SAĞLIK KURUMLARINDA İLETİŞİM

Temel olarak iletişim süreci; kaynak, ileti, kodlama, kanal, alıcı, kod açma, geri bildirim, gürültü/parazit unsurlarından oluşur. Sosyalleşme bu unsurlar içinde değildir.

Kişilerin kendileriyle ilgili zihinlerinde taşıdıkları resme benlik bilinci denir.

Soyut konuşma, iyi ve etkili bir iletişim için dikkat edilmesi gereken unsurlardan biri değildir.

Sağlık iletişiminde üç temel dinleme tekniği vardır: Aktif dinleme, reflekktif dinleme ve empatik dinleme.

İletişim sırasında konuşmacının sesinin alçalıp yükselmesi, azalıp çoğalmasına ses tonu denir.

Kıyaslamak, iletişimi bozan bir unsurdur ama kıyaslama yapmamak, bazı durumlarda iletişimde olması gereken bir unsurdur.

Sorunun üzerine gitmede ısrarcı olmak, öfke kontrolünü sağlamaz aksine iletişimi daha da zorlaştırabilir. Bu nedenle bu bir öfke kontrolü tekniği değildir.

Öfke yaşayan hastayla konuşurken sağlık personeli hastanın duygularını göstermesine olanak sağlamalıdır, bu nedenle bu duruma izin vermemesi yanlıştır.

Ses tonu, sözlü iletişimde önemli bir unsurdur.Sözsüz iletişimde baş, gövde, jestler, mimikler, postür, gözler, dudaklar, bacaklar önemli unsurlardır.

İnsanların yüz yüze kurdukları ilişkilerde kelimeler %10 (yüzde on), ses tonu %30 (yüzde otuz) ve beden dili %60 (yüzde altmış) önem taşımaktadır.