Sağlık Politikalarında Güncel Yaklaşımlar

Sağlık hizmetlerinin standartlara uygunluğu sağlık düzeyi göstergeleri, kalite ve akreditasyon kavramları ile ilişkilidir.

ISO sertifikasyonu süreçler üzerine yoğunlaşan, hizmet kullanıcılarının istekleri doğrultusunda üretim süreci için oluşturulmuş bir kalite sistemidir.

Toplam kalite yönetimi, arz edenlerin gereksinimlerini karşılama becerisine dayanan, bir ürünün veya hizmetin nitelikleri veya özelliklerinin toplamıdır.

Sağlık kurumlarında hizmet kalitesinin değerlendirilmesi ilk olarak 1913 yılında hastanelerin sağlık hizmet kalitesinin ve güvenliğinin izlenmesi ve denetlenmesi amacıyla ortaya çıkmıştır.

Henrick L.Blum’a göre sağlık toplum katılımı, çevre, sağlık hizmetleri, davranış faktörleriyle ilişkili bir kavramdır.

Sağlık politikasının amacı, hakkaniyetli, kapsayıcı, erişilebilir, sürekli, maliyet etkin, şeffaf bir biçimde halkın sağlığını korumak ve geliştirmek için atılan adımlar olarak tanımlanabilir.

İş sağlığı ve güvenliği konusu bütün çalışanları bağlayan, çalışma yaşamı ve ortamının temel öğelerindendir.

İtalyan hekim Bernardo Ramazzini 1700’lü yılların başında yayımlandığı “De Morbis Artificum Diatriba” adlı kitabıyla işyerlerinde koruyucu önlemlerin alınması gerektiğini, ergonomi ilkelerini açıklaması önemli bir dönüm noktasıdır.

İnsanlığın varlığını koruması, geliştirmesi amacıyla, hayvanlarla mücadele ile başlayan süreçte çalışma ile devam eden süreç insanoğlunun gelişimiyle ilişkili bir durumdur.

İş Sağlığı ve Güvenliğinin Tarihsel Gelişimi

İlkel toplumlarda iş sağlığı anlamında bulgulara rastlanmamaktadır. İlk bulgular Roma döneminde gözlemlenmiştir.

İş sağlığı güvenliğinin dönüşümü Türkiye’de de çeşitli aşamalardan geçmiştir. İş kazası ve meslek hastalıklara sanayileşme süreciyle birlikte önem verilmeye başlanmıştır. Osmanlı devleti döneminde başlıca savunma sanayi ağırlıklı olan işletmelerden oluşmaktadır. Ayrıca loncalara bağlı olan küçük atölye ve zanaatkarlar olup bu çerçevede düzenlemeler yapılmaktadır. Çalışma yaşamındaki işçilerin çalışma akdini düzenleyen Mecelle yürürlüğe girmiş, 1865 yılında çalışma koşulları, madende hekim bulundurulmasını içeren Dilaver Paşa Nizamnamesi yürürlüğe girmiş, sonrasında iş sağlığı güvenliği ile ilgili hükümleri de içeren Maadin Nizamnamesi, 1908 yılında sendikaların kurulmasına ilişkin tüzük yürürlüğe girmiştir.

İş sağlığı güvenliğinin dönüşümü Türkiye’de de çeşitli aşamalardan geçmiştir. İş kazası ve meslek hastalıklara sanayileşme süreciyle birlikte önem verilmeye başlanmıştır. Osmanlı devleti döneminde başlıca savunma sanayi ağırlıklı olan işletmelerden oluşmaktadır. Ayrıca loncalara bağlı olan küçük atölye ve zanaatkarlar olup bu çerçevede düzenlemeler yapılmaktadır. Çalışma yaşamındaki işçilerin çalışma akdini düzenleyen Mecelle yürürlüğe girmiş, 1865 yılında çalışma koşulları, madende hekim bulundurulmasını içeren Dilaver Paşa Nizamnamesi yürürlüğe girmiş, sonrasında iş sağlığı güvenliği ile ilgili hükümleri de içeren Maadin Nizamnamesi, 1908 yılında sendikaların kurulmasına ilişkin tüzük yürürlüğe girmiştir

İş sağlığı güvenliğinin dönüşümü Türkiye’de de çeşitli aşamalardan geçmiştir. İş kazası ve meslek hastalıklara sanayileşme süreciyle birlikte önem verilmeye başlanmıştır. Osmanlı devleti döneminde başlıca savunma sanayi ağırlıklı olan işletmelerden oluşmaktadır. Ayrıca loncalara bağlı olan küçük atölye ve zanaatkarlar olup bu çerçevede düzenlemeler yapılmaktadır. Çalışma yaşamındaki işçilerin çalışma akdini düzenleyen Mecelle yürürlüğe girmiş, 1865 yılında çalışma koşulları, madende hekim bulundurulmasını içeren Dilaver Paşa Nizamnamesi yürürlüğe girmiş, sonrasında iş sağlığı güvenliği ile ilgili hükümleri de içeren Maadin Nizamnamesi, 1908 yılında sendikaların kurulmasına ilişkin tüzük yürürlüğe girmiştir.

İş Sağlığı ve Güvenliğinin Tarihsel Gelişimi

Cumhuriyetin ilanından sonra iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili hükümleri içeren 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu yürürlüğe girmiştir.

Cumhuriyetin ilanından sonra;

Bu süreçte 1932 yılında Uluslararası Çalışma Örgütüne üye olunmuş, sözleşmenin neredeyse yarısına taraf olunmuş.

2003 yılında yürürlüğe giren 4857 sayılı kanunla esnek çalışma ve esnek üretim kanunlaşmıştır.

Sağlık politikaları, halkın sağlığının korunması, hastanın ilaçlara güvenli bir şekilde ulaşmasına olanak sağlayıp akılcı ilaç kullanımını teşvik etmeli, ölçüsüz ilaç harcamalarından korumak ve azaltmak gibi önemli amaçları da içermelidir.

Kanıt, bilinmeyen veya doğruluğundan kuşku duyulan bir şeyin doğruluğunun ortaya konması veya mevcut inanç ve gerçekleri ispatlama, çürütmedir.

Sağlık hizmetlerinde kalite, sağlık sisteminin unsurlarının, sağlık düzeyi göstergelerinin çeşitli kriterlere uygunluk durumudur.