PORTFÖY YÖNETİMİ - Deneme Sınavı - 4

Portföy Varyansı: [(0,40^2*0,08^2)+(0,60^2*0,11^2)+(2*0,40*0,60*0,08*0,11*-0,50)]=0,003268

Standart Sapması=0,003268^(1/2)=0,057=%5,7

Portföy 1: 0,15*0,50+0,25*0,50=0,20

Portföy 2: 0,15*0,55+0,25*0,45=0,195

Portföy 3: 0,15*0,60+0,25*0,40=0,19

Portföy 4: 0,15*0,40+0,25*0,60=0,21

Portföy 5: 0,15*0,30+0,25*0,70=0,22**

Markowitz, değişik risk ve getiri düzeylerindeki etkin portföyleri birleştiren
eğriyi “Etkin Sınır” olarak tanımlamış ve portföy yöneticisinin amacını “etkin sınır üzerindeki noktaları belirlemek” olarak ifade etmiştir.

Etkin Portföyler: Etkin bir portföy, riskli varlıklardan oluşan bir portföy olup, aynı beklenen getiriye sahip tüm portföylerde en düşük varyansa sahip olunması olarak tanımlanabilir. Başka bir ifadeyle, etkin bir portföy, aynı varyansa sahip tüm portföylerde beklenen en yüksek getiri olarak tanımlanabilir.

Portföyü oluşturan menkul kıymetlerin getirileri arasındaki korelasyonun tam olması durumunda, portföy riskini sınırlamak mümkün değildir. Çünkü portföydeki menkul kıymetlerin fiyatları aynı yönde değişmektedir. Başka bir deyişle, portföy tek bir menkul kıymetten oluşmuş gibidir.

A portföyünün varyansı: 0,03550 ise standart sapması=0,035500^(1/2)=0,1884

B portföyünün varyansı: 0,00685 ise standart sapması=0,093025^(1/2)=0,3050

Portföyler arasındaki korelasyon=0,048/(0,1884*0,3050)=0,835

Daha önceki araştırmaların sonuçları, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin pay senedi piyasalarındaki getiriler arasında, dört önemli fark olduğunu ortaya koymaktadır:
1. Gelişmekte olan pay senedi piyasalarında ortalama getiriler daha yüksektir.
2. Gelişmekte olan pay senedi piyasalarında risk daha yüksektir.
3. Gelişmekte olan piyasalardaki pay senedi getirileri ile gelişmiş piyasaların getirileri arasındaki korelasyon düşüktür.
4. Gelişmekte olan pay senedi piyasalarındaki getirilerin tahmin edilebilme olasılığı daha yüksektir.

r(₺)=[(29+1)/25]*(12/10)-1=0,44=%44

Avrupa ülkeleri arasındaki coğrafi yakınlık ve Avrupa Birliği dolayısıyla sağlanan ekonomik ve politik yakınlık, sermaye piyasalarının hareketleri üzerinde benzerlik yaratmaktadır. Genellikle, gelişmiş ülkelerin birbirleriyle arasındaki korelasyon katsayıları oldukça yüksektir. Bu durum, uluslararası portföy çeşitlendirmesinde yeni arayışlara neden olmaktadır.

Kayıtsızlık eğrilerinin eğiminin yüksek olması yatırımcının riskten kaçındığını; kayıtsızlık eğrilerinin eğiminin düşük olması ise yatırımcının daha fazla riski göze aldığını göstermektedir. Doğru cevap D'dir.

Modern Portföy Teorisi’nin geliştirilmesinde öncü olarak bilinen Harry Markowitz,1952 yılında yayınladığı “portföy seçimi” başlıklı makalesinde, portföyde yer alan menkul kıymetlerin, belirli risk seviyelerinde mümkün olan maksimum getiri oranının nasıl sağlanabileceğini araştırmıştır.

Markowitz, geleneksel portföy yönetimine üç önemli noktada katkıda bulunmuştur. Bunlardan birincisi ve en önemlisi, portföy yönetiminde, kısımların veya parçaların toplamının, bütüne eşit olmadığının ispatlanmasıdır. Markowitz, burada portföy riskinin portföyü oluşturan varlıkların riskinden daha az olabileceğini ve belirli koşullarda portföyün sistematik olmayan riskinin sıfır yapılabileceğini göstermiştir

Portföy yönetimi konusunda Sharpe (1964), Lintner (1965) ve Mossin (1966), bütün tasarruf sahiplerinin modern portföy kuramına uygun olarak, menkul kıymetlere ve özellikle pay senetlerine yatırım yapmaları halinde, fiyatların ne yönde değişeceğini araştırmışlardır. Bu çalışmaların sonucunda, (SVFM) Sermaye Varlıklarını Fiyatlama Modeli geliştirilmiştir. SVFM, yirmi yıla yakın bir süre, batıda portföy yönetiminde aracı kuruluşlar tarafından kullanıldıktan sonra, 1977’de Richard Roll, modelin yetersizliğini ileri sürerek, portföy yönetiminde kullanılmamasını önermiştir.