SAĞLIK İŞLETMECİLİĞİ I

Türkiye Büyük Millet Meclisi açıldıktan sonra 3 sayılı kanun ile 2 Mayıs 1920’de ülkeye sağlık
hizmeti sunulmasından ve toplumun sağlık politikalarının üretilmesinden sorumlu olarak Sıhhat ve
İçtimai Muavenet Vekâleti (Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı) kurulmuştur.

İlk olarak 1924 yılında Ankara, Sivas, Erzurum ve Diyarbakır’da Numune Hastaneleri, 1936 yılında da Haydarpaşa Numune Hastanesi açılmıştır. Adana ve Trabzon Numune Hastanelerinin daha sonraki yıllarda tamamlanmasıyla Numune Hastanesi sayısı 7’ye çıkarılmıştır.

Cumhuriyet’in ilânından sonraki dönemlerde izlenen sağlık politikalarının görece daha verimli olduğu dönemin özellikle Atatürk dönemi olduğu söylenebilir. Bu dönemde sağlıkla ilgili yapılan düzenlemelerle 49 kanun, 2 kanun hükmünde kararname, 12 tüzük ve 21 yönetmelik çıkarılmıştır. 1928 yılında kurulan “Refik Saydam Merkez Hıfzısıhha Enstitüsü” bunun en önemli göstergelerindendir

Planlama, yönetimin ilk işlevidir. Bu işlevle yönetimin nereye, niçin, nasıl, hangi araç ve yöntemlerle, ne zaman ve nerede ulaşılacağı tespit edilir.

Örgütleme, belli bir işin yapılması için tahsis edilmiş olan kaynakların karşılıklı ilişkileri belirlenerek belli bir yönetim yapısı içerisinde sistemli olarak yer edinmesidir.

Hastaneler mülkiyetine göre; kamu hastaneleri, vakıf hastaneleri ve özel hastaneler olmak üzere üç gruba ayrılır.

Ülkemizde, kamu hastaneleri asgari 50 yataklı, özel hastaneler ise; asgari 100 yataklı olarak açılabilirler.

Ülkemizde, kamu hastaneleri asgari 50 yataklı, özel hastaneler ise; asgari 100 yataklı olarak açılabilirler.

Hastaneleri dikey bütünleşme basamağına göre; birinci basamak, ikinci basamak ve üçüncü basamak hastaneler olmak üzere üç grupta toplamak
mümkündür.

Duyarlılık yaklaşımı: Çevresel faktörleri çok farklı yönleriyle anlamaya çalışarak değişikliklere uyum sağlamak