SAĞLIK HUKUKU

A. Sağlık hukuku, çok kapsamlı ve oldukça geçmişe dayanan bir alandır.

B. Sağlık hukuku denildiğinde öncelikle, bir tarafta hasta diğer tarafta hekimin bulunduğu karşılıklı hukuki ilişkiler akla gelmektedir

C.  Hasta haklarının tarihî geçmişi “Hipokrat Yemini”ne dayanmakta, bu yeminle hasta haklarının ilk kez düzenlendiği görülmektedir

D. Sağlık hukuku bir yandan temel hak ve özgürlükler alanında önemli hususlara işaret etmekteyken diğer taraftan çevresel koşullara bağlı olarak sağlık hizmetlerinden herkesin eşit olarak yararlanmasını, bu hizmetin adaletli bir şekilde dağılımının yasalarla güvence altına alınması gerektiğini ortaya koymaktadır. 

Dolaysısıyla doğru seçenek E dir.

Doğru yanıt E seçeneğidir.

B. Hekimler, hem bir yandan tıp biliminin gereklerini yerine getirirken diğer yandan bir sanat icra etmekte ve bütün bunları etik kuralları dâhilinde yapmaktadır.

C. Hekimler yaptıkları iş gereği mevcut bilgi ve becerilerini insan yararına kullanmak zorundadır. 

D.  Hekim ve hasta ilişkisinde, hekimin uymak zorunda olduğu gelenek ve kurallar onun Tıbbi Deontoloji yönünü öne çıkarmaktadır

E. Hekim ve hasta arasındaki ilişkide ortaya çıkan değer sorunları da Tıbbi Etik alanının konusunu oluşturmaktadır. 

Dolayısıyla doğru yanıt A seçeneğidir.

Doğru yanıt A seçeneğidir.

Uluslararası antlaşmalar, Anayasa’nın 90. maddesi kapsamında iç hukuk sistemimize aktarılmaktadır.

Buna göre; Türkiye Cumhuriyeti adına yabancı devletlerle ve milletlerarası kuruluşlarla yapılacak antlaşmaların onaylanması, Türkiye Büyük Millet Meclisinin onaylamayı bir kanunla uygun bulmasına bağlıdır.

Dünya Sağlık Teşkilatının yapmış olduğu tanımda sağlık, yalnızca hastalık ve sakatlığın olmayışı değil aynı zamanda bedence, ruhça ve sosyal yönden tam bir iyilik hâli olarak tanımlanmaktadır.

Bu durumda sağlık hakkı, insanın hasta olmadan önce gündeme gelmesi gereken bir haktır. İnsanın hasta olmadan önceki süreçte sağlığını koruması, nitelikli, eşit tıbbi bakım ve tedaviye ulaşabilmesi sağlık hakkının konusunu oluşturmaktadır.

Sonrasında BM ile imzalanan antlaşma ile Dünya Sağlık Örgütü, BM uzman kurumlarından biri hâline gelmiştir. Türkiye 02 Ocak 1948 tarihinde Dünya Sağlık Örgütüne üye olmuştur.

İnsan haklarının da tanımı yapılırken insanın insan olması sebebiyle sahip olduğu haklar şeklinde bir tanımlamaya gidilmektedir. Dolayısıyla sağlık hakkı ile insan hakları arasında çok sıkı bir ilişkinin bulunduğunu söylemek mümkündür.

Sağlık hakkının belirlenmesinde temel kıstas bu durumda insan hakları ölçütüdür. Sağlık politikalarının tespitinde de insan haklarından yola çıkılmakta, her iki kavram ile insanının iyiliği hedeflenmektedir.

İnsanın sağlıklı bir şekilde hayatını sürdürebilmesi temel bir insan hakkı olarak ortaya çıkmaktadır.

Sağlık hukuku ile çok yakından ilgili tıp hukukunun birbirine karıştırılmaması gerekmektedir.

Sağlık hukuku insan temel hak ve özgürlükleri kapsamında geniş çerçeveli bir hukuk alanı iken tıp hukukundan insanın yalnızca tıp bilimlerinin ilgilendiği alanlar bakımından hak ve özgürlükleri dikkate alınmaktadır. Dolayısıyla sağlık hukuku her açıdan, tıp hukuku kavramından daha geniş bir anlama sahiptir

Sağlık alanında kaleme alınan yazılı hukuk kurallarının tamamı sağlık mevzuatı olarak nitelendirilmektedir.

Bu durumda kanunlar,

Anayasanın yetki verdiği TBMM tarafından (m.87), Anayasada öngörülen kanun yapma usul ve esasları doğrultusunda (m.88) kabul edilen ve Cumhurbaşkanınca Resmî Gazete’de yayımlanarak yürülüğe giren genel, soyut ve sürekli nitelikli yazılı hukuk kuralları olarak tanımlamak mümkündür.

Etik ile deontoloji arasındaki en önemli fark belki de bunların yöntemleri ve benzer konulara değişik yaklaşımlar sergilemelerinden kaynaklanmaktadır. Etik henüz çözümü belirlenmemiş, yerleşik normların dışında kalan sorunlarla ilgilendiği ve bu açık uçlu sorunlarda ilkelerin belirlenmesine yönelik çalışmalar yaptığı için her zaman tartışmaya açık bir alan olarak kabul edilmektedir. Etik boyutunda üzerinde çalışılan sorunlar çözüme kavuştuğunda, bu sorunlara ilişkin normlar ortaya çıkmaya başladığında söz konusu bilgiler artık deontolojinin konusu hâline gelmektedir.

 a) Halk sağlığına ve hastalara fedakârlık ve feragatle hizmeti ideal bilen meslek geleneklerini muhafaza ve geliştirmeye çalışmak,

b) Azalarının maddi ve manevi hak ve menfaatlerini korumak ve bunları halkın ve Devletin menfaati ile en iyi bir şekilde denkleştirmeye çalışmak,

c) Halkın sağlığını korumaya, azalarını muayyen refah seviyesine ulaştıracak gerekli iş sahaları bulmaya, İş Kanunu ile sosyal kanunların ve bunlara bağlı nizamname ve talimatname hükümlerinin tatbikatında meslek ve meslektaşların hak ve menfaatlerini korumaya ve her türlü iş tevzinin adilane bir surette düzenlenmesine çalışmak,

d) Halk sağlığı ve tıp meslekleri ile ilgili meseleler için resmi makamlarla karşılıklı işbirliği yapmak,

e) Halk sağlığını ve tıp mesleğini ilgilendiren işlerde resmi makamlardan yardım sağlamak.