SİYASİ DÜŞÜNCELER TARİHİ - Deneme Sınavı - 1

Geleneksel değerlerden tümüyle arınmak, dolayısıyla kafaları, zihniyetleri değiştirip yeni düzene uydurmak anlamlarını içeren kavram kültür devrimidir.

Siyasal toplumun yani devletin oluşumunda üç evre olduğunu savunan ulus egemenliği kuramı olan düşünür Sieyès’dir.

1791 Anayasası’ndaki “aktif yurttaş-pasif yurttaş” ayrımını belirleyen ölçüt (kriter), zengin ya da yoksul olunmasıdır.

Jakobenler halkın cahil olduğu için yönetemeyeceği görüşünü savunmamışlardır.

Asıl adı Charles Louis de Secondat, Baron de la Brède et de Montesquieu (1689- 1755) olan düşünür, 1748’de en önemli yapıtı olan Yasaların Ruhu Üzerine’yi piyasaya sürmüştür.

Montesquieu’ye göre, “cumhuriyette halkın tümü egemen güce sahipse bu bir demokrasidir. Egemen güç ,halkın bir bölümünün elindeyse buna aristokrasi denir.”

Montesquieu, “yasaların izin verdiği her şeyi yapma hakkı” olarak tanımladığı siyasal özgürlüğün ancak yurttaşların kendilerini başkalarına ve siyasal iktidara karşı güvende hissettikleri ılımlı yönetimlerde, yani monarşide bulunduğunu belirtir.

Soyluların her konuda yargılanmaları, bir mahkemeye dönüşen Lordlar Kamarası’nda yapılır.

Bir bakanın ya da bir yüksek devlet görevlisinin (savcı işlevini üstlenen) Avam Kamarası tarafından suçlanıp (yargıç görevini üstlenen) Lordlar Kamarası tarafından yargılanması kuralı Impeachment’tır.

Rousseau bir eşitlik düşünürü olmasına karşın paradoksal bir şekilde kadın-erkek eşitsizliğini benimsemektedir.

Egemen otorite basit ve tektir; bölünmesi, yok edilmesi demektir.

Tüm Hristiyan yazarlar içinde, hem derdi hem de çareyi görüp kartalın iki başını birleştirmeyi ve her şeyde siyasal birliği sağlamayı önerme yürekliliğini gösteren tek filozof Hobbes’tir.

Temelde var olan onur ilkesi monarşi ile özdeşleşmiştir.

‘Yönetim Üzerine İki İnceleme’ Rousseau’nun kitaplarından birisi değildir.