PERAKENDE YÖNETİMİ - Deneme Sınavı - 9

Basit faiz hesaplama formüllerinde kullanılan kısaltmaların anlamları aşağıdaki gibidir:
P : Anapara, başlangıçta yatırılan tutar (bugünkü değer)
I : Faiz tutarı
r : Faiz oranı
t : Süre
S : Faiz+Anapara, dönem sonu baliğ (gelecek değer)

Bu açıklama doğrultusunda doğru cevap D seçeneğidir.

Soruda verilen verilere göre formül uygulandığında ; 

I = P x r t
I = 6.000 x 0,17 x 4/12
I = 340 TL 

Doğru cevap D seçeneğidir.

Anüite, eşit zaman aralıklarıyla yapılan eşit ödemeler serisidir. Anüitelere örnek
olarak haftalık ücret ödemeleri, aylık kira ödemeleri, 3 ayda bir ya da farklı aralıklarla yapılan temettü ve faiz ödemeleri verilebilir. Doğru cevap B seçeneğidir.

Belli bir miktar paranın tek bir dönem faizlendirmeye tabi tutulması basit faiz ile
yapılır. Tek bir dönemden kastedilen 1 gün olabileceği gibi 1 hafta, 1 ay, 50 gün, 1 yıl olabilir. Önemli olan sürenin uzunluğu değil, bu süre içerisinde sadece bir kez faizlendirme yapılmasıdır. Doğru cevap B seçeneğidir.

İş ilişkisi “bireysel iş ilişkisi” ve “toplu iş ilişkisi” şeklinde ikiye ayrılır.

Devlet günümüzde özel sektörün katılmadığı iş alanlarını değerlendirmek, aşırı çatışmaları önlemek ve iş uyuşmazlıklarını memleket yararına uyumlu bir şekilde çözmek amacıyla çeşitli faaliyetleri ile çalışma hayatına müdahale eder. Ancak çalışma hayatında devlet, sadece emredici hukuk kuralları koyan (kanun ve tüzükler), iş ve işçi bulma görevini yapan, uyuşmazlıkları çözen (mahkemeler, hakem kurulları, arabuluculuk), iş ilişkilerini denetleyen (iş teftişi), sosyal sigortalar gibi uyulması zorunlu sistemler yaratan, bazı faaliyetleri izin ve ruhsata bağlayan (işyeri açılması, fazla çalışma gibi) bir kuvvet değil; aynı zamanda bilfiil işveren olarak da yer almaktadır. Bu şekilde devletin çalışma hayatında işçi ve işveren yanında üçüncü bir taraf olarak üstlendiği roller de iş hukukunun kapsamına giren konular arasında bulunmaktadır.

İş hukukuna yön veren temel ilkeleri; “işçinin korunması”, “işçi yararına yorum” ve “işçinin kişiliğinin tanınması” şeklinde üç başlık altında incelenebilir.

İş hukukunun uluslararası kaynakları, “iki taraflı anlaşmalar”, “açık anlaşmalar” ve “Uluslararası Çalışma Sözleşmeleri”dir.

İş hukukunun uluslararası kaynakları, “iki taraflı anlaşmalar”, “açık anlaşmalar” ve “Uluslararası Çalışma Sözleşmeleri”dir

İki taraflı anlaşmalar, iş hukuku ile ilgili sorunları çözmek için iki ülkenin kendi aralarında yaptıkları ve üçüncü bir ülkenin katılması öngörülmeyen anlaşmalardır.

4857 sayılı İş Kanunu’na (İK) göre işçi, “bir iş sözleşmesine dayanarak çalışan gerçek kişiye” denir (mad.2). Yapılan bu tanımına göre, gerçek kişinin işçi sayılabilmesinin koşulları şu şekilde sıralanabilir (Erkul ve Gökçek Karaca, 2004, s.92-94):
• Gerçek kişi olmak gerekir.
• İşçi ile işveren arasında kurulan iş ilişkisinin iş sözleşmesine dayanması gerekir. İş ilişkisinin iş sözleşmesine dayanması bağlamında; işçi ile işveren
arasında kurulmuş bulunan iş sözleşmesinin tarafların serbest irade beyanıyla kurulmuş olması; işin işverene ait organizasyon çerçevesinde, onun emir ve direktiflerine uygun bir biçimde ve onun denetimi altında görülmesi ve yapılan işin bir ücret karşılığında yapılması gerekir.
• Gerçek kişinin bir işte çalışıyor olması gerekir.
İş ilişkisi iş sözleşmesine dayanmayan bir kimsenin İş Kanununa göre işçi sayılabilmesine imkân yoktur. Bu bakımdan iş sözleşmesi, varlığı ile İş Kanununa göre işçi tanımının en önemli unsurlarından biri olarak karşımıza çıkmaktadır.
Bu bakımdan bir işyerinde yapılan işleri öğrenmek ve uygulamayı izleyerek bilgisini geliştirmek için işveren yanında çalışan, işverenle arasındaki iş ilişkisi iş sözleşmesine dayanmayan stajyerler işçi sayılmazlar. Stajyerler gibi, çıraklar da iş
sözleşmesine dayalı olarak çalışmadıkları için işçi sayılmazlar. Zira bir meslek ya da sanatı öğrenmek için çalışan çıraklarla işletme sahibi (usta) arasındaki ilişki çıraklık sözleşmesine dayanır. Çıraklık sözleşmesinin konusu ise, çırağa belirli bir sanatı öğretmek ve mesleki gelişmesine yardım etmektir.

Süreksiz iş için yapılan iş sözleşmesine “Süreksiz İş Sözleşmesi”; sürekli iş için yapılan iş sözleşmesine de “Sürekli İş Sözleşmesi” denilmektedir. Niteliği itibariyle en çok 30 işgünü süren işlere “süreksiz iş”; niteliği itibariyle 30 işgününden daha fazla süren işlere “sürekli iş” denir.

Ekonomik, teknolojik, yapısal ve benzeri işletme, işyeri veya işin gerekleri sonucu; işyerinde çalışan işçi sayısına göre;
• 20 ile 100 arasında ise, en az 10
• 101 ile 300 işçi arasında ise, en az %10 oranında
• 301 ve daha fazla ise, en az 30
işçinin işine işveren tarafından bir aylık süre içinde aynı tarihte veya farklı tarihlerde son verilmesi toplu işçi çıkarma sayılır.

Telafi çalışmaları, günlük en çok çalışma süresi 11 saati aşmamak koşuluyla günde 3 saatten fazla olamaz.

Perakende yönetiminde sermaye piyasaları denildiğinde bir yıldan daha fazla uzun süreli finansal işlemlerin yapıldığı piyasalar anlaşılmalıdır. Yatırım ve Kalkınma Bankaları, Borsalar, Yatırım Ortakları, Portföy Yönetim Şirketleri, Bireysel Emeklilik Şirketleri bu piyasada faaliyet gösteren kurumlardır. Doğru cevap E'dir.

Perakende yönetimi dünyasında, finans yöneticileri; günlük finansal işlemler, planlama, müşterilere kredi tahsis etme, yatırım projelerini değerlendirme ve işletme faaliyetleri için gerekli fonları temin etme gibi görevleri yönetirler. Son yıllarda ekonomideki değişim ve düzenlemeler finans yöneticilerinin görevlerini daha önemli ve karmaşık hale getirmiştir. Bu nedenle, işletmelerin üst düzey yöneticileri finansal alanında uzmanlaşmış yöneticilerden oluşmaktadır. Doğru cevap B'dir.

Finansal yönetim işletme yönetiminden ayrı olarak düşünülemez. Finansal yönetimin amacı büyük ölçüde işletmenin amaçları ile paralellik arz etmelidir. Finansal yönetimin bir çok amacı olabilir. Bunları şu maddelerde toplayabiliriz:

1. Mal ve hizmet üreterek toplumun refahını arttırmak.

2. İşletmede istihdamı sürekli kılmak.

3. İşletmenin sürekliliğini sağlamak.

4. Üretimi ve satışları arttırma.

5. İşletmenin pazar payını arttırmak.

6. İşletmenin büyümesini sağlamak.

7. İşletmenin karını maksimum yapmak.

8. İşletmenin piyasa değerini maksimum yapmak.

Doğru cevap C'dir.

Finansal kararlar, perakende mağaza yönetimi karar alma sürecinin ayrılmaz öğelerinden birisidir. Finans yöneticisi, finansal verileri kullanarak, işletmenin başarı derecesini ölçer. Bununla birlikte finansal sorumluluklar sadece Finans Yöneticisini ilgilendirmez. Mağazanın her çalışanı, mağazanın performansından sorumludur. Mağaza performansının ölçülebilmesi, rakip mağazalarla karşılaştırma yapılabilmesi, kanuni yükümlülüklerin yerine getirilebilmesi için faaliyetlerin sayısal olarak tanımlanması gerekir. Ekonomik faaliyetlerin izlendiği finansal araçlara genel olarak finansal tablolar denir. Doğru cevap E'dir.

Perakende mağazalarının faaliyet giderleri; pazarlama giderlerinin kullandığı çeşitli malzeme giderleri, pazarlama yerlerinde çalışan personele ödenen ücret ve maaşlar, pazarlama faaliyeti ile ilgili dışarıdan alınan hizmetler, bayilere dağıtım giderleri, taşıma giderleri, satış komisyonları, sigorta giderleri, reklam ve satışları teşvik giderleri, kira giderleri ve seyahat giderleridir. Doğru cevap D'dir.

Bilanço; bir işletmenin belirli bir tarihte sahip olduğu varlıklar ile bu varlıkların sağlandığı kaynakları gösteren Finansal Tablo'dur. Gelirler Tablosu, belirli iki tarih aralığındaki faaliyet sonuçlarını gösterirken, bilanço belirli bir tarihteki varlık, kaynak durumunu göstermektedir. Bilanço, aktif ( varlıklar ) ve pasif ( kaynaklar ) olmak üzere iki bölümden oluşur. Her zaman aktiflerin pasiflere eşit olması gerekir. Varlıklar, dönen varlıklar ve duran varlıklardan meydana gelirken, kaynaklar; yabancı kaynaklar ve öz kaynaklardan meydana gelir. Doğru cevap B'dir.