SINIF YÖNETİMİ

Hedef davranışlar, öğrencilerde, öğretim uygulamasından sonra görülmek istenen davranışlardır. Bunların çeşitli düşünürlerce sınıflamaları yapılmıştır. Günümüzde en yaygın bilineni, bilişsel, devinsel ve duyuşsal şeklinde gruplananıdır. Bu ayırım, incelemeyi kolaylaştırmak içindir, yoksa aynı hedef davranışın, hem bilişsel, hem duyuşsal hem de devinsel yanı vardır. Uygulamada buna göre hedef ve davranış yazılırken, bilişsel basamaklar esas alınarak, duyuşsal ve devinsel yanlarla bütünleştirilerek yazılır.

Eğitsel hazırlıklar tamamlandıktan sonra, program içeriğinin paylaşılıp bütünleştirilmesi, dönüt alınıp düzeltme yapılması, ulaşılan hedef davranışların pekiş­tirilmesi süreci, eğitim uygulamasının ana basamakları olarak görülür. Başka bazı kaynaklarda bir basamak olarak ele alınmış olan ölçme ve değerlendirme, burada dönüt alıp düzeltmenin bir aracı olarak görülmüştür.

Öğrenciler, ders başında, ders arasındaki etkinliklerini henüz tamamlamamış, kendilerini derse verememiş, konuşmalarını bitirmemiş olabilirler. Öğretmenin sınıfa girmesi, bu etkinliklerin bitirilmesine yetmeyebilir. Böyle durumlarda, öğrencilerin, hedef davranışlar için yapılacak etkinliklere hazır hale getirilmesi gerekir. Öğretmen, sınıftaki herkesin ilgisini çekmeden derse başlarsa, hedeflere ulaşılması güçleşebilir. Öğretmenin öğrencilerin hedef davranışlara ulaşmasını sağlamak için yapılacak etkinliklere hazırlanmasına dikkat çekme adı verilir.

Değerlendirme: Ölçüm sonuçlarının (dönütlerin), ölçütlerle karşılaştırılıp, değer yargılarıyla ifade edilmesidir. Değerlendirmenin amacı, amaçlardan sapmalar varsa düzeltmek, yanlışları doğrularla değiştirmek, eylemi geliştirmek ve bu etkinliklerle hedef davranışlara ulaşılmasını sağlamaktır.

Bu tablolara belirtke tablosu denir. Soruların belirtke tablosu yardımıyla oluşturulması, bu sıkıntıları ön­leyebilir.

Yapıp gösterme veya örnekleme aşaması, soru-yanıtla tamamlanmalı, izleyici nelerin, hangi sırayla, nasıl yapıldığına ilişkin sorularıyla veya yapıp gösterenin, örnekleyenin sorularıyla, bu kavramayı tamamlamalıdır. Yapıp göstermeyi yar­dımla yaptırma, örnekletme izlemelidir. Öğrenen, öğretmen gözetimi ve yardı­mıyla eylemi yapmalı, örneği vermeli, öğretmen işe olabildiğince az karışarak, kendisi yapmayıp, söylemeyip, göstermeyip, yapanın bulmasını sağlayarak bu sü­reci işletmelidir.

Türkçe kitabı diğerlerinin tersine özet bir araçtır. Öğretmen özet bir araç olan Türkçe kitabıyla yetinmek yerine, bu özetlerin asılları olan masal, öykü, roman, deneme, ... kitaplarıyla öğrencilerin tanışıp anlaşması sağlanmalıdır.

Güdülerin belki de en güçlüsü, başarı güdüsüdür. Başarının tadını alan öğren­ciler, bu tadı tekrar alabilmek için, yeni başarılar arayacaklardır. Başarı, bir çaba karşılığında olmalı, öğrencinin gücü ile bu çaba dengeli olmalıdır. Gücü üstünde çabaya zorlanan öğrenci, korkup, başarı girişiminde bulunmayabilir.

Ödül ve ceza da, güdüleyici olarak kullanılabilir. Ödüller, övgü, destek olma, beğenme, sosyal kabul, grup üyeliği, bir aracı kullanmasına izin verme, öncelik hakkı verme, maddi ödüller şeklinde geniş bir seçenekler yelpazesi şeklindedir. Herkesin ödül alabileceği bir sınıf düzeni oluşturmak, öğretmenin görevidir. Ödüle değer hiçbir çabası olmayan öğrenciyi bile, basit bir işte kendine yardım ettirerek ona teşekkür etmek, öğretmenin yapması gereken bir iştir. Ödül ve ceza seçiminde, “fırsat düştükçe ödül, zorunlu kalındığında ceza” ilkesi kullanılmalı, öğrencinin ceza alabileceği durumlar oluştuğunda, öğretmen ilk suçu kendinde aramalıdır. Ödüllerle hedef davranışlar arasında ilişki kurulmalıdır.

İçeriğin düzenlenişine ilişkindir. İçerik, amaçlarla, önceki öğrenmelerle, öğrene­nin hazırbulunuşluk düzeyiyle, dikkatsizliğe veya vazgeçmeye götürmeyecek bir hızla, uygun yöntemlerle, uygun bir sırayla verilmelidir. Öğrencileri, bir tiyatro oyuncusunun kendisini rolüne vermesi düzeyinde, eğitsel çalışmalara katabilmek için, eğitsel süreçlerin hangi basamaklarında nelerin, nasıl yapılacağı, nelerin ne­leri izleyeceği, etkinlik dilimlerinin birbirine nasıl bağlanacağı belirlenmelidir. Bunların hepsi kurgu ile yapılır.

En az kullanılması gereken öğretim yöntemi "anlatım"dır.

Öğrenenlerin hedef davranışları uygun koşullar oluşturup yapar hale getirilmesi işi “eğitim” olarak adlandırılır.

Hedef davranışlar, öğrencilerde, öğretim uygulamasından sonra görülmek istenen davranışlardır.

Sınıf içi eğitim-öğretim etkinlikleri sonucu ulaşılması amaçlanan hedef davranışlar;bilişsel, devinsel ve duyuşsal şeklinde gruplandırılmaktadır.

Eğitim araçları, amaçlara, olanaklara ve bu amaçlara ulaşması beklenilen öğrencilerin özelliklerine göre belirlenir.

EĞİTİM UYGULAMASI
• Dikkati Çekme
• Amaçları Açıklama
• Güdüleme
• Kurgu
• İçeriğin Paylaşılması ve Uygulanması
• Dönüt Alma, Düzeltme
• Özetleme, Pekiştirme

Doğru cevap "paylaşımda bulunma"yani "d"şıkkıdır.

Dikkat Çekme: Öğretmenin öğrencilerin hedef davranışlara ulaşmasını sağlamak için yapılacak etkinliklere hazırlanmasıdır.

Güdülerin belki de en güçlüsü, başarı güdüsüdür.

Değerlendirme: Ölçüm sonuçlarının (dönütlerin), ölçütlerle karşılaştırılıp, değer yargılarıyla ifade edilmesidir.

Bir derste ulaşılması düşünülen birden çok hedef varsa, özetleme ders sonunda da yapılmalıdır.