SİYASAL İLETİŞİM

Lobicilik, hükümetin karar alıcı mercilerinin belirli bir grubun, topluluğun, şirketin, kurumun veya yabancı bir ülkenin ekonomik, hukuksal, sosyal veya siyasal çıkarları doğrultusunda karar almasını sağlamaya yönelik faaliyetlerdir. Doğru cevap A'dır.

Lobicilik, ekonomik sistemin değil siyasal sistemin önemli parçaları olan yasama ve yürütme yetkisini elinde bulunduranları veya bu kişilerle yakın temasta bulunan kimseler üzerinde etkili olma faaliyetidir. Doğru cevap B'dir.

Türkiye’de bugünkü anlamda ilk lobi faaliyetleri ilk kez Cumhuriyetin ilanından sonra 1924 yılında, Amerika’ya göç eden Türklerin kurduğu bir dernek olan Türk Teavün Cemiyeti tarafından gerçekleştirilmiştir. Doğru cevap C'dir.

Kongre yüzyüze iletişim faaliyetlerindendir. Doğru cevap D'dir.

Siyasal iletişim ve lobicilik arasındaki tek farklılık, siyasal iletişim etkinliğinin siyasal aktörlerden halk topluluklarına doğru, lobicilik faaliyetlerinin ise siyasal gruplara ve aktörlere yönelik olmasıdır. Doğru cevap E'dir.

Doğrudan Lobicilik

Bu lobicilik türü, bir grubun ya da kurumun temsilcisi konumundaki lobicinin, etki altına almak istediği kanun yapıcılar ve uygulayıcılar ile yüz yüze yani doğrudan etkileşime girdiği tür olarak açıklanabilir

Basın yayın kuruluşlarına mektup yazmak, dernekler ve sivil toplum kuruluşlarıyla etkileşime girerek yürüyüşler düzenlemek, mitinglere katılmak, seçmenlerle yüz yüze toplantılar gerçekleştirmek, oturma eylemleri organize etmek, broşür dağıtmak dolaylı lobicilik faaliyetinde başvurulan yöntemlerdir. Doğru cevap B'dir.

Kolektif lobicilik türü, lobi faaliyetlerini yerine getiren temsilcilerin ortak amaçlar etrafında birlikte hareket etmesi olarak açıklanabilir. Bu lobicilik türü için "lobicinin lobiciye lobi yapması." da denmektedir. Doğru cevap C'dir.

Lobiciler, bireysel olarak doğrudan siyasetin karar alıcı güçlerine mektup, e-posta ve mesaj gibi yöntemlerle ulaşabilmekte, davanın gerekçelerini ve faaliyetlerin haklılığını ortaya koyacak enformasyon akışını hedef kitleye yönelik gerçekleştirebilmektedir. Doğru cevap D'dir.

Lobici, yüz yüze iletişimin avantajları sayesinde hedef kitle üzerindeki güven ve ikna gücünü arttırmaktadır. Doğru cevap E'dir.

Çıkarlar yönünde siyasal otoriteyi, kamuoyu ve basın gibi etkileyici kanallar aracılığı ile baskı altına almaya çalışan lobicilik türü sesli lobiciliktir. Doğru cevap E'dir.

Günümüzde birçok ülkede, demokrasilerin gerçek anlamda işleyebilmesi, siyasal sistem ile bağ kurulması ve kamuoyunun önde gelen kuruluşlar ve siyasal sistemler hakkında bilgilendirilmesi ve ortak bir paydada buluşturulmasının bir yolu olarak görülen lobicilik, bu ülkelerde profesyonel bir meslek dalı olarak okutulmaktadır.

Lobicilik faaliyetleri belli bir zümre adına, siyasal sistemin önde gelen kişilerinin ve özellikle hükümetin yasama ve yürütme gücünü elinde bulunduranların, çeşitli yöntem ve tekniklerle etki altına alınmaya çalışıldığı kulis faaliyetleridir.

Şüphe içeren, temsil ettiği zümrenin amaç ve yatırım planlarına tam olarak hâkim olmayan, etki altına almaya çalıştığı kişi, kurum, grup ya da topluluğun özelliklerini bilmeyen ve bu hedef kitlelere açık ve kesin bilgi sunmayan bir lobici güven bağı oluşturamayacağı gibi iletişim etkinliğinin de beklenen sonucu vermesi söz konu olmayacaktır.

Lobicilik temelde iknaya dayalı bir faaliyet olduğu için, lobiciler aynı zamanda iyi bir halkla ilişkiler uzmanı olmalıdır. Stratejik düşünebilen bir lobici, aynı zamanda planlarını hangi halkla ilişkiler yöntemleriyle uygulamaya koyması gerektiğini bilmelidir. Ayrıca lobici, zaman yönetimini başarılı bir şekilde sağlayabilmeli ve amaçların gerçekleştirilmesi konusunda sabırlı davranmalıdır.

Siyasal iletişim faaliyetleriyle lobicilik faaliyetlerinin her ikisinde de bilgilendirme ihtiyacının olması, ikisi arasındaki bir benzerliktir. Siyasal iletişim ve lobicilik faaliyetlerinin her ikisinde de retorik ve dilin kullanımı çok önemlidir. Siyasal iletişim ve lobicilik faaliyetlerinin her ikisinde de mesajı gönderen örgütlü yapılardır. Hareket edilen temel niyetin benzerlik gösterdiği siyasal iletişim ve lobicilikte, hedef kitlelere gönderilen mesajların istenen düzeyde etki ve davranış değişikliği yarattığının bilinmesine ihtiyaç vardır.

Bir yasanın çıkması sürecinde belirli amaçlara yönelik olarak yasanın kapsamını belirlemeye ve bu gücü elinde bulunduran siyasal otoriteyi etkilemeye çalışan bir lobici, bu konuda o ülkedeki sivil toplum kuruluşlarını ya da genel kamuoyunu arkasına almaya çalışabilir. Ya da siyasal otoriteyi etkilemek adına ülkedeki ekonomik güç odaklarıyla belirli çıkarlar ve amaçlar bağlamında birlikte hareket etmeye ihtiyaç duyabilir. Ancak lobicilik faaliyetlerinin en temel hareket noktası hükümetlerin yasama ve yürütme gücü olduğu için, diğer hedef kitleler bu amacı gerçekleştirmek yönünde belirlenen stratejilerin destekleyici gücü olarak işlev görmektedir.

Lobicilik faaliyetleri genel itibariyle 3’e ayrılmaktadır. Bunlar; doğrudan lobicilik, dolaylı lobicilik ve kolektif lobicilik olarak adlandırılmaktadır. Bu üç ayrımın dışında lobiciliğin; yerel lobicilik, uluslararası lobicilik, etnik lobicilik ve sesli-sessiz lobicilik olarak isimlendirilen birçok tür ve tekniği daha bulunmaktadır.

Hedef kitlenin doğrudan lobicilik etkinliği ile istenen düzeyde etki altına alınamaması sonucu ya da oluşturulan etkinin güçlendirilmesi amacıyla başvurulan yönteme dolaylı lobicilik adı verilir. Bu amaç ile dolaylı lobicilik türünde lobici, yasama ve yürütme gücünü doğrudan elinde bulunduran siyasal erke yakın olan bürokratik kişilikler üzerinde faaliyette bulunmaya başlamaktadır.

Uluslararası lobicilik; lobi faaliyetlerinin ulus ötesi alanda gerçekleştirilecek uygulamaların ve alınacak kararların ülkelerin menfaatleri doğrultusunda yapılmasını sağlamaya yönelik bir lobicilik türüdür. Hükümetlerin ön planda olduğu bu lobicilik faaliyetinde, uluslararası alanda alınacak siyasal, sosyal ve ekonomik bir kararın ülkeleri olumsuz etkilememesi ve istenen biçimde gerçekleşebilmesi için hükümet temsilcileri hedefteki karar mercilerine yönelik birebir ziyaretlerde bulunabileceği gibi faaliyetler uluslararası birlikler aracılığıyla da yapılabilmektedir. IMF ve NATO oluşumları buna örnek gösterilebilir.

Kitle iletişim araçları hızlı olması, mekânsal sorunları ortadan kaldırması ve özellikle televizyon ve internet teknolojisi sayesinde aynı anda çok geniş halk kitlelerine ulaşabilmesi sayesinde lobiciler tarafından hükümet yönündeki faaliyetlerde sıklıkla kullanılmaktadır. “Kitle iletişim araçlarının, kamuoyuna sundukları haber ve bilgilerle bireylerin siyasal davranışlarının oluşum aşamasına önemli katkılar sağladıkları belirtilmektedir” (Özkan, 2007:39).