RESTORASYON VE KORUMA İLKELERİ

Modern mimarlık kongreleri 20. Yüzyıl başında yaygınlaşan Modernizm felsefesiyle bağlantılı olarak; mimarlık hareketlerini, kentleri, kültürel mirası ve geleceği tartışmak üzere ilk kez 1928 yılında toplanmıştır (CIAM-Milletlerarası Modern Mimari Kongresi).

Madde 14: Kültür varlığının bulundukları yerler, bütünlüğün korunması, sağlıklı
kılınıp, yaşanır şekilde ortaya konması için özel bir dikkat gerektirir. Böyle
yerlerde yapılacak koruma ve onarım çalışmalarında, daha önceki maddelerde
açıklanan ilkelerden esinlenmelidir”

Yine başka bir bakışa göre tarihi kentin doku özelliklerini Papageorgiou şu biçimde tanımlamaktadır. Tarihi kent, tarihi merkez, tarihi kentsel merkezlerin,
tarihi yerleşme’ler olarak adlandırılması için aşağıdaki özellikleri taşımaları gerekmektedir;

a- Orijinal ve karakteristik bir kent strüktürü,
b- Önemli mimari özellikler,
c- Devam eden bir sosyal yaşam.

Asatekin’de tarihi çevrenin oluşturduğu dokuyu şu biçimde tanımlamaktadır;
“Çevreyle uyumlu olmak, ‘özgün’ niteliklerini sürdürebilmek, dönemin özgün niteliklerini taşımak, o döneme ait toplumsal yaşamın fiziksel kanıtı olmak”

Tüm bu tanımlamalardan sonra; “Tarihi kent dokusu”, belli bir dönemi yansıtan,
bu dönemle ilgili fiziksel anlamda belge niteliği taşıyarak günümüze dek korunarak gelebilmiş yapılar bütünü olarak adlandırılabilir.

Tüm bu tanımlamalardan sonra; “Tarihi kent dokusu”, belli bir dönemi yansıtan,
bu dönemle ilgili fiziksel anlamda belge niteliği taşıyarak günümüze dek korunarak gelebilmiş yapılar bütünü olarak adlandırılabilir. Bu bağlamda en önemli nokta siluet (yapıların yanyana dizilmeleri ve yükseklikleri ile oluşturdukları ve dönem özelliğini yansıtan dizge) etkisinin sürdürülebilmiş olması, bu silueti oluşturan yapıların dönemsel özelliklerini kaybetmeden bugüne taşınabilmiş olmaları koşullarıdır. Bu yapılar grubunun içinden bir kısmı veya tamamı tescilli yapılar niteliğinde olabilir.

TARİHİ KENT DOKUSUNDA YENİ YAPI SORUNU
Tarihi dokunun üst ölçekte korunması gerekliği hem planlamanın, hem mimarinin
önemli sorunlarından bir tanesidir.

Fransa’da Kültür Bakanı Andre Malraux, “Malraux yasası” olarak bilinen 4 Ağustos 1962 tarihli yasayı çıkartmıştır. Bu yasa gözü kara inşaat firmalarına dur diyebilecek ve Fransa’nın özgün çehresini koruyabilir niteliktedir.

1970-80’li yıllar cam ve giydirme cephe teknolojisinin geliştiği yıllar olması nedeniyle; tarihi çevrede saydamlık ve yansıtma fikri ön plana çıkmış, cam, yansıtıcı yeni ve kurtarıcı bir çözüm olarak yaygın biçimde nötr bir bakış olarak kullanılmaya başlamıştır.

1960’lı yıllarda çıkartılan bir yasa ile; tüm binaların üzerlerine verilen ek kat yapabilme hakları da, eski yığma yapılardan oluşan tarihi dokuların ciddi anlamda deformasyonuna neden olmuştur.

1928

Atina Anlaşması

Atina Antlaşması

Bölgenin çok eski olması

Fütürist manifesto

infill

Nötürlük

Benzetme

karşıtlık

Malraux Yasası