RADYO VE TELEVİZYON STÜDYOLARI - Deneme Sınavı - 2

Bu terim FGmasks olarak bilinir.

Hangi görüntü katmanının diğer görüntüye ait hangi katmanın üzerine bineceğini gösteren bir ara sinyal “anahtar deliği” (keyhole) vazifesi gördüğünden, bu işlem keying olarak adlandırılmıştır.

Bu hareketler tripodlar aracılığıyla izlenir?

Sanal stüdyo uygulamalarında, stüdyo içine gerçek dekor yerine genellikle yeşil ya da mavi renkten tasarlanan bir fon (perde, sunta vb.) yerleştirilir. Fon renginin yeşil ya da mavi seçilmesinin nedeni ise insan teninde bu renklerin baskın olmamasıdır.

Sanal stüdyo çekiminde başlıca aşağıda sıralanan dezavantajlarla karşılaşılır.
• Kamerayla gövde ve lens hareketi yapılamaz.
• Kamera çekim boyunca sabit kalmak zorundadır.
• İki ya da daha fazla kamera aynı anda kullanılamaz. Çünkü çekimi yapılan kişi veya obje farklı bir kamera açısıyla görüntülendiğinde, arka planı oluşturan sanal fon sabit kalır, açısı değişmez.
• Sanal görüntüler üç boyutlu kullanılamaz.

Kroma Anahtarı: Farklı görüntülerin, aralarındaki renk tonu farklılıklarına dayanılarak katmanlara ayrılıp birleştirilerek yeni görüntü elde edilmesini sağlayan bir yapım sonrası tekniğidir. Örneğin, yeşil ya da mavi bir fon önünde çekimleri yapılan bir kişinin, yapım sonrası aşamada arkasındaki renkli fon bir bilgisayar yazılımı kullanılarak yok edilir ve bu boş kalan alana istenilen bir görsel yerleştirilir.

Doku, ışık değerleri, gölge bilgisi, geometri, bakış açısı gibi sahne bilgilerinin bilgisayar yazılımları tarafından işlenerek yeni görselin elde edilmesi aşaması oluşturma (rendering) aşamasıdır.

Sanal stüdyo uygulamalarında etkileşim konusu ele alındığında yapılması gereken, mavi veya yeşil fon önünde yer alan nesnelerle üç boyutlu set arasında inandırıcı ve doğal görünen etkileşim simülasyonun yaratılmasıdır.

Zaman Kodu: Televizyon ve sinema yapımlarında yapılan çekimlerin senkronizasyonu ve tanımlanması için kullanılan zaman bilgisini ifade eder.

Kameralar ön plan görüntüsünü oluşturan video sinyalini üretirken, grafik materyalleri üreten bir görsel simülasyon sistemi de ön plan görüntüleriyle birleştirilecek olan arka plan görüntü sinyallerini (background, BG) ve maske (mask) bilgilerini üretir.

Maskeleme sayesinde bir obje ya da kişiyi oluşturan dış çizgilerin sınırları tanımlanır.

Pasif sistemlerde ise sensörler kameramanın yaptığı kamera hareketlerini algılar. Bu sensörler küçük işaretleri algılayan optik kodlayıcılardır.

Elektromekanik sistemin alternatifi olan optik sistemler ise elektromekanik sistemin tersine, şablon tanımlama prensibine göre çalışır. Önünde çekim yapılan yeşil arka fon üzerine görülebilir referans noktaları yerleştirilerek, kameranın görüş açısı ve konumu
belirlenir.

Kompozit Görüntü: Farklı kaynaklardan elde edilen görsel malzemelerin uyumlu bir bütün oluşturacak şekilde aynı çerçevede birleştirilmesiyle ortaya çıkan görüntüdür.

Kameralar ön plan görüntüsünü oluşturan video sinyalini üretirken, grafik
materyalleri üreten bir görsel simülasyon sistemi de ön plan görüntüleriyle birleştirilecek
olan arka plan görüntü sinyallerini (background, BG) ve maske (mask) bilgilerini üretir.

Sanal stüdyo sistemleri uygulamalarının video oluşturma aşamasında, arka plan görseli
(background, BG) oluşturulur ve arka plan görseli kamera hareketiyle eşzamanlı olarak
ön plan görüntüsüne maskelenir.

Rendering: Doku, ışık değerleri, gölge bilgisi, geometri, bakış açısı gibi sahne bilgilerinin bilgisayar yazılımları tarafından işlenerek yeni görselin elde edilmesi aşamasıdır.

Yeşil fon çekimlerinde anahtar sinyali (key) ön plan görüntüsünden elde edilir. Bu işlem çeşitli yöntemler kullanılarak gerçekleştirilir. Bu yöntemlerden biri “luminance key” olarak adlandırılır. Bu seçenekte keying yoluyla görüntü bindirme işlemi, görüntü sinyallerine ait parlaklık değerleri arasındaki farklılıklar temel alınarak gerçekleştirilir.

Sanal stüdyo sistemlerinin üç ayrı alt sisteme ayrıldığını görebiliriz. Bu alt sistemler
şunlardır:
• Kamera Hareketlerini İzleme (Tracking)
• Oluşturma (Rendering)
• Birleştirme (Compositing)

Sanal Stüdyo Sistemleri; esnek yapıları, kullanım kolaylıkları, farklı uygulamaları destekleyen yapıları ve tasarım imkânlarının zenginliği ile televizyon yapımlarında daha geniş bir yer bulmaya başlamıştır.