çok büyük bir bölümünün Protestan oluşu, Avrupa’dakilere benzer dinsel ayrışmaların yaşanmasının önünde bir engeldi. Amerikan yerlilerinin (Kızılderililer) yaşadığı topraklara doğru bir genişleme imkânına sahip olan ABD, özellikle XIX. yüzyılın ortalarından itibaren tüm kıtaya yayılma politikası izlemiştir.

Robespierre, Cumhuriyet’e ihanetle suçlanarak bazı Jacobin arkadaşlarıyla birlikte 28 Temmuz 1794’te idam edilmiştir.

17 Ekim 1797’de Campo Formio’da Avusturya’yla barış yapıldı.

Mısır seferinin de iyi gitmediği bir sırada Napoleon, savaş meydanını bırakıp gizlice Paris’e geldi ve 9 Kasım 1799’da “18 Brumaire Darbesi”ni gerçekleştirdi.