PEYZAJ ÇEVRE VE TARIM

Toprakla ilgili faktörleri ifade eden, edafik faktörler; su durumu, toprağın besin durumu, tuzluluk gibi toprak özellikleridir. Topoğrafik yapı özelliklerinden kaynaklanan fizyografik faktörler ise enlem, boylam, yükselti, bakı, yeryüzü şekli vb.dir.

Kalabalık trafik gürültüsü ise ortalama 70 dB’dir. Bu değerde çok gürültülü olarak sınıflandırılır ve insan sağlığı üzerinde fizyolojik ve psikolojik olarak olumsuz etkileri vardır.

AB, 1998 yılının Nisan ayında tüm dünyayı tehdit eden küresel ısınmayla mücadele için sera gazı emisyonlarının azaltılmasını amacını taşıyan Kyoto Protokolü’ne de imza atmıştır.

Havada sürekli olarak bulunan ve oranları değişmeyen gazlar (azot, oksijen ve diğer asal gazlar); Havada sürekli olarak bulunan ve miktarları azalıp çoğalan gazlar (karbondioksit, su buharı ve ozon).

Toprakta oluşan tahribat ve kirlenmeler önce bitkilerin sonrada diğer canlıların zamanla ölmesine neden olur. Ormanların kesilmesi ve yanması çevrenin çölleşmesine ve sonrasında küresel ısınmaya etkide bulunur.

Sınırlandırılmış bölgede yaşayan bitki topluluklarına flora denir.

Canlı çevreyi oluşturan bitki, hayvan, mikroorganizma ve insanlar biyotik faktör olarak tanımlanır. Toprakta bulunan organik maddeler abiyotik varlıklar sınıfına dahil edilir.

Belirtilenlerin tamamı Belirli değerler taşıyan çevrelerdendir.

Sınırlandırılmış belli bir bölgede ya da dönemdeki hayvan topluluğuna fauna adı verilir.

Morfolojik yapı doğal çevre içerisinde yer alır.

Atmosferdeki hava tabakasının kalınlığı 150 km’dir.

Toprağın besin durumu edafik faktörlerdendir.

Sadece Yükselti fizyografik faktörler arasında yer almaktadır.

Aşırı otlatma ve Endüstriyel ve kentsel kaynaklı gürültü başlıca çevre sorunları arasında yer alır.

Personelin çevre kirliliğine karşı bilinçlendirilmemesi endüstriden kaynaklanan hava kirliliğinin nedenlerinden biri değildir.

Peyzaj insanlar tarafından algılandığı şekliyle, karakteri tabii veya insanî unsurların eyleminin ve etkileşiminin sonucu olan bir alan anlamına gelir.

Hava, su ve toprak çevrenin fiziksel unsurlarını; üreticiler, tüketiciler, ayrıştırıcılar ise biyolojik unsurlarını oluşturmaktadır.

Biyosferdeki tüm kimyasal maddeleri, canlılara gereklilikleri açısından dört sınıfa ayırmak mümkündür: • Yaşam için önemli miktarlarda gerekli maddeler. Karbon, hidrojen, oksijen, azot, potasyum, kalsiyum, kükürt ve fosfor gibi canlı dokuları oluşturan başlıca maddelerdir. • Yaşam için az miktarda gerekli maddeler. Demir, magnezyum, bakır, çinko, bor, sodyum, molibden, klor, vanadyum ve kobalt gibi elementler ve bileşikleri, canlı dokular da önemli miktarlarda bulunmamakla birlikte, biyokimyasal rolleri açısından ve bazı vitamin ve enzimlerin çatısını oluşturmaları nedeniyle gereklidirler. • Yaşam için gerekli olmayan, fakat doğal olarak çevrede bulunan maddeler. Altın ve civa elementlerinin ve bileşiklerinin bilinen biyolojik rolleri yoktur ve bazıları ekolojik döngülere girip çıkarlar ama yüksek konsantrasyonlara ulaşmadıkça biyolojik sistemleri etkilemezler.

Klorofil (kloroplastlarda) taşıyan canlılarda ışık enerjisi kullanılarak organik bileşiklerin üretilmesi olayına fotosentez ya da ışılbileşim adı verilir. Bu yolla besin üreten canlıların tümüne fotosentetik organizmalar denir ve bunların büyük bir çoğunluğunu planktonlar ve bitkiler oluşturur.