PARA VE BANKA

Tüketici fiyat endeksinin temel amacı , tüketime konu olan mal ve hizmetlerin genel fiyat düzeyindeki değişmeyi ölçmektir.

Gerçekleşen reel getiri, nominal faiz oranından gerçekleşen enflasyon çıkartılarak bulunur. %12(Yüzde oniki) - %15(Yüzde onbeş) = -%3(-Yüzde üç)

Fiyatlar genel düzeyi arttığı için paranın satın alma gücünün düşmesinin ekonomik birimler tarafından anlaşılmaması para yanılgısı olarak adlandırılır.

Reel getiri, nominal faiz oranı ile beklenen enflasyon arasındaki farktır. Nominal faiz oranı beklenen enflasyona eşitse reel getiri sıfır olur.

Merkez Bankasının politika faizini arttırarak daraltıcı bir para politikası izlemesi durumunda; reel faiz oranları artar, kredi maliyetleri yükselir, yatırım ve tüketim harcamaları özellikle dayanıklı tüketim harcamaları düşer, üretim düşer.

Faiz ile tüketim ve yatırım harcamaları arasındaki ilişki zayıfsa faiz kanalı etkin çalışmayacaktır.

Bankalar, sermaye yönetimi kapsamında sermaye yeterliliklerini güçlendirmek amacıyla sermaye yeterlilik oranı arttırmışlardır.

Çağdaş Merkez Bankalarının para politikasını yürütürken kullandıkları temel araç "politika faizidir".

Gecikme ile ilgili temel sorun dış gecikmenin uzunluğudur.

Mali baskınlığın yaşandığı ekonomik ortamlarda, mali otorite cari yılda ve gelecek yıllarda beklenen bütçe açıklarını, para politikası hedeflerini dikkate almadan belirlemektedir. Yani mali baskınlıkta maliye politikası aktif konumda, para politikası ise pasif konumdadır.

Beklenmeyen enflasyon, ekonomik birimlere üç farklı maliyet yaratır. Bunlardan ilki fiyatların yanlış belirlenmesi, ikincisi servetin borç alanlar ve borç verenler arasında yeniden dağılımı ve üçüncüsü beklenmeyen yüksek enflasyonun geleceğe belirsizlikleri arttırması olarak belirtilebilir.

Merkez bankalarının para politikası uygulamaları öncelikle kısa vadeli faiz hadlerini değiştirmektedir. Bu değişliklikler, finansal piyasalar üzerinde bir dizi etki yaratabilmektedir. Bu etkiler toplam talepte değişikliklere yol açmaktadır. Bu gelişmeler zincirine. Parasal aktarım mekanizması denir.

Parasal aktarım mekanizması, faiz kanalı, kur kanalı, kredi kanalı ve bilanço kanalını içermektedir.

e şıkkında yer alan "Para kanalı" bu kapsam içerinde değerlendiremez.

parasal aktarım mekanizmalarının sağlıklı işleyebilmesi için maliye politikası ile para politikasının uyumu önemlidir.

a şıkkındaki doğru cevap olmaktadır.

Enflasyonu düşürmek isteyen bir merkez bankasının öncelikle ekonomideki toplam talep düzeyini kontrol altına alması gerekmektedir.

Bu durumda d şıkkında yer alan "Toplam talep düzeyini kontrol altına alması" doğru cevap olmaktadır.

Üretici Fiyatları Endeksi: tarım, imalat sanayi, madencilik ve enerji sektörlerinde üretimi yapılan malların, üretici tarafından yurtiçi peşin satış fiyatlarındaki değişmeleri göstermektedir. d şıkkında yer alan "Hizmet sektörü" bu kapsam dışındadır.

Önceden öngörülemeyen enflasyon ekonomik birimlere üç farklı maliyet yaratır. Bunlardan ilki fiyatların yanlış belirlenmesi, ikincisi servetin borç alanlar ve borç verenler arasında yeniden dağılımı ve üçüncüsü beklenmeyen yüksek enflasyonun geleceğe ilişkin belirsizlikleri arttırması olarak belirtilebilir.

Bu kapsamda gelirin artması ise yanlış olmaktadır.

Beklenen enflasyonun yarattığı maliyetler şunlardır: İlk olarak enflasyon para bulunduranların gizli bir enflasyon vergisine maruz kalmasına yol açar. İkincisi, fiyat kataloglarını sürekli değiştiren firmalar “menü maliyeti” ile karşı karşıya kalırlar. Üçüncüsü, enflasyon nominal geliri sabit olan bireyleri doğrudan negatif etkiler. Dördüncüsü, enflasyon vergi sisteminin etkinliğini azaltarak tasarruflar ve yatırımlar üzerinde negatif etki yaratır

b şıkkında yer alan "Enflasyon vergi gelirlerini sabit tutar" yanlış bir cevap olmaktadır.

1990’ların başından beri durgunluk içerisinde olan Japonya 1999 ile 2005 yılları arasında deflasyon yaşamıştır.

Para Yanılgısı: Fiyatlar genel düzeyindeki artışa bağlı olarak paranın satın alma gücünde ortaya çıkan düşüşün ekonomik birimler tarafından anlaşılamamasıdır.