PORTFÖY YÖNETİMİ

Portföy performanslarını ölçmede kullanılan çeşitli tek parametreli risk – getiri ölçütlerinden en çok bilineni Sharpe oranıdır. Sharpe oranı, ortalama-varyans modeli çatısı altında portföy performansını değerlendiren bir yaklaşımdır.

Shapre oranı formülünde
r_p=Portföy getirisini
göstermektedir.

Sharpe oranına riske karşı elde edilen getiri oranı da denilmektedir.

Sermaye Varlıklarını Fiyatlama Modeli’nin betası için oluşan ek getiriyi düzenlemek
için Jensen tarafından geliştirilen Jensen alfası ve Treynor tarafından geliştirilen Treynor
oranı da uzmanlar tarafından kullanışlı bulunurken, modern finans teorisi ve regresyon
analizi konularını bilmeyen ortalama yatırımcılar için, bu ölçütlerden elde edilen sonuçların yorumlanması oldukça zordur. Bu soruna çözüm bulmak için geliştirilen M_² ölçütü
risk ölçütü olarak toplam riske odaklanmaktadır.

T_p =(r_p −r_f)/β_p

Formülde;
r_p = Portföy getirisini,
r_f  = Risksiz faiz oranını,
β_p = Portföy betasını göstermektedir.

Buna göre Treynor Endeksi;

T_p =(0,12 −0,06)/0,7 = 0,085 olacaktır.

Portföy performansını tek bir değerle, portföyün ortalama getirisinin Menkul Kıymet Piyasa Doğrusundan sapma derecesiyle ölçen yöntem "Jensen ölçütü"dür.

Ortalama getirisi 0,640 ve risksiz faiz oranı 0,312 ve kısmi standart sapması 2,540 olan bir portföyün Sortino oranı değeri kaçtır?

SO = (r_p - r_f) / σ_d

_{SO = (0,640-0,312) /2,540}

_{SO = 0,129}

Fama ölçütü değerini (F_p) olarak ifade edilmektedir.

Temelinde portföyün sistematik riskinin zaman içinde değişken olabileceği görüşü yer alan model "Kuadratik Regresyon Modeli" dir.

Kukla değişkenli regresyon modelinin esasını portföy yöneticisinin sadece piyasanın
yönünü tahmin edebildiği, büyüklüğünü ise tahmin edemediği oluşturmakta ve şu şekilde
formüle edilmektedir:

r_p,_t – r_f,t = α+β(r_m,t – r_f,t)+C[(r_p,t – r_f,t)D]+e_p,t

Portföyün performansı belirli dönemler itibariyle ölçülmelidir. Bu ölçüm dönemleri tercihen ayda bir veya üç ayda bir olmalıdır.

Portföy performans değerlemesinde iki yaklaşım uygulanmaktadır. Dolayısıyla cevap B şıkkıdır.

Gerçekte getiri oranlarına göre sıralama yapıldığında bir portföyün pozisyonu; (i) portföyün hedef risk düzeyi, (ii) pazarın genel performansı, (iii) portföy yöneticisinin beceri düzeyi gibi faktörlere bağlı olmaktadır.

Portföy performanslarını ölçmede kullanılan çeşitli tek parametreli risk – getiri ölçütlerinden en çok bilineni Sharpe oranıdır. Sharpe oranı, ortalama-varyans modeli çatısı altında portföy performansını değerlendiren bir yaklaşımdır.

Franco Modigliani ve Leah Modigliani tarafından 1997 yılında geliştirilen ve M-kare veya M² şeklinde ifade edilen performans ölçütü, Sharpe oranında olduğu gibi risk ölçütü olarak toplam riski esas almaktadır. Ancak, karşılaştırma ölçütüne (benchmark) göre, M² performans ölçütü ile portföy getirilerinin performanslarını yorumlamak daha kolay olmaktadır.

Jack L. Treynor’un portföy performanslarını ölçmek için geliştirdiği endeks temelde Sharpe oranıyla aynı niteliği taşımaktadır. Ancak, Treynor portföy riskini ölçmek için toplam risk göstergesi olan standart sapma yerine, sistematik risk göstergesi olan beta katsayısını seçmiştir.

Portföy performansını, portföyün ortalama getirisinin Menkul Kıymet Piyasa Doğrusundan sapma derecesiyle ölçen yöntem "Jensen Ölçütü"dür.

Fama’ya göre yöneticilerin tahmin kabiliyeti ikiye ayrılmaktadır.

Portföy yöneticilerinin yönettiği fonların piyasa zamanlamasını ölçmede iki temel yöntem kullanılmaktadır.

Kukla değişkenli regresyonda portföy performansının sadece pazarın yükselişi ve düşüşüne göre değerlendirilmesi ve her durumda portföyün ayrı bir betaya sahip olması varsayılmaktadır. Buna göre, piyasanın yükselen dönemlerinde (r_m > r_f ) beta katsayısı cinsinden yüksek riskli varlık yatırımları düşük risklilerden daha fazla getiri sağlarken, piyasanın düşüş dönemlerinde (r_m < r_f ) de yüksek riskli varlıklar düşük riskli varlıklara göre daha düşük getiriyle karşılaşacaklardır.