SAĞLIK KURUMLARINDA İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 18

2014 yılında Sağlık Meslek Mensupları ile Sağlık Hizmetlerinde Çalışan Diğer Meslek Mensuplarının İş ve Görev Tanımlarına Dair Yönetmeliğe göre, işitsel algı değerlendirmesi ve rehabiltasyonu yapmak, Odyologların iş ve görev tanımlamaları arasında yer almaktadır. Doğru seçenek (D)dir.

Çoğu insan sözünün kesilmesine sert tepki gösterir ve bunu saygısızlık olarak yorumlar. Karşılıklı konuşma sırasında karşıdakinin sözünü kesmemek, pek çok kişi için saygı ve iltifat olarak algılanır. Konuşmakta olan birinin sözünü kesmemek, hatta daha fazla anlatmasını istemek, etkili bir iletişim için doğru bir davranış olur. Doğru seçenek (E)dir.

İletişim, sözlü ve sözsüz olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. Sözlü iletişim; konuşma-dinleme ve yazma-okuma eylemlerini içermektedir. Sözsüz iletişim ise yüz ifadesi, göz teması, beden dili ve mekansal mesafe gibi unsurları kapsamaktadır. Ses tonu, konuşma ritmi, entonasyon, sözcükler arası duraksamalar ve konuşma ritmi de sözsüz iletişimin bileşenleri arasındadır. Doğru seçenek (E)dir.

"Bu benim işim değil" ifadesi olumsuz etki yaratabilecek bir ifadedir. Doğru seçenek (C)dir.

“Hangi durumlarda ağrınız artıyor?” ifadesi, hastayı konuşturmaya yönelik açık uçlu bir sorudur. Doğru seçenek (E)dir.

Terminal dönemde olduğunu bilen hasta sıkıntılı ve üzgündür. Bol esprili bir yaklaşım, sağlık personelinin onun duygularını anlamadığı, empati  kuramadığı, saygılı davranmadığı anlamına gelebileceğinden uygun bir yaklaşım değildir. Bu nedenle doğru seçenek (E)dir.

Hekim, hastanın istediği müddetçe yanında hazır olacağına ilişkin güven oluşturur. Doğru seçenek (C)dir.

Terminal dönemde sağlık personeli–hasta iletişiminde hastanın acı ile baş etme sürecini dikkate almak ve hastanın duygularını onaylamak gerekir. Bu bağlamda, terminal dönemde olduğunu öğrenen hastanın teğkileri anlayışla karşılanmalıdır. Doğru seçenek (E)dir.

Terminal dönemde olduğunu öğrenen hastanın ilk tepkisi inkâr etmektir. Hasta durumun gerçek olmadığını düşünür, söylenenleri reddeder, kabullenmez.

Bilgilendirme süreci hekim–hasta arasında diyalog ile başlar, görsel materyaller ve videolar ile desteklenir. Ortak karar alma sürecinin ardından yazılı bir belge hastaya sunulur ve imzalaması istenir. Doğru seçenek (E)dir.

Ameliyat günü, düşük riskli ameliyatlarda hastaya tartışmak için yeterli zaman ayrıldıysa ve hasta ameliyatın içeriğini algıladıysa hastayı bilgilendirme süreci yeterli kabul edilir. Doğru seçenek (E)dir.

Hastanın ihtiyaçlarını, şikâyetlerini ve isteklerini dile getirmesine izin vermemek hasta-hekim ilişkisini olumsuz yönde etkiler. Doğru seçenek (D)dir.

Hasta yakınları genellikle hasta, aile bireyleri ve sağlık hizmeti sunan personel arasında irtibat sağlayan kişi görevini üstlenen kişilerdir. Bu doğrultuda, günümüz sağlık hizmetlerinde aile merkezli hizmet anlayışı giderek daha fazla önem kazanmaktadır. Aile merkezli hizmet anlayışı, sağlık hizmetlerinin sunumunda bazı gereklilikler şunlardır: Hasta ve yakınlarının ihtiyaçları temelinde en ideal tedavi ve bakım sürecini sağlamaya yönelik olarak hasta ve yakınları ile bilgi paylaşımının sağlanması, verimli hizmet sunumu için gerekli olan kişilerin ve kaynakların bir araya getirilmesi, bilgilendirme ve iletişim sağlamak amacıyla kişilere özgü yazılı-görsel materyallerin kullanılması, şikâyetlerin minimize edilmesi amacıyla fiziksel rahatlığın sağlanması, anksiyete ve stres gibi olumsuz duyguların altında yatan nedenlerin açığa çıkarılarak belirlenmesi, hastanın ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik olarak hasta yakınlarının tedavi ve bakım sürecine dâhil edilmesi.

Bu bilgiler ışığında doğru seçenek (C)dir.

Acil servislerde hasta yakını ile iletişim, tedavinin amaçlarını açıklama ve prognozla ilgili bilgi verme adımları ile başlar. Hasta yakınlarına bilgi aktarırken sakin bir ortamın sağlanmış olması gerekir. Ancak böyle bir ortamın sağlanması acil servislerde oldukça güçtür. İletişim engellerine rağmen hasta yakınlarına yönelik tedavi ve bakım sürecine ilişkin bilgilendirme yapmak önemlidir. Günümüz tıbbi yaklaşımlarına göre sadece teşhis koymak ve tedavi sürecini yönetmek yeterli değildir. Hasta ile iletişimin ötesinde hasta yakınları ile olan iletişim de kaçınılmazdır. Aile merkezli yaklaşımda hasta; ailesi, kültürel özellikleri ve değerleri ile birlikte bir bütün olarak değerlendirilir. Doğru seçenek (D)dir.

Hekim–hasta yakını ilişkisinde hekimin iletişimi kolaylaştıracak aşağıdaki unsurlara önemle yaklaşması gerekmektedir: 

a. Hekimin ilk görüşmede kendisini tanıtması, b. Canayakın bir biçimde kurulan diyalog, c. Hasta yakınlarının mahremiyetine saygı, d. Hasta yakınlarının duygusal durumlarına yönelik hassasiyet.

Hasta yakınları genellikle sağlık kurumunda geçirilen süreci manevi açıdan yüklü olarak değerlendirmektedir. Sağlık kurumunun hasta yakınları için yabancı bir ortam olduğu gerçeğinin farkında olmak gerekmektedir. Hasta yakınları ile yargılayıcı bir üslupla diyalog kurmamalıdır. Doğru seçenek (E)dir.152

Sağlık hizmetlerinde iletişim, konusu gereği hastalık ile ilgili olduğundan ve duygusal durum içerdiğinden biraz daha karmaşık bir süreç olarak tanımlanabilir. Diğer hasta profillerine kıyasla çocuk hasta ya da yaşlı hasta gibi özel durumlarda iletişim sürecinin biraz daha güç gerçekleştiğini söylemek mümkündür. Bu gibi durumlarda hasta yakınları ile de iletişim kurmak daha büyük önem taşır. Bazı hasta yakınlarının sağlık okuryazarlığı seviyesi yetersiz olabilmektedir. Bu durum hekim–hasta yakını iletişimini zorlaştırmaktadır.

Yukarıdaki bilgiler ışığında doğru seçenek (A)dır.

Çocuk hastalar ile iletişim biraz daha karmaşık bir süreçtir. Bu süreç içerisinde çocuğu dikkate almak ve tepkilerini değerlendirmek gerekmektedir. Ancak aynı durum hasta yakını için de geçerlidir. Açıklama yaparken çocuğu bir bütün olarak gözlemlemek gerekirken ailesi ile de iletişim kuruyor olmak kaçınılmaz bir zorunluluktur. Çocuk hastası olan hasta yakınları ile iletişimin temel ilkelerini şöyle sıralamak mümkündür: • Hasta yakınına saygı ile yaklaşılır. • Hasta yakını ile tarafsız iletişim kurulur. • Hasta yakınına objektif bilgi sunulur. • Hasta yakınına kontrol gücü sağlanır.

Doğru seçenek (B)dir.

Hekim–hasta yakını ilişkisinde kabul görmüş dört model vardır. Modellerden ilki ve en yaygın olanı “direktif model”dir. Bu modele göre hekim, hastanın tedavi sürecine ilişkin tüm sorumluluğu alan kişidir ve gerekli duyduğu konuları hasta yakını ile paylaşır. Bir diğer model “informatif model”dir. Buna göre hekim, hasta ve hasta yakınının düşüncelerini dikkate almadan sadece bilgi aktarımını sağlayan kişi rolündedir. Üçüncü model “kolaylaştırıcı model”, dördüncü ve son model ise “iş birlikçi model”dir. Son iki modelde hekim, hastanın düşüncelerini hasta yakını ile beraber ortaya çıkarmaya ve belirlemeye çalışır. İki model arasındaki tek fark, iş birlikçi modelde hekimin önerilerini aktararak karar verme sürecine dahil olmasıdır. “İş birlikçi model” hekim-hasta yakını ilişkisinde uygulanması gereken ideal yaklaşımı yansıtmaktadır.

Hasta yakını, hastanın durumu ile ilgili her ayrıntıyı bilmek ve tedavi sürecine ilişkin olası risklere karşı hazırlıklı olmayı istemektedir. Durumun gizlenmesi ve yetersiz bilgilendirme daha ciddi sorunların yaşanmasına neden olabilmektedir. Tedavi sürecinde hasta yakını ile sıkça iletişim kurmak durumunda olan sağlık personelinin başında hekim ve hemşireler gelir. Hasta yakını– hemşire ilişkisinde hemşireler, çoğunlukla hasta yakınına ne kadar bilgi sunacakları konusunda sıkıntı çerisindedirler. Hekimin açıklamasına karşıt bir paylaşımda bulunmaktan kaçınır ve de hasta yakınlarına boş umut vermekten çekinirler. Hemşirenin amacı bakım sürecinde hasta yakınının desteğini kazanmak olmalıdır. Hemşire tarafından düzenli bir biçimde yapılan kısa açıklamaların hasta yakınlarının endişesini azalttığı görülmektedir.

Yoğun bakım birimleri ciddi hastalıkları olan hastaları iyileştirmek için standart tıbbi müdahalelerin uygulandığı ve uzaktan bakınca karmaşık görünen ortamlardır. Bu birimdeki hizmet kalitesinin en önemli ögesi iletişimdir. Yoğun bakım birimi, hasta yakınlarının kabul edilmediği bir ortam olması sebebiyle hasta yakınları tarafından iletişim ihtiyacının en yoğun hissedildiği birimlerdir. Hasta karar alma sürecinde aktif rol alabilecek durumda olmadığından hasta yakını bu süreçte kendisini vekil konumunda değerlendirir. Araştırmalar yoğun bakım birimlerinde hekim–hasta yakını iletişiminin önemini ortaya koymaktadır. Araştırmalar yoğun bakım biriminde bekleyen hasta yakınlarının anksiyete ve depresyon belirtileri gösterdiğini ortaya koymaktadır. Stres faktörlerinin çeşitliliği bu durumun nedeni olarak düşünülebilir. Doğru seçenek (D)dir.