SİYASAL İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 10

Kamuoyu kavramı, halkın bir konuya yönelik oluşturduğu ortak kanaatlerdir. Doğru cevap A’dır.

Kamuoyu bireylerin parçası olduğu toplumsal yapı içinde yetiştiği kültürden, ideolojilerden, yaşam alışkanlıklarından, siyasal kültürden beslenmektedir. Tüketim alışkanlıklarından ise beslenmez. Doğru cevap E’dir.

Kamuoyunun oluşumunda birinci aşama; kitle davranışı dönemidir. Kanaatler bu dönemde birincil gruplar içinde oluşmaktadır. İkinci aşama kamusal tartışmalar ve çelişkiler dönemidir. Bu dönemde biçimlenen kanaatler ikincil gruplara aktarılmaktadır. Son aşama ise kurumsallaşmış karar verme aşamasıdır. Bu aşama sonucunda olumlu ya da olumsuz bir eylem ortaya konulmaktadır. Doğru cevap E’dir. Kamuoyunun oluşmasıdır.

Siyasal iletişim, özünde siyasal aktörlerin seçmenleri ikna etme amacına dayanan faaliyetler bütünüdür. Doğru cevap A’dır.

Kamuoyunun en önemli işlevi, toplumsal beklenti ve taleplerin siyasal sisteme aktarılması ve siyasal yapının bu konuda harekete geçirilmesidir. Doğru cevap B’dir.

Tutum, bireyin herhangi bir konuya ya da soruna ilişkin gösterdiği somut davranışsal eğilimleridir. Doğru cevap D’dir.

Propaganda, hedef kitlelerin algılarının şekillendirilmesi, bilgilerinin yönlendirilmesi ve davranışlarının yönetilmesi sonucunu doğuracak motivasyonlar oluşturacak şekilde girişilen maksatlı ve sistematik çabalardır. Doğru cevap A’dır.

Siyasal iletişim faaliyetlerinde sıkça görülen bir başka propaganda tekniği de simgelerden yararlanmaktır. Renkler, amblemler, sloganlar ve seçim türküleri bunlara örnek verilebilir. Doğru cevap C’dir.

Siyasal partilerin ve politik aktörlerin uzun bir süreçte gerçekleştirdiği kampanya çalışmalarını etkileyen unsurlar genel itibariyle siyasal parti ve lider, seçmenin nitelikleri ve iletişim yöntem ve araçlarıdır. Doğru cevap E’dir.

Siyasal seçim kampanyalarını dört aşamalı bir süreçle yönetmek mümkündür:

-Araştırma ve hazırlık

Doğru cevap A’dır.

Türkiye’de siyasal nitelikli ilk kamuoyu araştırmaları 1950’li yılların çok partili hayata geçiş döneminde gazeteler tarafından yapılmıştır. Ancak, kalabalık yerlerde “kime oy vereceksiniz” sorusuyla gerçekleştirilen bu araştırmalar bilimsel bir niteliğe sahip olmamıştır.

Propaganda stratejileri şunlardır: Parti lideri ya da adaya yönelik imaj çalışması yapılması, diğer partilerin faaliyetlerini kötüleme, somut olgu verilerden yararlanma, ulusçuluk, milliyetçilik gibi olguların kullanılması suretiyle seçmenleri duygusal bir paydada birleştirme, parti amaçlarını açıkça duyurma, aleniyet olgusunun vurgulanması, korku unsurundan yararlanma, kamuoyu araştırma sonuçlarını genel kitleye açıklama, dedikodu kültüründen yararlanma, olayları abartma ya da örnek gösterme.

Lobicilik; hükümetin karar alıcı mercilerinin belirli bir grubun, topluluğun, şirketin, kurumun veya yabancı bir ülkenin ekonomik, hukuksal, sosyal veya siyasal çıkarları doğrultusunda karar almasını sağlamaya yönelik faaliyetlerdir. Doğru cevap E'dir.

Hükümetlerin karar alma mekanizmalarını grupların, şirket ve kuruluşların amaçları ve çıkarları yönünde etkileme faaliyetleri olarak tanımlanan lobiciliğin çıkış merkezi ABD olarak kabul edilmektedir. Doğru cevap D'dir.

Bir lobici akılcı davranmalı, temsil ettiği topluluk, kurum ya da şirketin çıkarlarıyla doğru orantılı hareket etmeli ve etki altına alınmak istenen hedef kitleleri kişisel ilişkileri ve öznel yargılamalarıyla değil, rasyonel bir yaklaşımla ve gerçekçi saptamalarla belirlemelidir. Çünkü bir lobici; yerel, ulusal ve uluslararası alanda bir grubun, kurumun ya da topluluğun profesyonel temsilcileridir ve bu kurumlarla siyasal mekanizma ve aktörler arasında aracılık işlevi yerine getirirken, o kurumun, grubun ve hatta kamunun uzun vadede kaderini belirleyebilecek düzeyde etkin bir role sahip olmaktadır. Doğru cevap C'dir.

Verilen diğer bilgiler doğru olmakla birlikte, her iki faaliyette de iletişim etkinliğinin siyasal aktörlerden halk topluluklarına doğru olduğu düşüncesi doğru değildir. Siyasal iletişimde durum böyle iken, lobicilik faaliyetinde iletişim etkinliği siyasal gruplara ve aktörlere yöneliktir. Doğru cevap D'dir.

Lobicilik faaliyetleri genel itibariyle 3’e ayrılmaktadır. Bunlar; doğrudan lobicilik, dolaylı lobicilik ve kollektif lobicilik olarak adlandırılmaktadır. Bu üç ayrımın dışında lobiciliğin; yerel lobicilik, uluslararası lobicilik, etnik lobicilik ve sesli-sessiz lobicilik olarak isimlendirilen birçok tür ve tekniği daha bulunmaktadır. Doğru cevap C'dir.

Kolektif lobicilik, lobi faaliyetlerini yerine getiren temsilcilerin ortak amaçlar etrafında birlikte hareket etmesi olarak açıklanabilir. Bazen lobicilerin yalnızca basın yayın kuruluşları, halkla ilişkiler birimleri, dernekler ya da seçmen kitleleriyle birlikte hareket etmesi yeterli gelmemektedir. Bu yüzden birbirine yakın amaçlar taşıyan lobiciler de istenen yönde bir karar çıkmasını sağlayabilmek adına güçlerini birleştirmekte ve birbirleriyle çeşitli paylaşımlarda bulunmaktadır. Doğru cevap B'dir.

Etnik lobicilik; ulusal ve uluslararası düzeyde, aynı etnik kökene sahip olan kişilerin genellikle milliyetçilik ilkesi çerçevesinde ortak amaç ve menfaatler yönünde gerçekleştirdiği lobicilik faaliyetidir. Ermeni, Rum ve Yahudi lobileri uluslararası alanda faaliyet gösteren etnik lobi gruplarına örnek gösterilebilir. Bu çerçevede ABD'deki Yahudi lobisinin faaliyetleri de etnik lobiciliğin bir örneğidir. Doğru cevap C'dir.

Doğrudan, dolaylı ve kolektif genel ayrımının dışında dört çeşit lobicilik çeşidi bulunmaktadır. Bunlar; yerel lobicilik, uluslararası lobicilik, etnik lobicilik, sesli-sessiz lobiciliktir. Gizli lobicilik bu çeşitlerden birisi değildir. Doğru cevap E'dir.